خراشهای عشق مادر

خراشهای عشق مادر

 

چند سال پیش در یک روز گرم تابستان پسرکوچکی با عجله لباس هایش را در آورد خنده کنان به داخل دریاچه شیرجه رفت.

مادرش از پنجره نگاهش می کرد و از شادی کودکش لذت می برد.

مادر ناگهان تمساحی را دید که به سوی فرزندش شنا می کند.

مادر وحشت زده به سمت دریاچه دوید و با فریاد پسرش را صدا زد.

پسر سرش را برگرداند ولی دیگر دیر شده بود... تمساح با یک چرخش پاهای کودک را گرفت تا زیر آب بکشاند.

اما مادر از راه رسید و از روی اسکله بازوی پسرش را گرفت.

تمساح پسر را با قدرت می کشید ولی عشق مادر به کودکش آن قدر زیاد بود که نمی گذاشت پسر در کام تمساح رها شود.

کشاورزی که در حال عبور از آن حوالی بود صدای فریاد مادر را شنید.

به طرف آنها دوید و با چنگک محکم بر سر تمساح زد و او را فراری داد.

پسر را به بیمارستان رساندند... دو ماه گذشت تا پسر بهبود یابد.

پاهایش با آرواره های تمساح سوراخ سوراخ شده بود.و روی بازو هایش جای زخم ناخن های مادرش مانده بود.

خبرنگاری با کودک مصاحبه می کرد.از او خواست تا جای زخم هایش را به او نشان دهد.پسر شلوارش را کنار زد و با ناراحتی زخم های پاهایش را نشان داد! سپس با غرور بازو هایش را نشان داد و گفت:این زخم ها را دوست دارم،این ها خراش های عشق مادرم هستند!

نتیجه گیری:گاهی مثل یک کودک قدر شناس،خراش های عشق خداوند را به خودت نشان بده.خواهی دید چه قدر دوست داشتنی هستی.

چرا قبله مسلمانان تغییر کرد؟

چرا قبله مسلمانان تغییر کرد؟

 

تغییر قبله مسلمانان از بیت المقدس به کعبه

سَیَقُولُ السُّفَهَاء مِنَ النَّاسِ مَا وَلاَّهُمْ عَن قِبْلَتِهِمُ الَّتِی کَانُواْ عَلَیْهَا قُل لِّلّهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ یَهْدِی مَن یَشَاءُ إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ(بقره: ۱۴۲)؛ به زودى مردم کم‌خرد خواهند گفت چه چیز آنان را از قبله‏ اى که بر آن بودند، روی‌گردان کرد؟ بگو: مشرق و مغرب از آن خداست! هر که را خواهد به راه راست هدایت مى‏کند.

این آیه و چند آیه بعد، به یکى از تحولات مهم تاریخ اسلام که موجى عظیم در میان مردم به وجود آورد، اشاره مى ‏کند. پیامبر اسلام(صلی الله و علیه و آله) مدت سیزده سال پس از بعثت در مکه، و چند ماه بعد از هجرت در مدینه، به امر خدا به سوى «بیت‌المقدس» نماز مى ‏خواند، ولى بعد از آن قبله تغییر یافت و مسلمانان مأمور شدند به سوى «کعبه» نماز بگذارند. در این‌که مدت عبادت مسلمانان به سوى بیت‌المقدس در مدینه چند ماه بود، مفسران اختلاف نظر دارند؛ از هفت ماه تا هفده ماه ذکر کرده ‏اند، ولى هر چه بود در این مدت مورد سرزنش یهود قرار داشتند؛ چرا که بیت‌المقدس در اصل قبله یهود بود. آن‌ها به مسلمانان مى‏ گفتند: اینان از خود استقلال ندارند و به سوى‏ قبله ما نماز مى ‏خوانند، و این دلیل حقانیت ماست. 

درسهایی از مناجات شعبانیه

درسهایی از مناجات شعبانیه

 

ماه شعبان، شمیم رحمت خداست که نوید برپایی میهمانی بزرگ الهی را با خود آورده است. ماه شعبان را پیامبر اعظم ماه خود دانسته و مردم را به پاسداشت این ماه فرا خوانده است.
این ماه بزرگ، افزون بر اینکه روزهای بزرگی را چون روز ولادت سید الشهداء ، امام سجاد، ابوالفضل العباس و روز عظیم نیمه شعبان روز ولادت امام زمان در بردارد، در واقع ماه آمادگی، مناجات و راز و نیاز است.
مناجات شعبانیه و فرازهای استثنایی آن همین ویژگی را تایید می کند. مناجاتی بی نظیر که بزرگان دین و اخلاق ما توصیفهای منحصر به فردی از آن دارند.
میرزا جواد ملکی تبریزی، از بزرگان اهل عرفان و عمل چنین می گوید: 

این مناجات، مناجات معروفى است و اهلش بخاطر آن با ماه شعبان مأنوس شده و بهمین جهت منتظر و مشتاق این ماه هستند. این مناجات شامل مطالب اساسى در مورد چگونگى معامله بندگان با خداى بزرگ بوده و آداب خواستن، دعا و طلب آمرزش از او را، آنگونه که شایسته است، بیان مى‏کند و استدلال‏هاى جالب توجهى جهت امیدوار شدن به درگاه خدا که با مناجات با او مناسب است، در بردارد و بروشنى، ملاقات، نزدیکى و دیدن خدا را معنى مى‏کند.این مناجات بزرگى است و یکى از ارمغانهاى آل محمد (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم) است که بزرگى آن را کسى که قلب سالم و گوش شنوایى داشته باشد، درک مى‏کند و اهل غفلت از درک فواید و نورهاى آن بى‏ بهره ‏اند.
 

درنگی در مناجات شعبانیه‌

درنگی در مناجات شعبانیه‌

 

در دعاهای اسلامی، دریایی از حقایق ناب عرفانی موج می‏زند.

یکی از نغزترین، معروف‏ترین و زیباترین ادعیه، «مناجات شعبانیه‏» است که به روایت «ابن‏ خالویه‏»، این مناجات را حضرت امیر(ع) و امامان دیگر در «ماه شعبان‏» می‏خواندند. در «مفاتیح ‏الجنان‏» نیز در اعمال مشترکه ماه شعبان، به عنوان «عمل هشتم‏» آمده است.

بجاست که از عارف کامل، امام راحل، خمینی عزیز(قدس ‏سره) یاد کنیم که با یادکرد پیوسته از این دعا و مضامین بلندش، آن هم با زبان و لحنی خاص و شوق ‏انگیز، توجه امت ما را به این گنجینه عرفانی بیشتر معطوف ساخت. به این چند نمونه دقت کنید:

«مناجات شعبانیه از مناجاتهایی است که اگر یک نفر انسان دلسوخته، یک عارف دلسوخته - نه از این عارفهای لفظی - بخواهد آن را شرح کند، و شرح کند از برای دیگران، بسیار ارزشمند است و محتاج به شرح است ...» ⁽¹⁾

«چه بسا مسائل عرفانی که در قرآن و این مناجاتهای ائمه اطهار(ع) و همین «مناجات شعبانیه‏» مسائل عرفانی هست که اشخاص، فلاسفه، عرفا، تا حدودی ممکن است ادراک کنند، بفهمند عناوین را، لکن آن ذوق عرفانی چون حاصل نشده است، نمی‏توانند وجدان کنند.» ⁽²⁾

و می‏فرماید:

«مناجات «شعبانیه‏» را خواندید؟ بخوانید آقا! مناجات شعبانیه از مناجاتهایی هست که اگر انسان دنبالش برود و فکر در او بکند، انسان را به یک جایی می‏رساند ... همه ائمه هم به حسب روایت می‏خواندند.» ⁽³⁾

با وصفی که یاد شد، برای چشیدن قطره ‏ای از معارف زلال این دعای بلند، بر ساحل این دریا می‏نشینیم.

متن این دعا به همراه ترجمه شیوای استاد کریم زمانی شارح مثنوی معنوی مولوی؛ از این دعای شریف است که در کتاب <زبده مفاتیح الجنان> چاپ انتشارات اطلا‌عات آمده است.  

العبد محمدتقی بهجت

العبد محمدتقی بهجت

 

امروز، 27 اردیبهشت ماه 1395، هفتمین سالگرد عروج ملکوتی بهجت عاشقان و عارفان است؛ همو که در فراقش، حضرت آقا به خود هم تسلا دادند و به مستفیضان از نفس گرمش تسلیت گفتند.

او به حق، عبد و بنده حقیقی حضرت حق بود؛ پدرش کربلایی محمود، او را در 12 سالگی به حوزه علمیه فومن فرستاد. استعدادش به سرعت شکوفا شد و استادانش از کربلایی محمود خواستند تا او را برای ادامه تحصیل به عراق بفرستد.

پدر چنین کرد و او به محضر بزرگانی مانند حضرت آیات عظام نائینی، غروی اصفهانی (کمپانی)، سید ابوالحسن اصفهانی، شیخ محمدکاظم شیرازی، سید حسین بادکوبه‌ای و سید علی آقای قاضی رسید و به‌ویژه از فیض وجودی آیت‌الله قاضی، بهره‌ها برد و با یافتن ایشان، گویی گمشده خود را یافته بود.

چند صباحی از این آشنایی نگذشته بود که استاد هم، نور وجودی شاگرد را درک و وی را مفتخر به لقب «فاضل گیلانی» کرد.
 

ماه شعبان ماه آمادگى براى میهمانى خدا

ماه شعبان ماه  آمادگى براى میهمانى خدا

 

توبه، پیش از فرا رسیدن ماه رمضان 

عیون أخبار الرضا علیه‏السلام عن عبدالسلام بن صالح الهرویّ: دَخَلتُ عَلى أبِی الحَسَنِ عَلِیِ بنِ موسَى الرِّضا علیه‏السلام فی آخِرِ جُمُعَةٍ مِن شَعبانَ، فَقالَ لی: «یا أبَا الصَّلتِ، إنَّ شَعبانَ قَد مَضى أکثَرُهُ، و هذا آخِرُ جُمُعَةٍ مِنهُ، فَتَدارَک فیما بَقِیَ مِنهُ تَقصیرَکَ فیما مَضى مِنهُ، و عَلَیکَ بِالإِقبالِ عَلى ما یَعنیکَ و تَرکِ ما لا یَعنیکَ، و أکثِر مِنَ الدُّعاءِ وَالاِستِغفارِ و تِلاوَةِ القُرآنِ، و تُب إلَى الله‏ِ مِن ذُنوبِکَ ... . (1) 

عیون أخبار الرضا علیه‏السلام به نقل از عبد السلام بن صالح هروى ـ نقل می‌کند در آخرین جمعه ماه شعبان، خدمت امام رضا علیه‏السلام رسیدم. به من فرمود:   

«اى ابوصَلْت! بیشترِ شعبان گذشته است و این، آخرین جمعه از آن است. پس در آنچه از آن مانده، کوتاهى‏هایت را در آنچه گذشته است، جبران کن. به کارى روى آور که برایت مفید باشد و آنچه را بیهوده است و به تو مربوط نیست، وا گذار .   

زیاد دعا و استغفار و تلاوت قرآن داشته باش و از گناهانت به درگاه خدا توبه کن، تا در حالى ماه خدا سوى تو آید که براى خدا خالص شده باشى . هیچ امانتى را بر عهده خویش باقى نگذار، مگر آن که ادا کرده باشى، و هیچ کینه‏اى را در دلت نسبت به مؤمنى نگاه مدار، مگر آن که از دل به در آورده باشى، و هیچ گناهى را که مرتکب مى‏شدى، رها مکن، مگر این که از آن، دست برداشته باشى .   

از خدا پروا کن و در نهان و آشکار کارت، بر او توکّل کن؛ «و هر کس بر خدا توکّل کند، او برایش بس است . خداوند، فرمان خویش را پیش خواهد برد. به یقین، خداوند براى هر چیزى اندازه‏اى قرار داده است.»   

و در باقى‏مانده این ماه، زیاد بگو:

"خدایا! اگر ما را در آنچه از شعبان گذشته است، نیامرزیده‏اى، پس ما را در باقیمانده آن ببخشاى!"   

همانا خداوند متعال، در این ماه به احترام ماه رمضان، بسیارى را [از آتش] آزاد مى‏کند.»      

فضیلت و اعمال مشترکه ماه شعبان

فضیلت و اعمال مشترکه ماه شعبان

 

شعبان ماه بسیار شریفى است و به حضرت سید انبیاء صَلَّى اللهِ عَلِیهِ وَ آله منسوب است و آن حضرت این ماه را روزه مى‌گرفت و به ماه رمضان وصل مى‌کرد و مى‌فرمود شعبان، ماه من است هر که یک روز از ماه مرا روزه بگیرد بهشت برای او واجب می‌شود و از حضرت صادق علیه السلام روایت شده است که چون ماه شعبان فرا می‌رسید امام زین العابدین علیه السلام اصحاب خود را جمع مى‌نمود و مى‌فرمود اى اصحاب من مى‌دانید این چه ماهى است؟

این ماه شعبان است و حضرت رسول صلى الله علیه و آله مى‌فرمود شعبان ماه من است پس در این ماه براى جلب محبت پیغمبر خود و براى تقرّب به سوى پروردگار خود روزه بدارید. به حقّ آن خدایى که جان علىّ بن الحسین به دست قدرت اوست سوگند یاد مى‌کنم که از پدرم حسین بن على علیهماالسلام شنیدم که فرمود شنیدم از امیرالمؤمنین علیه السلام که هر که روزه بگیرد در ماه شعبان براى جلب محبّت پیغمبر خدا و تقرّب به سوى خدا؛ خداوند او را دوست می‌دارد و در روز قیامت کرامت خود را نصیب او می‌گرداند و بهشت را براى او واجب می‌کند.

شیخ از صفوان جمال روایت کرده که گفت :

حضرت صادق علیه السلام به من فرمود کسانى را که در اطراف تو هستند را بر روزه گرفتن در ماه شعبان ترغیب کن. گفتم فدایت شوم مگر در فضیلت آن چیزى هست؟ فرمود: بله همانا که رسول خدا صلى الله علیه و آله هر گاه هلال ماه شعبان را مى‌دید به مُنادیى امر مى‌فرمود که در مدینه ندا مى‌کرد: اى اهل مدینه من رسولم از جانب رسول خدا صلى الله علیه و آله به سوى شما.  

آیا شفاعت پارتی بازی است؟

آیا شفاعت پارتی بازی است؟

 

اگر کسی واجد شرایط نباشد مورد شفاعت قرار نمی گیرد

آیات شفاعت به خوبی نشان می ‌دهد که مساله شفاعت از نظر منطق اسلام یک موضوع بی قید و شرط نیست بلکه قیود و شرایطی، از نظر جرمی که در باره آن شفاعت می‌ شود از یک سو، شخص شفاعت شونده از سوی دیگر، و شخص شفاعت کننده از سوی سوم دارد که چهره اصلی شفاعت و فلسفه آن را روشن می‌سازد.

به طور کلی آیات شفاعت به چند گروه تقسیم می شوند:

گروه اول: آیاتی که شفاعت را به کلی نفی می کند، مانند آیه 48 سوره مدثر:

«فَمَا تَنفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِینَ؛ از این رو شفاعت ‏شفاعت ‏کنندگان به حال آنها سودى نمى ‏بخشد»، و نیز آیات 48 و 254 از سوره بقره.

گروه دوم: آیاتی که شفاعت را مخصوص خدا می شمرد. مانند: «مَا لَکُم مِّن دُونِهِ مِن وَلِیٍّ وَلَا شَفِیعٍ أَفَلَا تَتَذَکَّرُونَ؛ براى شما غیر از او سرپرست و شفاعتگرى نیست آیا باز هم پند نمى‏ گیرید». (سوره سجده، آیه 4) و نیز آیه 44 از سوره زمر.
 

چرا «اعوذ بالله» قبل از تلاوت قرآن لازم است؟

  چرا «اعوذ بالله» قبل از تلاوت قرآن لازم است؟

 

به هنگام آغاز تلاوت قرآن باید از شیطان رجیم و رانده شده درگاه حق، به خدا پناه برد

توحید اقتضا می کند که انسان برای جلب نفع و خیر از خدا کمک بطلبد و کارهایش را با «بسم الله» شروع کند، و برای دفع ضرر و شر نیز از او کمک بخواهد و کارهایش را با «اعوذ بالله» آغاز نماید.

در اسلام همه چیز نیاز به برنامه دارد مخصوصا بهره گیرى از کتاب بزرگى همچون قرآن، به همین دلیل در خود قرآن براى تلاوت و بهره گیرى از این آیات آداب و شرائطى بیان شده است که عبارت است از:

١ـ تماس گرفتن با خطوط قرآن باید توأم با طهارت و وضو باشد. قرآن مى فرماید: قرآن را جز پاکان لمس نمى کنند." [1]

این تعبیر ممکن است هم اشاره به پاکیزگى ظاهرى باشد، و هم اشاره به این که درک مفاهیم و محتواى این آیات تنها براى کسانى میسر است که از رذائل اخلاقى پاک اند، یعنی انسان باید از صفات زشتى که بر دیده حقیقت بین او پرده مى افکند، دور باشد تا از مشاهده جمال حق و حقایق قرآن محروم نگردد.

٢ـ قرآن را باید به صورت" ترتیل" تلاوت کرد، یعنى شمرده، و توأم با تفکر. [2]

٣ـ به هنگام آغاز تلاوت قرآن باید از شیطان رجیم و رانده شده درگاه حق، به خدا پناه برد، چنان که در آیات قرآن می خوانیم: "هنگامى که قرآن مى خوانى، از شرّ شیطان مطرود، به خدا پناه بر!» [3]

در روایتى از امام صادق (علیه السلام) مى خوانیم که در پاسخ این سؤال که چگونه این دستور را عمل کنیم؟ و چه بگوئیم؟ فرمود بگو:"استعیذ بالسمیع العلیم من الشیطان الرجیم "

و در روایت دیگرى مى خوانیم که امام به هنگام تلاوت سوره حمد فرمود: "اعوذ باللَّه السمیع العلیم من الشیطان الرجیم، و اعوذ باللَّه ان یحضرون" یعنی:" به خداوند شنوا و دانا از شیطان رجیم پناه مى برم، و هم به او پناه مى برم از اینکه نزد من حضور یابند"!

مهر مادر

مهر مادر

 

قربانعلی کریمی در شهر بابلسر از کسانی بود که با شروع انقلاب اسلامی متحول شد

فرزندشان میگوید پدرم با شروع جنگ راهی چبهه شد سال 1362 قرار بود بار دیگر

راهی جبهه شود صبح همانند پدری که میخواهدبه سفر بی بازگشت برود به من خیره شد

و گفت از امروز مسئولیت خانه به عهده توست پدرم ادامه داد دیشب در عالم رویا اقا امام حسین علیه السلام را دیدم که مرا با خود بردند

ایشان گوشه ای از یک بیابان را نشانم دادند که ظاهرا قتلگاه من بود

دیدم که در محاصره قرار گرفتیم و عراقی ها بالای سر من آمدند تشنه بودم اما

فرصت آب خوردن پیدا نکردم همان موقع در حالی که مجروح بودم یکی از 

نیروهای بعثی بالای سرم امد و با سر نیزه سرم را از بدن جدا کرد و با 

خود برد پدرم این را گفت و ادامه داد که من مطمئن هستم که دیگر برنمیگردم.

در عملیات والفجر 6 در دهلران اسرای دو کشور تبادل شدند اما خبری از پدرم نشد

خواهر کوچکم که در زمان پدر طفلی خردسال بود همیشه گریه میکرد و بهانه ی

پدر را میگرفت 

فرزند شهید ادامه داد چند بار خواب پدر را دیدم اما اینبار فرق میکرد در خواب

پدرم را دیدم که گفت من نمیخواستم برگردم ما در شیاری در حوالی منطقه ی چیلات 

بودیم هرروز غروب  مادر ما حضرت زهرا سلام الله علیها به دیدن ما می امد و همه 

ما را به نام صدا می زد و جویای احوال ما می شدند حتی چادر مادر به استخوان های ما

کشیده می شد 

پدر گفت دیشب حضرت زهرا سلام الله علیها به من گفتند شما باید برگردی 

و بعد فرمودند دختر کوچک شما چند روز است که خدا را به حق پهلوی شکسته ی من 

قسم میدهد و.....

صبح با تعجب از خواهرم درباره توسل او سوال کردم اما چیزی از خوابم نگفتم 

او هم گفت چند شب است قبل از خواب زیارت عاشورا میخوانم و خدا را به حق پهلوی شکسته مادر سادات قسم میدهم و از خدا بازگشت پدرم را میخواهم

چند روز بعد دوستان تفحص تماس گرفتند و خبر بازگشت پیکر پدرم را اعلام کردند

وقتی به ستاد تفحص رفتم با تعجب دیدم مشخصات پدر با همان چیزی که خودش در خواب 

برایم گفته بود برابر است پدرم سر در بدن نداشت اما قمقمه اش پر آب بود آبی که 

بعد از سالها تغییری نکرده بود و پیکر او داخل شیاری پیدا شده بود همانطور که گفته بود...

---

منبع کتاب مهر مادر