تکالیف شیعیان در دروان غیبت امام عصر(عج)_تکلیف پنجم

تمسّک به دوستی اهلبیت عصمت صلوات الله علیهم
«از یونسبن عبدالرحمان نقل شده است که گفت: به خدمت حضرت امام موسیبنجعفر علیهالسلام
شرفیاب شدم و به ایشان عرض کردم: یا ابنرسول الله، آیا قیام کننده به حق
شمایید؟ فرمودند: « من قیام به حق هستم؛ ولی آن قائمی که زمین را از
دشمنان خدا پاک میکند و آن را از عدل پُر مینماید، همانگونه که از ستم
پر شده باشد، پنجمین از اولاد من است.
او غیبتی دارد که زمان آن به درازا خواهد انجامید؛ چرا که بر (از بین
رفتن) نفس خویش میترسد. در این غیبت، گروههایی از دین برمیگردند و
عدهای نیز بر اعتقاد خویش ثابت میمانند» پس از آن فرمودند:
«خوشا
به حال شیعیان ما؛ همانانی که در غیبت قائم ما به محبت ما چنگ میزنند و
بر پذیرش ولایت ما و بیزاری از دشمنانمان پایداری مینمایند. اینان از
مایند و ما نیز از آنانیم. آنان به امامت ما راضیاند و ما نیز به پیروی
آنان رضا دادهایم.
خوشا به حال آنان، که به خدا قسم، روز قیامت، همراه ما در درجهی مایند»
نکتهای که در این روایت به چشم میخورد این است که موضوع محبت جدا از
موضوع ولایت طرح شده و این همان مطلبی است که در وظیفهی قبلی بیان کردیم.
در روایت دیگری، چنین آمده است:
«از جابربنعبدالله انصاری نقل شده که پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآلهوسلم
فرمودند: «حجت (وصی دوازدهم) از دیدگان مردم پنهان میشود. به اسم اصلی
نامیده نخواهد شد تا اینکه خدا او را نمایان کند. زمانی که خدا به خارج
شدنش (از پس پردهی غیبت) شتاب داد، زمین را از عدل و داد پر میکند،
همانگونه که از ظلم و ستم پر شده باشد»
سپس فرمودند: «خوشا به حال کسی که در زمان غیبت او صبر نماید»
خوشا به حال کسی که بر محبت ایشان (ائمه علیهمالسلام)
پابرجا باشد. اینان همان کسانیاند که خدا آنها را در کتابش توصیف کرده و
فرموده: کسانی که به غیب ایمان آورند و فرموده « اینان حزب خدایند. آگاه
باشید که فقط حزب خدا رستگاراناند.
از این روایت استفاده میشود که اینان، تا زندهاند، از محبت امامان معصوم
دست برنمیدارند و تا زمانی که مرگ آنها فرابرسد، بر این دوستی استوار
میمانند.
نکتهی لطیفی که از این روایت فهمیده میشود آن است که ظهور امام زمان علیهالسلام در نهایت، با تعجیل و جلو افتادن آن همراه خواهد بود و این همان معنای بدائی بودن مدت غیبت آن حضرت است.
به همین جهت است که فرمودهاند، برای تعجیل فرج آن بزرگوار ، زیاد دعا
کنید. پس باید با دور کردن روح یأس و ناامیدی از خود، در هر حالی بگوییم:«اَللّهُمّ، عَجِّل لِوَلِیَّکَ الفَرَج»