دیدار دانشجوی مشروب خور با آیت الله بهجت (ره)

دیدار دانشجوی مشروب خور با آیت الله بهجت (ره)

دانشجو بود…دنبال عشق و حال،خیلی مقید نبود،یعنی اهل خیلی کارها هم بود،تو یخچال خونه ش مشروب هم میتونستی پیدا کنی….
از طرف دانشگاه اردو بردنشون قم…قرار شد با مرحوم آیت الله بهجت(ره)هم دیدار داشته باشن..از این به بعد رو بذارید خود حمید براتون تعریف کنه…
وقتی رسیدیم پیش آقای بهجت…بچه ها تک تک ورود میکردن و سلام میگفتن،آقای بهجت هم به همه سلامی میگفت و تعارف میکرد که وارد بشن…من چندبار خواستم سلام بگم…منتظر بودم آقای بهجت به من نگاهی بکنن…امااصلا صورتشون رو به سمت من برنمیگردوندن…درحالیکه بقیه رو خیلی تحویل میگرفتن… 

فلسفه عبادت

فلسفه عبادت

عبادت به معنای اظهار ذلّت، عالی‏ترین نوع تذلّل و کرنش در برابر خداوند است. در اهمیّت آن، همین بس که آفرینش هستی و بعثت پیامبران (عالم تکوین و تشریح) برای عبادت است. خداوند می‏فرماید:

»و ما خلقت الجنّ و الانس الاّ لیعبدون»[1]
هدف آفرینش هستی و جن و انس، عبادت خداوند است.

کارنامه همه انبیاء و رسالت آنان نیز، دعوت مردم به پرستش خداوند بوده است:

«و لقد بعثنا فی کلّ امّه رسولاً أن اعبدوا اللّه و اجتنبوا الطّاغوت»[2]
پس هدف از خلقت جهان و بعثت پیامبران، عبادت خدا بوده است.

روشن است که خدای متعال، نیازی به عبادت ما ندارد، «فانّ اللّه غنیٌّ عنکم»[3] و سود عبادت، به خود پرستندگان بر می‏گردد، همچنانکه درس خواندن شاگردان به نفع خود آنان است و سودی برای معلّم ندارد.

آنچه انسان را به پرستش و بندگی خدا وا می‏دارد (یا باید وادار کند) اموری است، از جمله:

1ـ عظمت خدا
انسان وقتی خود را در برابر عظمت و جلال خدایی می‏بیند، نا خود آگاه در برابر او احساس خضوع و فرو تنی می‏کند. آن سان که در برابر یک دانشمند و شخصیت مهم، انسان خویشتن را کوچک و ناچیز شمرده، او را تعظیم و تکریم می‏کند.

2ـ احساس فقر و وابستگی
طبیعت انسان چنین است که وقتی خود را نیازمند و وابسته به کسی دید، در برابرش خضوع می‏کند.

چه کسانی نزد خدا بخشیده نمی‌شوند؟

چه کسانی نزد خدا بخشیده نمی‌شوند؟

چه کسانی مورد خشم الهی هستند؟ چه کارهایی کردند که مورد خشم الهی قرار گرفتند که ما باید از آن کارها اجتناب کنیم؟

مهم‌ترین عامل غضب الهی
یکی از مهم‌ترین عوامل غضب الهی کفر است. یعنی پنهان کردن حقایقی که انسان نباید آنها را مخفی کند .

دومین عاملی که سبب خشم الهی می‌شود و ما باید از آن دوری کنیم دروغ بستن به خدا و دروغ شمردن آیات الهی است. آیا مخاطب این سخن فقط مشرکان صدر اسلام هستند یا ممکن است در میان ما هم کسانی باشند که مخاطب این باشد و به خدا دروغ ببندند؟

یکی از آیاتی که نشان می‌دهند که دروغ بستن به خدا چقدر خطرناک است، آیه 21 سوره مبارکه «انعام» است که می‌فرماید: «وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللّهِ کَذِبًا أَوْ کَذَّبَ بِآیَاتِهِ إِنَّهُ لاَ یُفْلِحُ الظَّالِمُونَ»؛ چه کسی ظالم‌تر از آن است که به خدا دروغ می‌بندد یا آیات الهی را تکذیب می‌کند؛ بدانید که ستمکاران کامیاب نمی‌شوند. کسی که در زندگی ستم کند به سعادت و خواسته‌های مادی و معنوی خود نمی‌رسد.
 

حدیث معراج پیامبر صلی الله علیه و آله در مورد عذابهای جهنمیان

حدیث معراج پیامبر صلی الله علیه و آله در مورد عذابهای جهنمیان

پیامبراکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: در شب معراج که به آسمان رفتم گروهی از زنان امت خود را دیدم به طوری که نشناختم و سختی عذاب آنها مرا به گریه واداشت:
1- زنی به خاطر نشان دادن موهایش به نامحرم، به موهایش آویزان بود و مغز سرش می‌جوشید.



2- زنی را به خاطر آزار شوهرش، به زبانش آویخته بودند و آب داغ جهنم در دهانش می‌ریختند.



3- زنی به جهت آرایش خود برای نامحرمان، گوشت بدن خود را می‌خورد و آتش از بدن او شعله می‌کشید.



4- زنی به خاطرآنکه رعایت نجس و پاکی را نمی‌کرد؛ خود و لباسهایش را نشسته بود؛ غسل‌های واجب را انجام نداده بود و در نمازش سستی کرده بود، پاهایش به دستهایش بسته شده بود و مارها و عقرب‌ها به جانش افتاده بودند.



5- زنی به علت خارج شدن از منزل بدون اجازه شوهر، در تنوری از آتش، به پاهای خویش آویزان شده بود.



6- زنی به علت آنکه خود را به مردان نامحرم نشان داده بود تا به او رغبت کنند، گوشت بدنش با قیچی‌هایی آتشین بریده می‌شد.



7- زنی به جهت واسطه شدن در انجام عمل منافی عفت، صورت و بدنش می‌سوخت و روده‌های خود را می‌خورد.



8- زنی به خاطر آنکه سخن چینی کرده بود و زیاد دروغ گفته بود، سرش سر خوک و بدنش بدن الاغ بود و او را هزار هزار نوع عذاب می‌کردند.



9- زنی به دلیل اینکه آوازه خوان و حسود بوده به شکل سگ بود و آتش در درونش وارد شده و از دهانش خارج می‌شد و فرشته ها گرزهای آتشین بر سر و بدنش فرود می‌آوردند.



آنگاه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرموند: وای بر زنی که شوهر خود را ناراحت نموده و به خشم آورد و خوشا به حال زنی که همسرش از او راضی باشد