رابطه اخلاق و رزق و روزی

رابطه اخلاق و رزق و روزی

در روایات متعددی اخلاق نیکو به عنوان یکی از عوامل گشایش رزق و روزی و اخلاق بد به عنوان یکی از عوامل تنگدستی و فقر معرفی شده است. پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) در سفارش خود به صحابی گرانقدرش، ابوذر غفاری، به این مطلب اشاره کرده و می فرماید:

یا اباذر انَّ الرَّجُلَ لَیحرُمَ رزقَه بالذنب یصِیبُه؛[1]

ای ابوذر، به درستی که انسان گاهی به دلیل انجام گناه، از روزی خود محروم می شود.

در روایات دیگری، چنین می خوانیم:

فی سِعَةِ الاخلاقِ کنُوزُ الارزاق؛[2]

گنج های رزق در اخلاق خوب نهفته است.

حُسنُ الخُلقِ یزیدُ فی الرِّزق؛[3]

اخلاق نیکو، موجب زیادت در روزی می شود.

این دسته از روایات یک معنای ظاهری قابل فهم برای همگان دارند و آن اینکه بیانگر این حقیقت تجربی و اجتماعی هستند که آراستگی به فضایل اخلاقی و خوش خلقی، موجب روی آوردن مردم به فرد می شود. تجربه نشان می دهد که مشتریان بیشتر به خرید از فروشندگان خوش اخلاق تمایل دارند. افزون بر این، همه کسانی که در شبکه روابط شغلی با یک فروشنده قرار دارند، مانند فروشندگان مواد اولیه، شرکا، خریداران و امثال آنها، در مواقع لازم آمادگی بیشتری برای حمایت های مادی و معنوی از فروشنده خوش اخلاق دارند و همین مسائل موجب وسعت روزی افراد خوش اخلاق می شود.

انوع ظلم از دیدگاه اسلام

انوع ظلم از دیدگاه اسلام 

جایز نیست کسی در اموال دیگر بدون اذن او تصرف کند

انواع ظلم
خدای متعال عدل محض است و از او هیچگونه ظلمی چه در دنیا و چه در آخرت، صادر نمی شود. لذا اگر عقل قاصر بشر موردی را در عالم خلقت نپسندید، دقت در کنه همان مورد، عامل رهنمون شدن آدمی به اثبات عدالت خداوند می باشد.

تأمل در پدیده هائی چون سیل، زلزله، صاعقه، بلاهای دیگر سماوی، و نیز وجود حیوانات درنده آبی و خشکی، نوزادان معیوب و ناقص الخلقه، اختلاف در طبیعت و سرشت آدمیان، تفاوت های مرد و زن، هیبت های مختلف و اشکال و رنگ های گوناگون آنها، و تمام ممیزات موجودات از هم، ما را متوجه این مهم می کند که آنچه مربوط به فعل خداوند است، شرّ نیست و از خیر محض، شرّی صادر نمی شود. و آنچه شرّ شمرده می شود مربوط به افعال خداوند نمی باشد بلکه حاصل آزادی انسان در محقق کردن خواسته های خود است. اوست که با قوای انتخابگرش، شرایطی را خلق می کند که باعث دگرگونی در نظام اعتدال می شود.

ظلم بندگان به سه دسته کلی قابل تقسیم است. این سه دسته عبارتند از:

1- ظلم به خداوند
خدای را آنگونه باید شناخت که هست، نه آنگونه که نیست، علماء علم کلام برای حضرت ربّ جلیل، با بهره گیری از آیات قرآن کریم ویژگی هائی برشمرده اند.
اوصافی چون علم، قدرت، حکمت، خلق، رزق، سمع وبصر.. . را اثبات و نیز اوصافی چون جسمانیت، محدودیت، شریک، اولاد و.. . را نفی و سلب نموده اند، بنابراین اگر صفتی از صفات ثبوتی خداوند نفی گردد و یا وصفی سلبی، اثبات شود درک بشر از خدا ناقص شده و محدود می گردد و این ظلم به او شمرده می شود.
افتراء به خدا بستن و تکذیب او به تکذیب آیات و نشانه هایش از زیر مجموعه های این معصیت بزرگ است.

«... مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَری عَلَی اللَّهِ کذِباً...»[1]
چه کسی ظالم تر است از آنکه بر خدا افتراء بندد؟
 

امام حسین ع درروزعاشورا چند بار وداع کرد؟

امام حسین ع درروزعاشورا چند بار وداع کرد؟

در کتاب انوارالشهاده از مقاتل بسیار خوب ازآیت اله شیخ محمدحسن یزدی مینویسد:

 امام حسین روز عاشورا15 وداع کرد

1-بعد از تنهائی ودفن علی اصغر،عبداله ابن الحسن  تو خیمه غش کرده امد پشت خیمه ونادی یا زینب یا ام کلثوم یا عاتکه یا سکینه یا رقیه یا فاطمه (همسر حسن مثنی که کربلا زخمی شد اسبش بردش دوردست انداخت بنی اسد اورا یافتند مداوا کردند و به مدینه اوردند او را)

علیکن منی السلام 84 زن و بچه ریختند دور امام

هر که چیزی میگفت

یکی: ردنا الی حرم جدنا

تشنه مونه

مارابه کی میسپاری

زینب راه میرفت و می گفت: الیوم مات جدی امی فاطمه  ابی مات اختی  یابقیه الماضین

اقا دستی کشید و فرمود:ارام باش

عهدبا حق چو ببستیم تو با ما بودی

خود ز روز ازل اندر سر سودا بودی

خواهرم تو در عالم ذر بودی این راه را تعهد کردی کربلا بیائی و صبر کنی و زینب را توصیه به صبر کرد
 

دلنوشته/ به حکمتش دل بسپار ...

دلنوشته/ به حکمتش دل بسپار ...

آتشی نمى سوزاند “ابراهیم” را
و دریایى غرق نمی کند “موسى” را

مادری، کودک دلبندش را به دست موجهاى خروشان “نیل” می سپارد
تا برسد به خانه ی فرعونِ تشنه به خونَش

دیگری را برادرانش به چاه مى اندازند
سر از خانه ی عزیز مصر درمی آورد
مکر زلیخا زندانیش می کند ، اما عاقبت بر تخت ملک می نشیند

از این “قِصَص” قرآنى هنوز هم نیاموختی؟!
که اگر همه ی عالم قصد ضرر رساندن به تو را داشته باشند
و خدا نخواهد، نمی توانند

او که یگانه تکیه گاه من و توست
پس ؛
به “تدبیرش” اعتماد کن ،
به “حکمتش” دل بسپار ،
به او “توکل” کن ؛
و به سمت او “قدمی بردار” ،
تا ده قدم آمدنش به سوى خود را به تماشا بنشینی ...

عوامل مؤثر در قیام حسین (علیه‌السلام)

عوامل مؤثر در قیام حسین (علیه‌السلام)



در قیام امام حسین علیه‌السلام چند عامل را باید بررسی کرد :
الف - از امام حسین(ع)براى خلافت یزید بیعت و امضاء مى خواستند. آثار و لوازم این بیعت و امضاء چقدر بود؟ و چقدر تفاوت بود میان بیعت با ابوبکر یا عمر یا عثمان و صلح با معاویه و میان بیعت با یزید. به قول عقاد اولین اثر این بیعت امضاء سب و لعن على علیه السلام بود که در زمان معاویه شروع شده بود، و هم امضاء ولایت عهد و وراثت خلافت بود.

ب - خودش مى فرماید: اصلى در اسلام است که در مقابل ظلم و فساد نباید سکوت کرد، اصل امر به معروف و نهى از منکر.

ج - مردم کوفه از او دعوت به عمل آوردند و نامه ها نوشتند و هجده هزار نفر با مسلم بیعت کردند. باید دید آیا عامل اصلى ، دعوت اهل کوفه بود، و الا ابا عبدالله هرگز قیام با مخالفت نمى کرد و بیعت مى کرد؟ این مطلب خلاف راى و عقیده حسین علیه السلام بود و قطعا چنین نمى کرد؟ بلکه تاریخ مى گوید: چون خبر امتناع امام حسین از بیعت به کوفه رسید، مردم کوفه اجتماع کردند و هم عهد شدند و نامه دعوت نوشتند. روز اول که در مدینه بود از او بیعت خواستند، بلکه معاویه در زمان حیات خود از او بیعت خواست و حسین علیه السلام امتناع کرد.

بیعت کردن با یزید صحه گذاشتن بر حکومت او بود که ملازم بود با امضاء بر نابودى اسلام : و على الاسلام السلام اذ قد بلیت الامه براع مثل یزید پس موضوع امتناع از بیعت خود اصالت داشت . حسین علیه السلام حاضر بود کشته بشود، و بیعت نکند؛ زیرا خطر بیعت خطرى بود که متوجه اسلام بود نه متوجه شخص او، بلکه متوجه اساس اسلام ، یعنى حکومت اسلامى بود، نه یک مسئله جزئى فرعى قابل تقیه .
 

سرنوشت قاتلان امام حسین (ع) چه شد؟

سرنوشت قاتلان امام حسین (ع) چه شد؟

 

قاتلان امام حسین (ع) و یاران ایشان پس از واقعه کربلا دچار سخت‌ترین بلاها شدند و تعدادی از آنان دچار بیماری‌های سخت شدند و به هلاکت رسیدند و عده‌ای نیز توسط خون خواهان امام حسین (ع) به سختی مجازات شدند و به سزای اعمال خود رسیدند

 در ادامه نقش قاتلان امام حسین (ع) در حادثه عاشورا و نحوه سرنوشت آن ها را در این گزارش بخوانید.

یزید بن معاویه
از نظر تاریخ، خصوصاً تاریخ تشیع، مسلّم است که عامل اصلی شهادت امام حسین (ع) و یارانش، یزید بن معاویه بوده است. او پس از اینکه سر بریده حضرت را نزدش آوردند با چوب به دندان‌های مبارک امام می‌زد. ماجرای هلاکت یزید به این شرح است که او روزی با سربازانش برای شکار به صحرا رفت و برای شکار آهویی به اصحابش گفت: «خودم به تنهایی برای شکار این آهو اقدام می‌کنم و کسی با من نیاید.» فرار آهو باعث شد که یزید از سربازانش دور شود و آنها هر چه به دنبال او گشتند، او را پیدا نکردند. یزید بن معاویه در صحرا به صحرانشینی برخورد کرد که از چاه آب می‌کشید. مقداری آب به یزید داد ولی بر او تعظیم و سلامی نکرد که یزید خشمگین شد و گفت: «اگر بدانی که من کیستم بیشتر من را احترام می‌کنی»، آن اعرابی گفت: «ای برادر تو کیستی؟»، که یزید در پاسخ گفت: «من امیرالمومنین یزید پسر معاویه هستم.» صحرانشین هنگامی که یزید بن معاویه را شناخت، خشمگین شد و شمیشر را به سمت یزید فرود آورد اما بر سر اسب اصابت کرد و اسب پا به فرار گذاشت و یزید آنقدر بر زمین کشیده شد که به هلاکت رسید.

عبیدالله بن زیاد
عبید الله زیاد عامل مهم قتل مسلم بن عقیل پیش از رسیدن امام حسین (ع) به کربلا و روانه کردن سپاهیان خود به سوی حضرت و به شهادت رساندن ایشان بود و پس از واقعه عاشورا، خاندان امام (ع) را به اسارت برد. عبیید الله پس از پیروزی لشکریان مختار، با سپاه خود به سوی آنان آمد، و سپاه مختار عقب نشینی کرد. مختار که اساساً در پی هلاک ابن زیاد و افراد دیگری بود که در واقعه کربلا دست داشتند، ابراهیم بن مالک اشتر را با سپاه برای مقابله با ابن زیاد فرستاد. ابراهیم که می‌خواست قبل از ورود ابن زیاد به سرزمین عراق، به وی برسد، در نزدیکی موصل به لشکر شام رسید. در جنگ شدیدی که میان عراقیان و شامیان آغاز شد، ابن زیاد شکست خورد (محرم ۶۷) و همراه با یارانش به قتل رسید. براساس روایتی از ابومخنف، ابراهیم بن اشتر خود در جنگ تن به تن، ابن زیاد را به قتل رسانده است.
 

هفت مصیبت شام از زبان امام سجاد(ع)

  هفت مصیبت شام از زبان امام سجاد(ع)

در روایتی امام سجاد(علیه السلام) به نعمان بن منذر مدائنی فرمود: در شام هفت مصیبت بر ما وارد آوردند که از آغاز اسیری تا آخر، چنین مصیبتی بر ما وارد نشده بود:
1- ستمگران در شام اطراف ما را با شمشیرهای برهنه و استوار کردن نیزه ها احاطه کردند و بر ما حمله می کردند و کعب نیزه به ما می زدند و در میان جمعیت بسیار نگه داشتند و ساز و طبل می زدند.

2- سرهای شهدا را در میان هودج های زن های ما قرار دادند، سر پدرم امام حسین ع و سر عمویم عباس ع را در برابر چشم عمّه هایم زینب و ام کلثوم(علیهماالسلام) نگه داشتند، و سر برادرم علی اکبر ع و پسرعمویم قاسم ع را در برابر چشم سکینه و فاطمه (خواهرانم) می آوردند و با سرها بازی می کردند، و گاهی سرها به زمین می افتاد و زیر سم ستوران قرار می گرفت.

3- زن های شامی از بالای بام ها، آب و آتش بر سر ما می ریختند، آتش به عمامه ام افتاد، چون دست هایم را به گردنم بسته بودند، نتوانستم آن را خاموش کنم، عمامه ام سوخت، و آتش به سرم رسید و سرم را نیز سوزانید.
 

شروط مستجاب شدن دعا در زیر قبه امام حسین (ع)

 شروط مستجاب شدن دعا در زیر قبه امام حسین (ع)

دعا در جوار مرقد امام حسین (ع) از ارزش فراوانی برخوردار است

دعا گناه را می‌آمرزد و خیری در زندگی انسان قرار می‌دهد؛ در روایات بسیاری آمده که دعا در برخی مکان‌ها و زمان‌ها به استجابت نزدیک‌تر است. قبه امام حسین (ع) از جمله اماکنی است که سفارشات فراوانی درباره آن شده است و روایات گوناگونی وجود دارد که می‌گوید راز و نیاز و بیان حاجات در این محل نورانی غیرممکن است که بی پاسخ بماند، اما آیا واقعا اینگونه است؟!

در این مطلب قصد داریم تا شرط و شروط مستجاب شدن دعا در زیر قبه امام حسین (ع) و همچنین دلایل مستجاب نشدن حاجات در این محل نورانی را برای شما بازگو نماید، پس با ما همراه باشید.

قبه؛ مکانی که دعا زیر آن قطعاً مستجاب است

دعا در جوار مرقد امام حسین (ع) از ارزش فراوانی برخوردار است. روایت شده که خداوند در عوض شهادت امام حسین (ع) چهار ویژگی به آن حضرت عطا فرمود:
۱ - در خاک مرقد آن بزرگوار شفا قرار داد.

۲ - اجابت دعا را در قبه و کنار قبر او قرار داد.

۳ - امامان معصوم (ع) را از نسل او انتخاب نمود.

۴ - روز‌های زیارت زائران مرقدش را، از عمر آنان به حساب نمی‌آورد.

ابن عباس در ضمن حدیثی از پیامبر اکرم (ص) نقل می‌کند که فرمود: در زیر قبه‌ی امام حسین (ع) دعا به اجابت می‌رسد.

هر دعایی زیر قبه امام حسین علیه السلام اجابت می‌شود؟
حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر ناصر رفیعی در یکی از سخنرانی‌های خود با اشاره به روایتی از امام علی علیه‌السلام چنین اظهار کرد:
علی (ع) فرمودند: سعادتمندترین مردم کسی است که پنج وظیفه را نسبت به ما انجام دهد؛ فضائل ما را بشناسد، محبت ما را خالصانه داشته باشد، به وسیله اهل بیت علیهم‌السلام نزد خدا مقرب شود، به حرف‌های اهل بیت علیهم‌السلام عمل کند و کار‌هایی که نهی شده از آن‌ها پرهیز کند.

این پنج وظیفه موجب می‌شود انسان در دنیا به اهل بیت علیهم‌السلام منسوب شود و در قیامت با اهل بیت علیهم‌السلام همراه باشد.

هرچه سطح معرفت و آگاهی مردم بالا برود سفر برای آن‌ها جذاب‌تر خواهد شد. بنابراین برای رسیدن به این هدف باید از مطالب خرافی، بی مبنا و ذوقی پرهیز شود.

در روایات آمده است که زیر قبه امام حسین علیه‌السلام اجابت دعا اتفاق می‌افتد؛ وقتی این روایات را برای مردم می‌خوانیم، شرایط اجابت دعا نیز باید برای آن‌ها تبیین شود؛ دعا مرز دارد و امام علی علیه‌السلام فرمود، کَرَم خداوند حکمتش را نقض نمی‌کند.

دعا گناه را می‌آمرزد، خیری در زندگی انسان قرار می‌دهد و یا شری از زندگی انسان دور می‌کند و در روایات آمده که دعا بدون پاسخ نمی‌ماند. پس اگر دعای ما آن طور که می خواهیم مستجاب نمی شود، به این معنا نیست که خداوند صدای ما را نشنیده است. بلکه  

سالروز تخریب حرمین شریفین عسکریین

سالروز تخریب حرمین شریفین عسکریین

.
#تخریب_سامرا
#مخاطب‌_خاص

خشت‌های طلا فرو می‌ریزند!
دل‌ها، به لرزه در می‌آیند!
چشم‌ها، لبریز اشک می‌شوند!
نوحه‌ها بر لب‌ها جاری می‌شود!
قلب‌ها دوباره داغدار می‌شود...
و مردی، آرام آرام، دعای فرج می‌خواند!
23محرم سالروز تخریبحرمین شریفین عسکریین
 
عرض تسلیت سال‌روز تخریب حرمین شریفین امامین عسکریین، به دست فرقه‌‌ ضاله وهابیت خدمت امام عصر عج

پ.ن
شیعه در اقصی نقاط عالم باید گوش به زنگ باشه که دشمن خونخوار ، اندک فرصتی پیدا کنه ، درصدد محو و تخریب نمادهای مذهبی و آیینی اسلام خصوصا بقاع متبرکه اهل بیت س هست که به این طریق بلکه اسلام را دفن و یا استهاله کنه
#مدافعان‌حرم

دعاها و سوره های مجرب برای شفای بیماران

دعاها و سوره های مجرب برای شفای بیماران

هنگامی که شخصی بیمار می شود، حتماً باید به پزشک مراجعه کند و وضعیت سلامت خویش را جویا شود ولی نباید فراموش کنیم که دعا و راز و نیاز با خداوند مهربان در بهبود روند بیماری و شفای زودهنگام، بسیار نتیجه بخش خواهد بود.

در این مطلب قصد معرفی چند دعا برای شفای مریض را داریم.

دعا برای شفای مریض

هر که بیمار باشد و این دعا را در آن بیماری چهل مرتبه بخواند، به امید خدا شفا پیدا کند.

در زبده الدعوات روایت نموده است که حضرت محمد صلی الله علیه و آله به خانه حضرت فاطمه سلام الله علیها آمد. امام حسن را مریض یافت و این منظره بر آن حضرت خیلی گران آمد. جبرئیل نازل شد و گفت: یا محمد تعلیم کنم تو را دعایی که با آن فرزندت از بیماری خلاص گردد، پس خواند:

اللهم لا اله الا انت العلی العظیم ذو السلطان القدیم و المن العظیم و الوجه الکریم 

لا اله الا انت العلی العظیم ولی الکلمات التامات و الدعوات المستجابات خل ما اصبح.

 

پس حضرت این دعا را خواند و دست خویش را بر پیشانی امام حسن علیه السلام گذاشت و شفا یافت.  

 
دعایی که در موقع بیماری باید خوانده شود

 این دعا برای شفای مریض یا بیمار است بخوانید ان شاء الله شفا یابد: