ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | ||||
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
در مسیر سیر و سلوک و حرکت به سوی نور و معنویت و روحانیت، سوره یس از نقشی اساسی برخوردار است و رکنی بی بدیل به شمار می رود.
مقصود سیر و سلوک
آنان که دینداری پیشه کرده و خود را ملزم به اطاعت از فرامین الهی ساختهاند، به دو دسته تقسیم می گردند :
گروه اول
که اکثریت دینداران را تشکیل می دهند، مۆمنانی هستند که رستن از جهنم و
عذاب و دستیابی به بهشت و سعادت را غایت اعمال و عبادات خود قرار داده اند
.
گروه دوم که همان نخبگان و برگزیدگان مۆمنین می
باشند، افرادی هستند که در راه رسیدن به «مقام قرب الهی» حرکت می کنند و
در این مسیر سه هدف را پیش رو و سر لوحه اعمال خود قرار داده اند که آن سه
عبارتند از: 1.قرب الی اللّه، 2.رضوان اللّه، 3.لقاء اللّه.
در
حقیقت، اینان در پی آن هستند که در مرتبه نخست، خود را از خصلت های منفی
پاک، و از ظلمت و تاریکی های جهان مادی رها سازند و به صفات و خصلت های
الهی بیارایند تا در نتیجه چنان رستن و آراستنی، به مقام قرب الهی برسند و
مستوجب رضوان، نظر و خشنودی خدا گردند، اما در عین حال، آنان بالاترین
مقصود و والاترین آرزوهای خویش را رسیدن به لقاء الله قرار داده اند و از
تمام رفتار، گفتار و حرکات خود آن مقصد والا را می جویند.
منظور ما
هم از سیر و سلوک قرار گرفتن در همین مسیر می باشد و مقصود از سالک الی
الله، چنین اشخاصی هستند که در مسیر قرب، رضوان و لقاء الهی کوشش می کنند.
از
این نظر، دستیابی به بهشت هم، از آن جهت برای سالک الی الله مطلوب است که
مکان قرب خدا و ساکنان آن شامل خشنودی رضوان پروردگار و شاهد جمال و جلال
الهی هستند و جهنم نیز به آن دلیل منفور و تلخ و دردناک می باشد که مکان
دوری از خدا و جایگاه دورماندگان از لطف و رحمت خداوند است.
یاسین؛ رکن بی بدیل در سیر و سلوک
باید
دانست که در مسیر سیر و سلوک و حرکت به سوی نور و معنویت و روحانیت، سوره
یس از نقشی اساسی برخوردار است و رکنی بی بدیل به شمار می رود.
البته
معنای این گفتار آن نیست که شخص سالک تنها با خواندن «یس» می تواند به هدف
والای خود دست یابد، بلکه بدین معناست که لازم است با وجود انجام دیگر
اعمال و عبادات، سوره یس در متن آنها قرار گیرد تا کاخ رفیع سیر و سلوک
بنا گردد.
رکنیت یس را می توان در سه نقش اساسی این سوره شریف جست و جو کرد که آن سه عبارتند از:
1.فعال سازی
انسان
شاهکار خلقت و موجود با عظمتی است که ظرفیت های بسیار و آمادگی های بی
کرانی در او نهفته است؛ ظرفیت ها و آمادگی هایی که اگر به فعلیت برسند و
نیروهای وجودی او را آزاد سازند، می توانند انسان را تا بلندترین قله های
کمال پیش برند، اما افسوس که بیشتر اوقات، حتی یک هزارم این آمادگی ها هم،
در وجود آدمی ظهور نمی یابد.
به عنوان نمونه، همه ما دارای چشم
باطنی هستیم که اگر گشوده گردد، می تواند افق های دور دست و حقایق پر رمز
و رازی را ببیند، همچنین از گوش باطنی برخورداریم که چنانچه شنوا گردد،
همه نغمه های عالم بالا و سروش های آسمانی را خواهد شنید؛ و صدها توانایی
نهفته دیگر که مهم، یافتن رمز و راز فعال سازی آنهاست.
تلاوت سوره
های قرآن کریم نیز، از آثار آشکار و نهانی برخوردار می باشد، ثوابی که
برای تلاوت سوره ها ذکر گردیده، همان اثر آشکار آنهاست، اما سوره های قرآن
دارای اثرات پنهان فراوانی هستند که بروز آنها نیاز به یک عامل فعال ساز
دارد.
سوره «یس» یکی از این عوامل فعال ساز است که هم می تواند
توانایی های نهفته در وجود آدمی را ظاهر سازد و هم تلاوت آن، آثار آیات و
سوره های قرآن کریم را بروز می دهد.
آن دسته از روایات نیز که از
«یس» به قلب قرآن تعبیر کرده اند، ناظر بر همین ویژگی آن می باشد و به این
معناست که همچنان که همه اعضاء تنها در پرتو وجود قلب می توانند فعالیت و
حرکت کنند و آثار خود را آشکار سازند، آثار و توانایی های آدمی نیز، تنها
در پرتو «یس» فعال و هویدا می گردد.
اهمیت
و جایگاه این نقش از سوره یس تا بدانجاست که می توان گفت: تنها وجود همین
ویژگی برای آن بس است که انسان همچون غلامی حلقه به گوش، خود را در آستانه
این سوره شریفه قرار دهد تا از نردبان کمالات بالا رود و در سایه تأثیرات
آن به غیب جهان برسد.
و به این ترتیب، چیزهایی را ببینید که
دیگران نمی بینند، سروش هایی را بشنود که دیگران نمی شنوند و به آنچه که
در تصور هیچ کس نمی گنجد، آگاه گردد.