عنایت امام حسین(ع) به امیرکبیر

عنایت امام حسین(ع) به امیرکبیر 

آیت الله العظمی اراکی رحمة الله علیه فرمودند:

 شبی خواب
 امیرکبیر را دیدم، جایگاهی متفاوت و رفیع داشت.
 پرسیدم: چون شهیدی و مظلوم کشته شدی این مرتبت نصیبت گردید؟
 با لبخند گفت: خیر.
 سؤال کردم چون چندین فرقه ضاله بهاییت را نابود کردی؟
 گفت: نه.
 با تعجب پرسیدم:
 پس راز این مقام چیست؟
 جواب داد:
 هدیه مولایم حسین است!
 گفتم: چه طور؟
 با اشک گفت:
 آنگاه که رگ دو دستم را در حمام فین کاشان زدند؛ چون خون از بدنم می رفت تشنگی بر من غلبه کرد، سر چرخاندم تا بگویم قدری آبم دهید؛ ناگهان به خود گفتم:
 میرزا تقی! دو تا رگ بریدند این همه تشنگی! پس چه کشید پسر فاطمه؟ او که از سر تا به پایش زخم شمشیر و نیزه و تیر بود!
 از عطش حسین حیا کردم، لب به آب خواستن باز نکردم و اشک در دیدگانم جمع شد.
 آن لحظه که صورتم بر خاک گذاشتند، امام حسین آمد و گفت:
 به یاد تشنگی ما ادب کردی و اشک ریختی؛ آب ننوشیدی. این هدیه ما در برزخ، باشد تا در قیامت جبران کنیم.

 منبع: کتاب آخرین گفتارها