چرا باید به نان احترام بگذاریم؟!

 چرا باید به نان احترام بگذاریم؟! 

در روزگاری به سر می بریم که برخی از عادات و رسوم مردم کم کم از میانشان رخت بربسته و رو به فراموشی می گذارد.

 احترام به نان یکی از این اخلاقیات و روحیات است که امروزه کمتر شاهد آن بوده و بایست دیگر با آن خداحافظی کرد. دیروز کودک دست در دست مادر یا مادربزرگش اگر در خیابان با تکه ای  نان مواجه می شد که بر روی زمین افتاده، شاهد برداشت آن با احترام از روی زمین توسط مادر و گذاشتنش به گوشه ای بود و امروز!!! شاید باشند افرادی که هنوز به سنت های گذشتگان خویش پایبندند.

 احترام به نان ریشه در کجا دارد؟
آیا تا به حال برای شما این سوال ایجاد شده که علت احترام گذاشتن به نان چیست؟ پاسخ را می توان در دل دین و مذهب که سرچشمه اصلی اعتقادات و اعمال و رفتار آدمی است یافت. روایات ارزشمندی دال بر احترام به نان وجود دارد از آن جمله، رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله فرمودند: هر که تکه نانى یابد و آن را بخورد 700 حسنه دارد و هر که آن را در جاى پلیدى یابد و بشوید و بردارد 70 حسنه دارد.
 

نخستین گام برای آزادی ۱۰۰ هزار شیعه

نخستین گام برای آزادی ۱۰۰ هزار شیعه

دو شهرک شیعه‌نشین «نبل» و «الزهراء» با بیش از 80 هزار نفر جمعیت در سکوت خبری رسانه‌های دنیا بیش از 4 سال است که با شبح محاصره تروریست‌ها دست و پنجه نرم می‌کنند؛ همچنین 2 شهرک شیعه نشین «کفریا» و «فوعه» با جمعیتی بالغ بر 45 هزار نفر پس از سیطره ائتلاف تروریستی در  مارس گذشته، به محاصره این ائتلاف درآمده است.

با 4 ساله شدن محاصره شهرک‌های شیعه‌نشین به نوعی بزرگترین محاصره تاریخ رقم خورده است؛ محاصره‌ای که کوچکترین واکنشی را از سوی سازمان‌ها و نهادهای بین‌المللی از جمله سازمان ملل در پی نداشته است. در همین خصوص کمپینی در شبکه‌های مجازی برای همدردی با مردم «نبل»، «الزهراء» و  «کفریا»، «فوعه» همچنین رساندن صدای مردم مظلوم این شهرک‌ها به مجامع بین‌المللی، راه اندازی شده است.

«گریه کودکان نبل، الزهراء، الفوعه و کفریا را چرا کسی نمی‌بیند؟»، «زنان و کودکان نبل، الزهراء، الفوعه و کفریا چه گناهی دارند؟»، «آزادی حق کودکان نبل، الزهراء الفوعه و کفریا است»، «آزادی حق کودکان نبل، الزهراء الفوعه و کفریا است»، «تروریست‌ها به هیچ چیز و هیچ کس رحم نمی‌کنند وظیفه ما نشر مظلومیت مردم بی‌گناه است» و در آخر این پرسش اساسی که «چرا رسانه‌ها صدای کودکان نبل، الزهراء، الفوعه و کفریا را به کسی نمی‌رسانند؟!» از جمله موضوعاتی است که در کمپین «پایان دادن به یکی از بزرگ‌ترین محاصره‌های تاریخ» از سوی کاربران شبکه‌های اجتماعی مطرح شده است.

فرقه انحرافی بهائیت

 فرقه انحرافی بهائیت

بهائیت که یک آیین دست ساز و کاملا مرتبط با استعمارگرانی از قبیل انگلستان و امریکاست ، در آغاز فعالیت خود را در ایران آغاز کرد.
اوج فعالیت این فرقه انحرافی را باید در دوران سلطنت مظفرالدین شاه قاجار دانست ، که پس از آن در دوره سلطنت احمدشاه ، رضاخان و نیز دوره دوم محمدرضا، بهائیان در ایران بسط و سلطه بیشتری یافتند و توانستند برای این آیین انحرافی پیروان بیشتری پیدا کنند.
درباره تحلیل شکل گیری این آیین انحرافی و علل قوت یافتن آن در ابتدای دوره ادعای بابی گری ، نظرات متفاوتی ارائه شده است که در ذیل به چند مورد آنها اشاره می شود.
نظر اول ، معتقد است که هر چند بهائی گری و بابی گری انحرافی نابخشودنی و تحریفی اساسی در آموزه های دینی مسلمانان محسوب می شود، اما به دلیل ویژگی های شخصیتی علی محمد شیرازی که ادعای بابی گری را آغاز کرد و مخبط و معلول بودن وی از لحاظ ذهنی ، نباید این پدیده را در آغاز ادعای بابی گری یک توطئه و دسیسه دانست.
آنچه مسلم است ، بعدها این شخص و ادعای بیمارگونه وی از سوی کانون های استعماری و استعمارگران انگلیسی و امریکایی مورد استفاده قرار گرفت و آنها در جهت اهداف استعماری خویش و برای از میان بردن اسلام و قدرت علمای واقعی آن به پشتیبانی از این فرقه ضاله دست زدند. بر این مبنا بهائی گری در ابتدای تشکیل یک مالیخولیای شخصی پنداشته می شود که در مرحله بقا و بسط از سوی استعمارگران مورد استفاده قرار گرفته است.  

روز میلاد مبارک تو، کبوترانه مهمان حرمت می‏شوم

روز میلاد مبارک تو، کبوترانه مهمان حرمت می‏شوم

یکم ذی القعده، ولادت حضرت فاطمه معصومه (ع) و روز دختر

روز میلاد تو، کبوترانه مهمان حرمت می‏ شوم، دانه‏ های عشق از صحن و سرایت برمی‏ چینم و دور تا دور گنبد طلایی‏ات می‏ گردم و این‏گونه جشن می‏ گیرم.

پیش از خورشید، گنبد طلایی توست که هر روز طلوع می‏کند.

صبح شهر قم مدیون توست؛ مدیون خورشیدی که شب نیز بر فراز شهر آشکار است.

روز میلاد تو، کبوترانه مهمان حرمت می‏ شوم.

جشنی است که همه در آن دعوتند؛ کوچک و بزرگ، پیرو جوان؛ دور تا دور حرم تو چرم می ‏زنند و چرخ می ‏زنند و نگاه مهربان و نوازشگر تو، پر و بال دلشان را نوازش می‏ کند.

زیارت‏نامه خواندنِ این روز، حال و هوای دیگری دارد.

روز میلاد توست و تو روشنی به ما هدیه می‏ دهی و ما با دستانی پر از روشنی، از این حُسن بازمی‏ گردیم؛ با دل‏هایی که در حوضچه چشمانمان با آب دیده تطهیر شده است.

روز میلاد تو هر روز در ما تکرار می‏ شود، ای تکرار روشنی در روح و روان ما!

تو ای بانوی نیک ونیکو سرشت

تو که زائرانت مقیم بهشت

به عالم همه بانوان را سری

یقینا که تو زینب(س) دیگری

حریمت به قم ملجأ شیعیان

شفیعی تو بر مؤمنین جهان

تویی خواهر فخر ایران رضا(ع)

تو راضیه ای اخت موسی الرضا(ع)

کریمی تو چون مادرت فاطمه(س)

که حبل المتینی  لنا فاطمه(س)

شعر:محسن حسینی

منبع:tebyan.com

ویژگیهاى حضرت معصومه (س)

ویژگیهاى حضرت معصومه (س)

حضرت معصومه علیها السلام

حضرت معصومه علیها السلام در اول سال 173 هجری قمری در مدینه چشم به جهان گشود.
پدرش امام هفتم شیعیان حضرت موسی بن جعفر علیه السلام و مادرش حضرت نجمه بود که به علت پاکی و طهارت نفس به او طاهره می گفتند.حضرت معصومه در 28 سالگی و در روز دوازدهم ربیع الثانی سال 201 هجری قمری در قم به شهادت رسید که امروز بارگاه ملکوتی و مرقد مطهرش همچون خورشیدی در قلب شهرستان قم می درخشد و همواره فیض بخش و نورافشان دلها و جانهای تشنه معارف حقانی است.

 تعداد امامزادگان شایسته تعظیم و تجلیل در «دار الایمان قم‏»که بر فراز قبور مطهرشان گنبد و سایبان هست ‏به چهارصد نفرمى‏ رسد.
در میان این چهار صد اختر تابناکى که در آسمان قم نورافشانى ‏مى ‏کنند، ماه تابانى که همه آنها را تحت الشعاع انوار درخشان‏ خود قرار داده، تربت پاک شفیعه محشر، کریمه اهل‏بیت ‏پیغمبر(علیهم السلام)، دخت گرامى موسى بن جعفر، حضرت معصومه(س)مى‏ باشد.
پژوهشگر معاصر، علامه بزرگوار، حاج محمدتقى تسترى، مولف قاموس ‏الرجال مى‏ نویسد: «درمیان فرزندان امام کاظم(ع) با آن همه کثرتشان بعد از امام ‏رضا(ع)، کسى همسنگ حضرت معصومه(س) نمى‏ باشد.

 تأثیر قرآن در زندگی یک جوان

 تأثیر قرآن در زندگی یک جوان

احمد بن سعید عابد گفت : پدرم براى من نقل کرد که در زمان ما، در کوفه جوان خداپرستى بود - بسیار خوش صورت و زیبا اندام - همواره در مسجد جامع حضور داشت و اندک وقتى بود، که در مسجد نباشد.

زن زیبا و خردمندى چشمش بر او افتاد و دلباخته اش شد. پس از مدت ها که رنج کشید و روزها بر سر راه آن جوان ایستاد، یک روز، هنگامى که جوان به مسجد مى رفت . زن خودش را به او رسانید و گفت : اى جوان ! بگذار یک کلمه با تو سخن بگویم ، آن را بشنو، آنگاه هر چه خواستى بکن . جوان به آن زن بى اعتنایى کرد و با او سخن نگفت . و به راه خود رفت هنگامى که از مسجد به قصد منزل مى رفت آن زن دوباره سر راهش آمد و گفت : اى جوان ! مى خواهم یک جمله با تو سخن بگویم ؛ به سخنم گوش کن

جوان سر خود را پایین انداخت و گفت : این جا، جاى تهمت است و من خوش ندارم در موضع تهمت باشم . زن گفت : اى جوان ! من تو را کاملا مى شناسم و اینجا که ایستاده ام از آن جهت نیست که تو را نشناخته باشم . معاذ الله ! که کسى از این موضوع اطلاع پیدا کند. خودم آمدم تا در این موضوع با تو صحبت کنم . گرچه مى دانم اندکى از این مطالب ، نزد مردم بسیار بزرگ مى باشد و شما عابدها و زاهدها همانند شیشه مى باشید که کمترین چیزى آن را معیوب مى سازد.
 

سبب بسته بودن درها چه کسی است خودمان یا خداوند؟

  سبب بسته بودن درها چه کسی است خودمان یا خداوند؟

گاه مى ‏شود درهاى زندگى به رویمان به کلى بسته مى ‏شود و دست به هر کارى می زنیم با درهاى بسته رو به رو مى ‏گردیم، از هر جا که حرکت می کنیم، بسته و بسته است.

سبب بسته بودن درها چه کسی است خودمان یا خداوند؟
آری گاهی خداوند برای امتحان بندگانش سختی قرار داده است اما برخی از سختی ها را خود به زندگیمان راه می دهیم، علت آن چیست؟

مدت ها به دنبال این علت می گشتم تا به آیه ای برخوردم: «وَمَنْ أَعْرَضَ عَن ذِکْرِی فَإِنَّ لَهُ مَعِیشَةً ضَنکًا وَنَحْشُرُهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ أَعْمَى» ( طه/124)  و هر کس از یاد من دل بگرداند، در حقیقت، زندگىِ تنگ [و سختى‏] خواهد داشت، و روز رستاخیز او را نابینا محشور مى ‏کنیم.»

«یاد خدا» عجیب است؛ چیزی که هم دنیا را در پی دارد و هم آخرت، اگر نداشته باشیم زندگی در دنیا سخت خواهد بود.با کلمه «یاد خدا» به یاد آیاتی می افتم که بارها شنیده ایم: «الا بذکر الله تطمئن القلوب» آری با یاد خدا دل ها آرام می شود. در واقع یاد خدا مایه آرامش جان، تقوا و شهامت است و فراموشی آن مایه اضطراب و ترس و نگرانی. 

چرا به عهد خویش وفادار نیستید و گناه می‌کنید؟

چرا به عهد خویش وفادار نیستید و گناه می‌کنید؟

گروهی از یهودیان و مسیحیان بر این باورند که چون دوستدار خداوندِ سبحان هستند، عذاب نمی‌شوند: (وَ قالَتِ الْیهُودُ وَ النَّصاری نَحْنُ أَبْناءُ اللَّهِ وَ أَحِبَّاۆُهُ قُلْ فَلِمَ یعَذِّبُکمْ بِذُنُوبِکم ...) (1)

آنان به موازاتِ این ادّعا، بر سه عقیده ی دیگر به قرار زیر هستند:

- «آتش تنها «مسّ و برخوردی» با ما دارد»؛ آن هم، برای ایّامی کم‌شمار و حداکثر هفت یا چهل روز و از سویی دیگر، فقط با گروهِ گوساله‌پرست از یهود، وگرنه دخول در آتش در کار نیست: (وَ قالُوا لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ إِلاَّ أَیاماً مَعْدُودَةً ...)(2)

- «بهشت تنها از آن اهل کتاب است و دیگران از آن سهمی ندارند»: (وَ قالُوا لَنْ یدْخُلَ الْجَنَّةَ إِلاَّ مَنْ کانَ هُوداً أَوْ نَصاری ...)(3)

- «نیاکان ما که پیامبر بودند؛ شفاعتمان را بر عهده می‏گیرند.»

پاسخ قرآن به این شبهه، حول دو محورِ اساسی به قرار زیر است:(4)
 

سؤال وجوابهایی زیبا از دو معصوم(س)

سؤال وجوابهایی زیبا از دو معصوم(س)

در هیاهوی زندگی امروز انگار بسیاری از واژه ها، دیگر رنگ باخته . برادری، شرف، بزرگواری ... گویی به زمان دیگری تعلق دارند. به زمانی که پدری درعین بی نیازی، می پرسد آنچه را که می داند و پسر می گوید با آنکه می داند پدر بی نیاز است از شنیدن آن، تا که شاید زمانی دیگر خسته ای چون من، تو، ما، بیگانگی خویش را با این کلمات بشکند ...

* امیر المومنین علیه السلام : فرزندم درستی چیست ؟
حسن بن علی علیه السلام: پدر، درستی، از میان برداشتن بدی ها بوسیله ی نیکی هاست .

* شرف چیست ؟
نیکی کردن به خویشاوندان و تحمل بدی ایشان .

*جوانمردی چیست ؟
پاکدامن بودن ...

حکمتهایی از نهج البلاغه ی امیرملک کلام حضرت علی(ع)

حکمتهایی از نهج البلاغه ی امیرملک کلام حضرت علی(ع)

حکمت 11:

و درود خدا بر او فرمود: ناتوان ترین مردم کسى است که در دوست یابى ناتوان است، و از او ناتوان تر آنکه دوستان خود را از دست بدهد.

حکمت 042

و درود خدا بر او فرمود: اگر با شمشیرم بر بینى مومن بزنم، که دشمن من باشد، با من دشمنى نخواهد کرد، و اگر تمام دنیا را بر منافق ببخشم تا مرا دوست بدارد، دوست من نخواهد شد، و این بدان جهت است که قضاى الهى جارى شد، و بر زبان پیامبر امى (ص) گذشت که فرمود: (اى على! مومن تو را دشمن نگیرد، و منافق تو را دوست نخواهد داشت.)

حکمت 062

و درود خدا بر او فرمود: از دست دادن دوستان غربت است.

حکمت 092

و درود خدا بر او فرمود: نزدیکترین مردم به پیامبران، داناترین آنان است. سپس این آیه را تلاوت فرمود : (همانا نزدیکترین مردم به ابراهیم آنانند که پیرو او گردیدند، و مومنانى که به این پیامبر خاتم گرویدند.) (سپس فرمود: ) دوست محمد (ص) کسى است که خدا را اطاعت کند هر چند پیوند خویشاوندى او دور باشد، و دشمن محمد (ص) کسى است که خدا را نافرمانى کند، هر چند خویشاوند نزدیک او باشد.