ذبح شرعی و تفاوت آن با ذبح غیر شرعی

ذبح شرعی و تفاوت آن با ذبح غیر شرعی 

 

ذبح اسلامی

ذبح اسلامی یا ذبیحه یا ذبح حلال به مجموعه دستورهایی گفته می‌شود که در دین اسلام برای شیوه‌ی ذبح توصیه شده‌است. ذَبْح در لغت به معنای بریدن سر حیوانات است. در فقه اسلامی، ذبح یکی از راه‌های تذکیه حیوانات است که با بریدن رگ‌های چهارگانه گردن حیوان، تحقق پیدا می‌کند. ریشه قرآنی این دستورات فقهی از آیات سوره مائده و سوره بقره استخراج شده است.

شیوه ذبح شرعی

شرایط تحقق ذبح شرعی در اسلام عبارتند از: وسیله ذبح از جنس آهن باشد، رو به قبله بودن حیوان، زنده بودن حیوان قبل از ذبح، مسلمان بودن ذبح کننده، بر زبان آوردن نام خدا و بریدن چهار رگ گردن به طور کامل از زیر گلو.

تزکیه حیوان در ذبح شرعی و غیر شرعی

قرآن کریم، در آیه سوم سوره مائده، بعضی از روش‌های نادرست ذبح کردن حیوانات را برشمرده و مسلمانان را از خوردن گوشت چنین ذبیحه‌هایی منع کرده است. در فقه اسلامی، پس از ذبح حیوانات حلال گوشت، خوردن گوشت آنها حلال می‌شود و اجزای بدن آنها نیز پاک باقی می‌ماند؛ اما هرگاه حیوانات حرام گوشت، ذبح شوند، تنها اجزای بدن آنها پاک می‌گردد و به اعتقاد بسیاری از فقهاء، می‌توان در غیر نماز، از چرم و پوست آنها استفاده کرد. بنا بر فقه اسلامی، هرگاه حیوانات ذبح نشوند یا یکی از شرایط ذبح شرعی در آنها رعایت نشود، حیوان تذکیه نخواهد شد واجزای بدن آن نیز مردار و نجس است.

رابطه اخلاق و رزق و روزی

رابطه اخلاق و رزق و روزی

 

گنج های رزق در اخلاق خوب نهفته است

در روایات متعددی اخلاق نیکو به عنوان یکی از عوامل گشایش رزق و روزی و اخلاق بد به عنوان یکی از عوامل تنگدستی و فقر معرفی شده است. پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) در سفارش خود به صحابی گرانقدرش، ابوذر غفاری، به این مطلب اشاره کرده و می فرماید:

یا اباذر انَّ الرَّجُلَ لَیحرُمَ رزقَه بالذنب یصِیبُه؛[1]

ای ابوذر، به درستی که انسان گاهی به دلیل انجام گناه، از روزی خود محروم می شود.

در روایات دیگری، چنین می خوانیم:

فی سِعَةِ الاخلاقِ کنُوزُ الارزاق؛[2]

گنج های رزق در اخلاق خوب نهفته است.

حُسنُ الخُلقِ یزیدُ فی الرِّزق؛[3]

اخلاق نیکو، موجب زیادت در روزی می شود.

این دسته از روایات یک معنای ظاهری قابل فهم برای همگان دارند و آن اینکه بیانگر این حقیقت تجربی و اجتماعی هستند که آراستگی به فضایل اخلاقی و خوش خلقی، موجب روی آوردن مردم به فرد می شود. تجربه نشان می دهد که مشتریان بیشتر به خرید از فروشندگان خوش اخلاق تمایل دارند. افزون بر این، همه کسانی که در شبکه روابط شغلی با یک فروشنده قرار دارند، مانند فروشندگان مواد اولیه، شرکا، خریداران و امثال آنها، در مواقع لازم آمادگی بیشتری برای حمایت های مادی و معنوی از فروشنده خوش اخلاق دارند و همین مسائل موجب وسعت روزی افراد خوش اخلاق می شود.

خواص خواندن سوره های چهارقل

خواص خواندن سوره های چهارقل

 

فضایل خواندن چهارقل

چهارقل، چهار سوره پرفضیلت از قرآن کریم هستند که به خواندن آن ها سفارش های فراوانی شده است. چهار قُل یا چارقل، عنوانی برای چهار سوره کافرون، اخلاص، فلق و ناس که همه با کلمه« قُل» شروع میشوند . بنابر روایتی که از پیغمبر( ص) گفته شده و به حدیث ذات القلاقل معروف است، خواندن چهار سوره ذکر شده، برای در امان ماندن از بلایا سفارش شده است.

سوره های چهار قل چیست؟
سوره های چهار قل یا چارقل، که به« سُوَر قل» و« ذات القلاقل» هم مشهورند حاوی چهار سوره کوتاه از قرآن مجید است که هر یک از آن ها بعد از بسم الله الرحمن الرحیم با کلمه« قل» شروع مى شوند.

متن و ترجمه سوره های چهار قل:
سوره کافرون:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
قُلْ یَا أَیُّهَا الْکَافِرُونَ (١) لا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ (٢) وَلا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ (٣) وَلا أَنَا عَابِدٌ مَا عَبَدْتُمْ (۴)وَلا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ (۵) لَکُمْ دِینُکُمْ وَلِیَ دِینِ (۶)
بگو اى کافران (۱) آنچه مى ‏پرستید نمى ‏پرستم (۲) و آنچه مى ‏پرستم شما نمى ‏پرستید (۳) و نه آنچه پرستیدید من مى ‏پرستم (۴) و نه آنچه مى ‏پرستم شما مى ‏پرستید (۵) دین شما براى خودتان و دین من براى خودم (۶)

سوره اخلاص:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ (١) اللَّهُ الصَّمَدُ (٢) لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ (٣) وَلَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُوًا أَحَدٌ (۴)
بگو خداوند یکتاست (١) خدا بی نیاز است(٢) نه زاییده و نه زاییده شده ( فرزند ندارد و فرزند کسی نیست)(٣) هیچ کس همتای او نیست(۴)
  

سلام سلام وصدسلام امام رضای مهربون

سلام سلام وصدسلام امام رضای مهربون

سلام سلام وصدسلام امام رضای مهربون

مولای خوب وباصفا،فدات بشم آی آقا جون

ای امام رئوف ما،مهمون نوازو باصفا

قربون صحن وحرمت،آقای ما،امام رضا

بازم میخوام بیام مشهد،زیارت وپابوس تون

بیام ودردامو بگم،حاجت بگیرم ازتون

بیام زیارت وشما،دست بکشی روی سرم

والا دلم سبک میشه،هروقت که من میام حرم

اون لحظه های باصفا توی حرم کنارتون

انگار که تو بهشتم و مهمون بارگاهتون

لحظه های شیرینیه توی حرم پیش شما

فدای غربتت بشم عاشقتم امام رضا

تو پادشاه کشور قلب همه شیعه هایی

تاج سری وسروری شفیع روز جزایی

الهم عجل لولیک الفرج.آمین

شعر محسن حسینی

 

احادیثی درباره ی امام رضا و فضیلت زیارت ایشان

احادیثی درباره ی امام رضا و فضیلت زیارت ایشان 

 

مقام امام رضا و فضیلت زیارت ایشان

ائمه معصومین نورهای خدا در تاریکی زمین هستند که مردم به برکت و یمن حضور آن ها راه دین و سعادت را پیدا می کنند. حضرت رضا ـ علیه السلام ـ از کامل ترین مومنان، صدیقان، مجاهدان، صالحان، شهیدان، هادیان امت و هشتمین معصوم و فرزند رسول خدا و امیرمومنان ـ علیهماالسلام ـ است و هر کدام از خصلت هاى یاد شده سبب مى شود زیارت ایشان از پاداش و آثار خاصى برخوردار باشد.

رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم:

«ستدفن بضعه منى بخراسان ما زارها مکروب الا نفس الله کربته ولا مذنب الا غفر الله ذنوبه.»

پاره تن من در خراسان دفن خواهد شد، هیچ گرفتار و گنه‏کارى اورا زیارت نکند جز این که خداوند گرفتارى او را برطرف سازد وگناهانش را ببخشاید.

(عیون اخبار الرضا، ج‏2، ص‏257)

امام هادى علیه السلام می‌فرمایند:

«هر کس حاجتى دارد، باید به زیارت قبرجدم، على بن موسى الرضا - علیه السلام - در طوس بشتابد. او باید با غسل به زیارت رود و دو رکعت نماز نزد سر آن حضرت (بالاى سر) بخواند و در قنوت حاجت خود را بخواهد. همانا دعایش مستجاب خواهد شد، اگر خواسته او گناه یا قطع رحم نباشد.»

(وسائل الشیعه، ج. ۱۴، ص. ۵۶۹)

خلاصه ای از زندگی نامه امام رضا (ع)

خلاصه ای از زندگی نامه امام رضا (ع)

 

امام رضا (ع) هشتمین امام شیعیان از سلاله پاک رسول خدا (ص) و هشتمین جانشین پیامبر مکرم اسلام (ص) است. بنابر نظر مشهور مورّخان وی در یازدهم ذی قعده سال ۱۴۸ هـ. ق، در مدینه منوّره متولد شد. نام مبارکش، علی، کنیه آن حضرت، ابوالحسن و دارای القاب متعددی از جمله؛ رضا، صادق، ‏صابر، فاضل، قرة ‏اعین المؤمنین و... هستند، اما مشهورترین لقب ایشان، «رضا» به معنای «خشنودی» است.

پدر بزرگوار امام رضا، امام موسی کاظم (ع) پیشوای هفتم شیعیان بودند که در سال ۱۸۳ ﻫ.ق، به دست هارون عباسی به شهادت رسیدند، و مادر گرامیشان نجمه (تکتم) نام داشت.

امام رضا (ع) در مدینه، پس از شهادت پدر، امامت بر مردم را بر عهده گرفت، و به رسیدگى امور پرداخت، شاگردان پدر را به دور خودش جمع کرد و به تدریس و تکمیل حوزه علمیه جدش امام صادق (ع) مشغول شد و در این راستا گام هاى بزرگ و استوارى برداشت.

مدت امامت حضرت رضا(ع)، حدود ۲۰ سال طول کشید، که ۱۷ سال آن در مدینه و سه سال آخر آن در خراسان گذشت.

در مورد تعداد فرزندان آن حضرت اختلاف وجود دارد، برخی امام جواد(ع) را تنها فرزند ایشان دانسته و گروهی نیز فرزندان دیگری را برای حضرتشان بر­می­شمارند.

امام رضا (ع) پس از هفده سال سکونت در مدینه و تبلیغ دین و ارشاد مردم، با نقشه و حیله مأمون عباسی، راه خراسان را در پیش گرفت. آن حضرت پس از قبول اجباری ولایت عهدی مأمون و گذشت سه سال، در ۵۵ سالگی به دست این خلیفۀ عباسی به شهادت رسید.

تاریخ ولادت امام رضا
امام رضا(ع) هشتمین امام شیعیان، از سلاله پاک رسول خدا(ص) و هشتمین جانشین پیامبر مکرّم اسلام است. بنابر نظر مشهور مورّخان امام رضا(ع)، در یازدهم ذی قعده سال ۱۴۸ هـجری قمری در مدینه منوّره متولّد شد.[1]
 

ولادت امام رضا {ع}

  ولادت امام رضا {ع}

 

هنوز داغ شهادت امام صادق علیه السلام از قلب مالامال از اندوه فرزندش امام کاظم علیه السلام رخت برنبسته و لباس عزا بر تن شیعیان ایشان دیده می شود. مدینه نیز در غم از دست دادن رهبر و امامی چون صادق آل محمد، از آسمان خجل است و خورشید و ماه و ستارگان نیز حال طلوع ندارند. از 25 شوال تا 11 ذیقعه، لبخندی بر لبان هیچ یک دیده نشده است. تا روز یازدهم ذیقعده که خورشید، طلوع متفاوتی داشت و مدینه و اهلش را با پرتوافشانی خویش، از تولد کودکی در خانه امام کاظم علیه السلام باخبر کرد. آری، تولد این کودک که او را علی نام نهادند، مرهمی بر قلب داغدیده هستی بود. میلاد با سعادت امام علی بن موسی الرضا علیه السلام بر شیعیان آن حضرت مبارک باد.

 

مادر امام رضا علیه السلام


حُمَیدد، مادر امام موسی کاظم علیه السلام که از جمله اشراف و بزرگان عجم بود. کنیزی خرید و او را تُکتَم نامید. تُکتم در عقل و دین و حیا و ادب، بهترینِ زنان بود. روزی حمیده با فرزندش امام موسی علیه السلام چنین گفت: «فرزندم! تکتم کنیزی است که من در زیرکی و اخلاق، بهتر از او ندیده ام و می دانم که فرزندان او، پاکیزه و مطهر خواهند بود. او را به تو می بخشم و از تو می خواهم حرمتش را حفظ کنی». بعد از مدتی که امام رضا علیه السلام از ایشان به دنیا آمد، او را «طاهره» نامیدند.
 

آداب فرزند پروری از منظر قرآن

آداب فرزند پروری از منظر قرآن

 

اصول تربیت فرزند از منظر قرآن

یکی از امتیازات و ویژگی‌های قرآن مجید این است که خود یک کتاب تربیتی است و همه آیات آن به طور مستقیم و غیر مستقیم در مقام تربیت انسان در رده های مختلف سنی، از خردسال تا کهن سال است. یکی از بخش های مهم تربیت، تربیت فرزندان است که قرآن در سوره های متعدد و در ضمن بیان سرگذشت انبیا و فرزندان آنان به مسائل تربیت فرزند آگاهی داده است.

اهمیت تربیت فرزندان از نگاه قرآن

یکی از مسائل مطرح شده در اسلام، مسئله وظایف والدین در تربیت فرزندان است که در نظر قرآن جایگاه ویژه ای دارد. خداوند متعال در سوره فرقان یکی از ویژگی‌های بندگان راستین را توجه خاص به تربیت فرزند و خانواده خویش می‌داند تا آن جا که آنها برای خود در برابر آنها احساس مسئولیت فوق العاده ای می‌کنند چنان که می‌فرماید: «آنها پیوسته از درگاه خدا می خواهند و می‌گویند پروردگارا از همسران و فرزندان ما کسانی قرار ده که مایه روشنی چشم ما گردد»

همچنین در آیه شش سوره التحریم، خیرخواهی برای اعضای خانواده و تربیت دینی آنان را تکلیفی بایسته برعهده مومنان دانسته، روی سخن را به همه مومنان کرده و دستوراتی درباره تعلیم و تربیت همسر و فرزندان و خانواده به آنها می‌دهد و می‌فرماید: «ای کسانی که ایمان آورده اید! خود و خانواده خویش را از آتشی که هیزم آن انسان ها و سنگ ها هستند نگاهدارید.» 

آداب اسلامی و احادیثی گهربار درباره غذا خوردن

  آداب اسلامی و  احادیثی گهربار درباره غذا خوردن

 

 سبک زندگی اسلامی جزئی ترین مسائل زندگی مسمانان را نیز رها نکرده و در حوزه آداب غذاخوردن عنوان کرده که خوردن و آشامیدن در ظروف طلا و نقره حرام است و در ظرفهای طلا کوب و نقره کوب مکروه است.

اسلام خوردن طعام های لذیذ و همچنین دادن این گونه طعام به مردم را خوب می داند، اما باید حلال باشد و در خوردن نیز زیاده روی نشود. زیاده روی در خوردن مثل اسراف است و این اسراف در خوردن، نباید مومن را از عبادات باز دارد، بلکه باید منظور و مقصود فرد از خوردن و آشامیدن کسب نیرو برای عبادت باشد.

در احادیث آمده است که در مورد آنچه از مال حلال در دنیا خورده باشید، در آخرت سئوال نخواهد شد و خداوند کریم تر از آن است که از مومن در مورد آنچه از حلال خورده و آشامیده است، سئوال کند.
 

مقام حضرت معصومه در احادیث ائمه

  مقام حضرت معصومه در احادیث ائمه

 

مقام والای حضرت معصومه

مقام والای حضرت معصومه

علمای بزرگ شیعی در برابر عظمت روحی حضرت فاطمه معصومه علیهاالسلام سر تعظیم فرود آورده اند. دربارة حضرت معصومه(ع) روایاتی مختلفی وارد شده است:

- روایاتی که سالها قبل دفن آن حضرت در قم را خبر داده است. مانند روایتی که از امام علی(ع) نقل شده است و روایات نقل شده از حضرت صادق(ع) و امام رضا(ع)؛

- روایاتی که فضیلت زیارت حضرت معصومه(ع) را بیان می کند که از حضرت صادق(ع)، امام رضا(ع) و حضرت جواد(ع) نقل شده است؛

- روایاتی که مقام والای شفاعت آن بانو را بیان می دارد، مانند روایتی که از حضرت صادق(ع) نقل شده است.

امام صادق علیه السلام فرمود:

«ان للّه حرماً و هو مکه ألا انَّ لرسول اللّه حرماً و هو المدینة ألا وان لامیرالمؤمنین علیه السلام حرماً و هو الکوفه الا و انَّ قم الکوفة الضغیرة ألا ان للجنة ثمانیه ابواب ثلاثه منها الى قم تقبض فیها اموأة من ولدى اسمها فاطمه بنت موسى علیهاالسلام و تدخل بشفاعتها شیعتى الجنة با جمعهم»