الهم ارزقنا شفاعة الحسین(ع)

الهم ارزقنا شفاعة الحسین(ع)

خواب دیدم خواب اینکه مرده ام

خواب دیدم خسته وافسرده ام

روی من خروارها ازخاک بود

وای قبر من چه وحشتناک بود

تا میان گور خفتم دل گرفت

قبرکن سنگ لحد را گل گرفت

بالش زیرسرم  ازسنگ بود

غرق وحشت،سوت وکور وتنگ بود

ناله میکردم ولیکن بی جواب

تشنه بودم تشنه یک جرعه آب

خسته بودم هیچکس یارم نشد

زآن میان یک تن خریدارم نشد

هرکه آمدپیش حرفی راند ورفت

سوره حمدی برایم خواندو رفت

نه شفیقی نه رفیقی نه کسی

ترس بود و وحشت و دلواپسی

آمدند از راه نزدم دو ملک

تیره شد در پیش چشمانم فلک

یک ملک گفتا به من نام توچیست

آن یکی گفتا به من رب توکیست

ای گنهکار سیه دل، پست پست

نام اربابان خود یک یک ببر

در میان عمر خود کن جستجو

کارهای نیک و زشتت را بگو

گفت بنده عمر خود کردی تباه

نامه اعمال تو گشته سیاه

ما که مأموران حی داوریم

نک تو را سوی جهنم می بریم

دیگر آنجا عذر خواهی دیر بود

دست و پایم بسته ی زنجیر بود

نا  امید از هر کجا و دل فکار

می کشیدندم به خفت سوی نار

ناگهان الطاف حق آغازشد

از جنان درهای رحمت باز شد

مردی آمد از تبار آسمان

نور پیشانیش فوق کهکشان

چشمهایش زندگانی می سرود

درد را از قلب آدم می زدود

صورتش خورشید بود وغرق نور

جام چشمانش پر از شرب طهور

بین دستش کائنات و ممکنات

لب که نه،سرچشمه آب حیات

برسرش دستار سبزی بسته بود

بر دلم مهرش عجب بنشسته بود

در قدوم آن نگار مه جبین

از جلال حضرت عشق آفرین

دو ملک سر را به زیر انداختند

بال خود را فرش راهش ساختند

غرق حیرت داشتند این زمزمه

آمده اینجا (حسین فاطمه)

صاحب روز قیامت آمده

گوییا بهر شفاعت آمده

سوی من آمد مرا شرمنده کرد

مهربانانه به رویم خنده کرد

گفت آزادش کنید این بنده را

خانه آبادش کنید این بنده را

اینکه اینجا این چنین تنها شده

کام او با تربت من وا شده

مادرش او را به عشقم زاده است

گریه کرده بعد شیرش داده است

بارها بر من محبت کرده است

سینه اش را وقف هیأت کرده است

اینکه می بینید در شورست و شین

ذکر لالاییش بوده(یاحسین ع)

با ادب در مجلس ما می نشست

سینه چاک آل(زهرا س)بوده است

خویش را در سوز عشقم آب کرد

عکس من را بر دل خود قاب کرد

اسم من راز و نیازش بوده است

خاک من مهرنمازش بوده است

پرچم من را به دوشش می کشید

پا برهنه در عزایم میدوید

اقتدا بر خواهرم (زینب س)نمود

گاه می شد صورتش بهرم کبود

تا به دنیا بوده از من دم زده

او غذای روضه ام را هم زده

اینکه در پیش شما گردیده بد

جسم و جانش بوی روضه می دهد

نذر (عباسم) به تن کرده کفن

روز تاسوعا شده سقای من

گریه کرده چون برای (اکبرم)

باخود او را نزد (زهرا س)می برم

هرچه باشد او برایم بنده است

او بسوزد صاحبش شرمنده است

در مرامم نیست او تنها شود

باعث خوشحالی اعداء شود

درقیامت عطر وبویش می دهم

پیش مردم آبرویش می دهم

باز بالاتر،به روز سرنوشت

می شود همسایه من در بهشت

آری آری،هرکه پا بست منست

نامه ی اعمال او دست منست

صل الله علیک یا اباعبدالله الحسین(ع)