گوشه ای از زهد مولای متقیان حضرت علی(ع)

گوشه ای از زهد مولای متقیان حضرت علی(ع)

سوید بن غفله می گوید روزی خدمت امیرالمومنین علیه السلام شرفیاب شدم آن زمانیکه به خلافت با ایشان بیعت کرده بود، دیدم بر روی حصیر کوچکی نشسته است،
در آن خانه جز آن حصیر چیز دیگری نبود.
عرض کردم یا علی علیه السلام بیت المال در اختیار شماست در این خانه جز حصیر چیز دیگر از لوازم یافت نمیشود!
فرمود سوید بن غفله! عاقل در مسافرخانه و خانه ای که باید از آنجا نقل مکان کند تهیه وسائل نمی نماید.
ما خانه امن و راحتی داریم که بهترین اسباب خود را به آنجا نقل می دهیم، بزودی من بسوی آن خانه رهسپار خواهم شد.

اسود و علقمه گفتند بر علی علیه السلام وارد شدیم در پیش آن حضرت طبقی بافته شده از لیف خرما بود در میان طبق دو گرده نان جوین مشاهده کردیم
نخاله جو بر روی نانها آشکارا دیده میشد.
حضرت علی (ع) نان را برداشت و بر روی زانوی خود گذاشت تا آنرا بشکند آنگاه با نمک میل فرمود.
به کنیزی که نامش فضه بود گفتم چه میشد اگر نخاله این آرد را برای علی (ع) میگرفتی؟
فضه گفت نان گوارا را علی (ع) بخورد گناهش بر گردن من باشد.!
در این هنگام امیرالمومنین (ع) تبسم نموده فرمود من خودم دستور داده ام نخاله اش را نگیرد.
گفتم برای چه یا علی! فرمود این طور نفس بهتر ذلیل میشود و مومنان به من پیروی خواهند کرد تا وقتی که به رسول خدا(ص)و اصحابش ملحق شوم.