دعای امام صادق در حق زوار اباعبدالله الحسین(ع)

دعای امام صادق در حق زوار اباعبدالله الحسین(ع)

((معاویة بن وهب)) گفت : اذن خواستم که بر امام صادق (علیه السلام) داخل شوم ، به من گفته شد که داخل شو،

پس داخل شده آن جناب را در نمازخانه منزلشان یافتم ،

نشستم تا حضرت نمازشان را تمام کردند،

پس شنیدم که با پرودگار مناجات نموده و مى فرمودند: بار خدایا، از کسى که ما را اختصاص به کرامت داده و وعده شفاعت دادى و مختص به وصیّت نمودى (یعنى : ما را وصى پیامبرت قرار دادى ) و علم به گذشته و آینده را به ما اعطاء فرمودى ، و قلوب مردم را مایل به طرف ما نمودى ، من و برادران و زائرین قبر پدرم حسین (علیه السلام) را بیامرز. آنانکه اموالشان را انفاق کرده و بدنهایشان را به سختى و تعب انداخته به جهت میل و رغبت در احسان به ما، و به امید آنچه در نزد تست به خاطر صله و احسان به ما و به منظور ادخال سرور بر پیغمبرت و به جهت اجابت فرمان ما و به قصد وارد نمودن غیظ بر دشمنان ما. اینان اراده و نیّتشان از این ایثار تحصیل رضا و خشنودى تو است ، پس تو هم از طرف ما این ایثار را جبران کن و بواسطه رضوان احسانشان را جواب گو باش ، و در شب و روز حافظ و نگاهدارشان بوده و اهل و اولادى که از ایشان باقى مانده اند را بهترین جانشینان آنها قرار بده و مراقب و حافظشان باش . و شر و بدى هر ستمگر عنود و منحرفى از ایشان و از هر مخلوق ضعیف و قوى ، خود کفایت نما و ایشان را از شر شیاطین انسى و جنّى محفوظ فرما و به ایشان برترین چیزى را که در بودنشان از وطن هاى خویش از تو آرزو کرده اند اعطاءکن .

و نیز به ایشان برتر و بالاتر از آنچه را که بواسطه اش ما را بر فرزندان و اهل و نزدیکانشان اختیار کرده اند ببخش .

بار خدایا دشمنان ما بواسطه خروج بر ایشان آنان را مورد ملامت و سرزنش ‍ قرار داده اند ولى این حرکت اعداء ایشان را از تمایل به ما باز نداشت و این ثبات آنان از باب مخالفتشان است با مخالفین ما، پس تو این صورت هائى که حرارت آفتاب آنها را در راه محبّت ما تغییر داده مورد ترحّم خودت قرار بده .

و نیز صورت هائى را که روى قبر ابى عبداللّه الحسین (علیه السلام) مى گذارند و بر مى دارند، مشمول لطف و رحمتت قرار بده و همچنین به چشم هائى که از باب ترحم بر ما اشک ریخته اند، نظر عنایت فرما و دل هائى که براى ما به جزع آمده و بخاطر ما سوخته اند را ترحم فرما.
بار خدایا به فریادهائى که بخاطر ما بلند شده برس ،

خداوندا من این بدنها و این ارواح را نزد تو امانت قرار داده تا در روز عطش اکبر که بر حوض کوثر وارد مى شوند آنها را سیراب نمائى .

و پیوسته امام (علیه السلام) در سجده این دعاء را مى خواندند و هنگامى که از آن فارغ شدند،

عرض کردم : فدایت شوم این فقرات و مضامین ادعیه اى که من از شما شنیدم اگر شامل کسى شود که خداوند عزّ و جلّ را نمى شناسد، گمانم این است که دوزخ هرگز به آن فائق نیاید!!!

به خدا سوگند آرزو دارم آن حضرت (حضرت امام حسین (علیه السلام)) را زیارت کرده ولى به حج نروم .

امام (علیه السلام) به من فرمودند: چقدر تو به قبر آن جناب نزدیک هستى ، پس چه چیز تو را از زیارتش باز مى دارد؟

سپس فرمودند: اى معاویه زیارت آن حضرت را ترک مکن .

عرض کردم : فدایت شوم نمى دانستم که امر چنین بوده و اجر و ثواب آن این مقدار است .

حضرت فرمودند: اى معاویه کسانى که براى زائرین امام حسین (علیه السلام) در آسمان دعاء مى کنند به مراتب بیشتر هستند از آنانکه در زمین براى ایشان دعاء و ثناء مى نمایند