خواص ذکر تسبیحات اربعه در نماز

خواص ذکر تسبیحات اربعه در نماز

ذکر تسبیحات اربعه

معجزات و فواید تسبیحات اربعه

در رکعت سوم و چهارم نمازهای واجب، ذکر تسبیحات اربعه تشریع شده است. به ذکر «سبحان اللّه و الحمد للّه و لا اله الّا و اللّه اکبر»، تسبیحات اربعه گفته می شود. در این مقاله در خصوص چیستی، احکام و فضائل گفتن تسبیحات اربعه اشاره شده است.

تسبیحات اربعه چیست؟

تسبیحات اربعه، چهار ذکری است که در نمازهای روزانه سه یا چهار رکعتی و در برخی اذکار خوانده می‌شود. این چهار ذکر عبارتند از: « سُبْحانَ اللهِ، وَ الْحَمْدُ لِلهِ، وَ لا إلهَ إلاّ اللهُ، وَ اللهُ أکْبَرُ» (ترجمه: پاک و منزّه است خداوند، و ستایش مختصّ خداست، و معبودی جز خدا نیست، و خداوند بزرگتر است).

چرا تسبیحات اربعه می گویند؟

در حدیثی که در بیان راز چهار بخش بودن تسبیحات اربعه آمده گفته شده است چهار بخش بودن، واقعیتی خارجی است که عرش خداوند و آنچه پایین‌تر قرار دارد همه بدان انتظام یافته اند، زیرا در سبب چهارگوشه بودن کعبه و بنای آن بر چهار دیوار آمده است که: "بیت المعمور" در آسمان دارای چهار گوشه است به علت این که عرش الهی چهار ضلع و چهار جهت دارد و چهار ضلعی بودن عرش بدان سبب است که تسبیح چهار تاست؛ یعنی "سبحان الله، والحمد لله، و لا اله الّا الله، و الله اکبر".

آنچه از این تعلیل استفاده می‌شود این است که تسبیح جامعِ حمد، تهلیل و تکبیر درای وجودی خارجی و اثری عینی است و بر عرش الهی که- اوامر و نواهی از آنجا برخاسته – پیشی دارد و سبب شده که عرش همانند آن شکل بگیرد. برای هر یک از ضلع‌های عرش حکمی ویژه است گرچه همه اضلاع آن به عنوان عرش، وجود جمعی واحدی دارند که شکاف و گسستگی در بین آن نیست. "

آنچه از این تعلیل استفاده می‌شود این است که تسبیح جامعِ حمد، تهلیل و تکبیر درای وجودی خارجی و اثری عینی است و بر عرش الهی که- اوامر و نواهی از آنجا برخاسته – پیشی دارد و سبب شده که عرش همانند آن شکل بگیرد. برای هر یک از ضلع‌های عرش حکمی ویژه است گرچه همه اضلاع آن به عنوان عرش، وجود جمعی واحدی دارند که شکاف و گسستگی در بین آن نیست.

گفته شده که الحمدلله اشاره به توحید افعالی و لااله الا الله اشاره به توحید صفاتی و اسمائی و الله اکبر اشاره به توحید ذاتی دارد و سبحان الله ابتدای تسبیحات بیانگر تنزیه خداوند از تمامی این مراتب تصور شده می باشد . و چون سوره حمد نیز به نوعی مشتمل بر این توحیدات ثلاثه است این تسبیحات می توانند در رکعات سوم و چهارم ، جایگزین سوره حمد گردند. 

تعداد واجب تسبیحات اربعه در نماز:

بعضی از مراجع معتقدند که تسبیحات اربعه در هر رکعت باید سه بار تکرار شود و بعضی دیگر معتقدند که گفتن یک بار تسبیحات اربعه هم کافی است.

خواص گفتن تسبیحات اربعه:

1- تسبیحات اربعه موجب نزدیکی به خداوند

2- تسبیحات اربعه باز دارندۀ از انواع حوادث ناگوار

3- تسبیحات اربعه موجب استجابت دعا

4- تسبیحات اربعه متمّم نماز شکسته

5- تسبیحات اربعه زیر بنای اسلام

تسبیحات اربعه

سوال و جواب ها درباره تسبیحات اربعه:

آیا یک بار گفتن تسبیحات اربعه در رکعت سوم و چهارم نماز کافی است؟

کافى است، هرچند احتیاط این است که سه مرتبه گفته شود.

تعداد تسبیحات اربعه در نماز سه مرتبه است، ولی فردی سهواً چهار بار گفته است، آیا نماز او در پیشگاه خداوند مقبول است؟

اشکال ندارد.

کسی که نمی‏داند تسبیحات اربعه را در رکعت سوم و چهارم نماز سه مرتبه گفته یا بیشتر و یا کمتر، چه حکمی دارد؟

یک مرتبه نیز کفایت مى‏کند و چیزى بر او واجب نیست، و تا به رکوع نرفته مى‏تواند بنا را بر اقل گذاشته و تسبیحات را تکرار نماید تا یقین کند که آن را سه مرتبه گفته است.

اداى یک بار ذکر رکعت سوم و چهارم نماز به جاى سه بار در حالت عادى چگونه است این کار در مواقع اضطرار مثلاً سرعت بخشیدن به نماز فرادا براى رسیدن به نماز جماعت چه حالتى دارد؟

ذکر یک بار تسبیحات اربعه در رکعت سوم و چهارم نمازها حتى در حال اختیار مجزى است اگر چه مستحب، تکرار سه بار است.

اگر کسى به جاى تسبیحات اربعه حمد و سوره را بخواند آیا نمازش باطل مى‌شود؟

اگر با قصد و اراده حمد را انتخاب کند و بخواند، اشکال ندارد ولى اگر فراموش کرد و بجاى تسبیحات اربعه حمد را خواند، اگر در حال رکوع یا بعد آن یادش آمد، نمازش صحیح است و اگر قبل از رکوع یادش آمد باید مجدداً با اختیار و اراده یا حمد را بخواند و یا تسبیحات اربعه را بخواند؛ و در صورت انتخاب حمد بجاى تسبیحات، نباید سوره را بخواند.

دو بار گفتن تسبیحات اربعه در رکعات سوم و چهارم نماز چه حکمى دارد؟

یک بار کافى است و دو بار موجب بطلان نیست البته بار دوم را به نیّت مطلق ذکر بگوید.

چرا باید تسبیحات اربعه، چه در جماعت چه فردائی، آهسته خوانده شود؟ 

نماز از مجموعه اذکار تشکیل شده است که نوعی عبودیت و معاشقه با ذات خداوند متعال است و اصل در آن این است که به صورت پنهانی باشد تا از شائبه ریا به دور باشد ضمن آنکه زمینه تفکر با ذکر آهسته فراهم تر خواهد بود.

همین نکات به گونه لطیفی در آیه ۲۰۵ سوره مبارکه اعراف تذکر داده شده است:

(وَ اذْکُرْ رَبَّکَ فی نَفْسِکَ تَضَرُّعاً وَ خیفَةً وَ دُونَ الْجَهْرِ مِنَ الْقَوْلِ بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ وَ لا تَکُنْ مِنَ الْغافِلینَ ؛

پروردگارت را در دل خود، از روى تضرع و خوف، آهسته و آرام، صبحگاهان و شامگاهان، یاد کن و از غافلان مباش!) آیه شریفه ضمن دعوت به ذکر آرام و آهسته در آخر آیه متذکر می شود که این نحو ذکر باعث می شود که جز غافلین نباشیم .

احادیث درباره تسبیحات اربعه: 

امام باقر (ع):

رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند به مردی: وقت صبح و شام بگو: سبحان الله و الحمد لله و لا اله الا الله و الله اکبر که به هر تسبیحی که بگویی ده درخت در بهشت از انواع میوه برای تو است. و این کلمات (باقیات صالحات) است.

امام صادق (ع):

پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم وقت معراج به بهشت وارد شدند، دیدند ملائکه مشغول بنایی می باشند، گاهی می ایستند. پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: چرا توقف می کنید؟ عرض کردند: تا آنکه مخارج ما برسد. فرمود: مخارج شما چیست؟ عرض کرند: مخارج ما گفتار مؤ من است در دنیا سبحان الله و الحمد لله و لا اله الا الله و الله اکبر. چون بگوید، مشغول شویم. و چون نگوید، ما متوقف می شویم.

امام صادق (ع):

از امام صادق (علیه السلام ) از پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم که فرمود: سپری برای آتش جهنم تهیه کنید به گفتن سبحان الله و الحمد لله و لا اله الا الله و الله اکبر و این روایات را در کتاب وسائل نقل کرده است.

امام باقر(ع):

«رسول خدا(ص) از کنار مردى گذر می‌کرد که در باغش مشغول کاشتن درختى بود، حضرت ایستاد و به او فرمود: آیا درختى به تو معرّفى کنم که ریشه‌اش استوارتر باشد و زودتر برسد و میوه‌هاى پاک‌تر و بادوام‌تر بدهد؟ عرض کرد: مرا راهنمایى کن اى رسول خدا! فرمود: هر گاه وارد صبح و شام شدى، بگو: سبحان اللَّه و الحمد للَّه و لا اله الّا اللَّه و اللَّه اکبر، که اگر این را بگویى براى تو در برابر هر یک تسبیح، از هر میوه‌اى ده درخت در بهشت خواهد بود و این کلام یکى از مصادیق باقیات صالحات است.

آن مرد گفت: اى رسول خدا! من تو را شاهد می‌گیرم و این باغم را تحویل تو می‌دهم تا براى مسلمانان صدقه باشد- آنانى که اهل صدقه‌اند- در این‌جا خداوند تبارک و تعالى آیاتى از قرآن را نازل فرمود: امّا آن کس که (در راه خدا) انفاق کند و پرهیزگارى پیش گیرد، و جزاى نیک (الهى) را تصدیق کند، ما او را در مسیر آسانى قرار می‌دهیم!»