دعای روز بیست و چهارم

دعای روز بیست و چهارم

اللهم انی اسئلک فیه ما یرضیک               خدایا در این روز از تو درخواست می‌کنم آنچه را که رضای تو در اوست

و اعوذ بک ممّا یۆذیک                                 و به تو پناه می‌برم از آنچه تو را پسند است،

واسئلک التوفیق فیه                                و از تو توفیق می‌خواهم که دراین روز به فرمان تو باشم

لأنْ أطیعَکَ و لا اعصیک                             و هیچ نافرمانی نکنم

یا جواد السائلین                                     ای عطا بخش سوال‌کنندگان

اگر می‌خواهید بدانید که خدا از شما راضی هست یا نه، ببینید خودتان در ته دل از خدا راضی هستید؟ اگر راضی باشید، خدا هم از شما راضی است

شرح فرازهای دعا

اللهم انی اسئلک فیه ما یرضیک ؛ منظور از ما یرضیک چه می باشد؟

در این دعا از خداوند خواستاریم که به ما توفیق دهد آنچه را که رضایت او در آن است انجام دهیم، حال می خواهیم بدانیم که رضایت خداوند در چه چیزی می باشد؟ و چه چیزهایی موجب رضایت پروردگار عالمیان می گردد؟ که باید در جواب بگوییم هر عملی را که خداوند انسانها را به انجام آن امر فرموده است: موجبات رضایت خداوند از بندگان است که اگر بنده ای به آن دستورات عمل نماید رضایت خداوند را برای خود واجب نموده و اگر نافرمانی از آن دستورات نماید خشم و غضب الهی را بر خود واجب نموده است.

اگر می‌خواهید بدانید که خدا از شما راضی هست یا نه، ببینید خودتان در ته دل از خدا راضی هستید؟ اگر راضی باشید، خدا هم از شما راضی است.

حدیث داریم که شما مانند بیمار هستید و خدا مانند دکتر و طبیب. همانطور که دکتر هر چه بگوید، بیمار می‌پذیرد، خدا هر چه به ما داد، ما هم باید رضایت داشته باشیم.

امام موسی بن جعفر علیه السلام در حدیثی فرمودند: ”‌ان الله حرم الجنه علی کل بذی قلیل العیاء لایبالی ما قال و ما قیل فیه”‌یعنی ”‌خداوند بهشت را حرام نموده بر کسانی که دارای زبانی فحاش اند و حیای آنها کم است، باک ندارند از اینکه خودشان چه می گویند و باک ندارند که درباره آنان چه گفته می شود"

ویژگی های امام علی (ع)، بزرگ مرد تاریخ

ویژگی های امام علی (ع)، بزرگ مرد تاریخ

امام علی (ع) وفادارترین فرد به عهد خدا می باشد

در صبوری و گذشت، حضرت علی (ع) از تمامی مردمان گوی سبقت را ربوده بود. امام علی علیه السّلام مثل دیگر زمام داران نبود که تنها به حکومت داری خود بیندیشد

ویژگی های امام علی (ع)

امام علی علیه السّلام از زمان خردسالی پرورش یافته پیامبراکرم (ص) بود و معرفت و حکمت و اخلاق را از وی آموخت. امام علی( ع) فرزند ابوطالب و نوه عبدالمطلب است.

امام علی علیه السلام اولین شخصی بودند که به رسول خدا  صلی الله علیه و آله ایمان آوردند و در نماز به آن حضرت اقتدا کردند. رسول خدا صلی الله علیه و آله در این رابطه می فرمودند: هفت سال ملائکه با من و علی( ع) نماز خواندند و این در حالی بود که جز او کسی با من در این نماز همراه نبود.

امام علی علیه السلام در نهج البلاغه هم می فرمایند: پروردگارا من اولین کسی هستم که بسوی تو بازگشتم و پیام تو را شنیدم و دعوت پیامبرت را پاسخ دادم و در نماز خواندن، جز پیامبرت کسی بر من سبقت نگرفته است.

حضرت علی (ع) تنها امیر تاریخ است که در طول ریاستش بدست خویش آسیاب می چرخاند و کفش خود را وصله می زد. وی یگانه عادلی است که همیشه بر پایه حق عمل میکرد ، حتی اگر تمامی مردم روی زمین علیه او هم پیمان می شدند و دشمنان، دشت و بیابان را پر می ساختند، هیچ گاه هراسی به دل راه نمی داد.

امام علی علیه السّلام مثل دیگر زمام داران نبود که تنها به حکومت داری خود بیندیشد و از هدایت گری که مهم ترین وظیفه امامان است، غفلت نماید. به همین علت، نهج البلاغه، مملو از رهنمودهای اخلاق نظری و عملی است. بیانات اخلاقی امام علی (ع) به جهان بینی و فرجام شناسی آن حضرت وابستگی معناداری دارد.

غیبت کردن در مورد مردم، مراء، لجاجت، دشمنی، غضب، حسد، خودبینی، طمع، کبر، آزمندی، دنیاپرستی، تنگ چشمی نمونه هایی از اخلاق ناپسند است که حضرت علی (ع) بدان پرداخته است.خوش خویی، در اختیار بودن زبان، اقدام کردن به کارهای پسندیده، صبر و پایداری، راستی در گفتار، فروتنی، دانش و بردباری نمونه هایی از درس های اخلاق پسندیده امیرالمومنین علیه السّلام است. 

شرح دعای روز بیست و دوم ماه رمضان

شرح دعای روز بیست و دوم ماه رمضان 

اللَّهُمَّ افْتَحْ لِی فِیهِ أَبْوَابَ فَضْلِکَ                        در دعاهایمان از خدا بخواهیم با فضل با ما برخورد کند نه با عدل الهی!

 وَ أَنْزِلْ عَلَیَّ فِیهِ بَرَکَاتِکَ                                    ای خدا در این روز به روی من درهای فضل و کرمت را بگشا

وَ وَفِّقْنِی فِیهِ لِمُوجِبَاتِ مَرْضَاتِکَ                         و بر من برکاتت را نازل فرما

وَ أَسْکِنِّی فِیهِ بُحْبُوحَاتِ جَنَّاتِکَ                          و بر موجبات رضا و خوشنودیت موفقم بدار 

 یَا مُجِیبَ دَعْوَةِ الْمُضْطَرِّین                                 و در وسط بهشت هایت مرا مسکن ده

 اللَّهُمَّ افْتَحْ لِی فِیهِ أَبْوَابَ فَضْلِکَ                       ای پذیرنده دعای مضطر پریشان.

خدایا درهای فضلت را به روی من باز کن ؛ الان خداوند با فضل خود با ما معامله می کند و اگر بخواهد با عدلش با ما برخورد کند کار همه ما خراب است. در  دعا می خوانیم « اَللّهم عاِملنا بِفَضلِک وَ لا تُعامِلنا بِعَدلِک » [شرح اصول کافی ، ملا صالح مازندرانی  ج 10ص 191]

منظور از ابواب چیست؟

در این دعا از خداوند خواستاریم که دربهای فضل و کرم خود را بر روی ما بگشاید، حال می خواهیم بدانیم که منظور از ابواب (دربها) چیست؟ اگر به ظاهر آن نظر اندازیم می بینیم که ابواب همان موانعی هستند که برای واردشدن به مکان های مورد نظر نیاز به فتح و گشودن آنها داریم که برای فتح و گشودن آنها نیز نیاز به مفتاح و کلید داریم آن هم کلیدی که مخصوص درب مورد نظر باشد چرا که اگر کلید هر درب در جای خود قرار نگیرد آن درب گشوده نمی شود مگر اینکه شاه کلید داشته باشیم که آن کلیدی است که تمام دربها را می گشاید...

فضل خداوند به بندگانش همان هدایت به صراط مستقیم است هدایتی که در بهای رحمت و بخشش خداوند را بر روی بندگانش می گشاید که ما نیز در این روز از خداوند می خواهیم که ابواب فضل و رحمتش را بر روی ما بگشاید...

و اگر به بطن آن نظر کنیم منظور از ابواب (دربها) همان دربها و ورودی هایی است که بر اساس رضا و خشنودی خداوند و یا خشم و غضب او باز می گردد، به فرض مثال: هنگامی که بنده ای گناه و معصیتی از پروردگار خویش انجام می دهد آنگاه است که آن معصیت و گناه سبب گردیده است تا یکی از درب های خشم و غضب الهی بر روی او باز گردد که کلید بازشدن این درب انجام آن گناه می باشد...

شرح دعای روز بیستم

شرح دعای روز بیستم

اللهم افتح لی فیه ابواب الجنان                        خدایا در این روز برای من درهای بهشت را بگشای

و اغلق عنی فیه ابواب النیران                          و درهای آتش دوزخ را ببند

 و وفقنی فیه لتلاوه القرآن                                و مرا توفیق تلاوت قرآن عطا فرما

یا منزل السکینه فی قلوب المومنین                 ای فرود آورنده وقار و سکینه بر دل‌های اهل ایمان

شرح دعا

منظور از ”اللهم افتح لی فیه ابواب الجنان”‌ چیست؟

در اینجا منظور از اینکه می‌گوییم خدایا درهای بهشت را بر روی من بگشای این است که خداوند ما را از گناهانی که در طول عمر خویش انجام داده‌ایم پاک سازد و حسنات و کارهای نیک ما را افزون سازد چرا که تا انسان گنه‌کار باشد و از خیرات و حسنات به دور باشد، بهشت بر او حرام خواهد بود و تنها هنگامی درب‌های بهشت روی او گشوده می‌گردد که هیچ گناهی بر او نباشد و اینکه می‌گوییم درهای بهشت را بر روی ما بگشای به این خاطر است که خداوند به ما عنایت فرماید تا طوری در دنیا زندگی کنیم که بتوانیم در آخرت از هر دری که خواستیم وارد بهشت شویم...

”‌خانه‌های خود را به تلاوت قرآن روشن کنید و آن‌ها را گورستان نکنید چنانچه یهود و نصارا کردند، در کلیساها و عبادتگاه‌های خود نماز کنند ولی خانه‌های خویش ار معطل گذارده‌اند (و در آن‌ها عبادتی انجام ندهند) زیرا که هر گاه در خانه بسیار تلاوت قرآن شود خیر و برکتش زیاد گردد”‌‌ و اهل آن به وسعت رسند و آن خانه برای اهل آسمان درخشندگی دارد چنانچه ستارگان آسمان برای اهل زمین می‌درخشند

اخلاص بی مانند امام على (علیه السلام)

اخلاص بی مانند امام على (علیه السلام)

1ـ ابن شهرآشوب گوید: وقتى امیر مؤمنان(ع) بر عمرو بن عبدود دست یافت او را ضربت نزد و نکشت، او به على(ع) دشنام داد و حذیفه پاسخش داد، پیامبر(ص) فرمود: اى حذیفه ساکت باش، خود على سبب درنگش را خواهد گفت. آنگاه على(ع) عمرو را از پاى در آورد. چون به حضور رسول خدا(ص) رسید پیامبر سبب را پرسید، على(ع) عرضه داشت: او به مادرم دشنام داد و آب دهان به صورتم افکند، من ترسیدم که براى تشفى خاطرم گردن او را بزنم، از این رو او را رها کردم، چون خشمم فرو نشست او را براى خدا کشتم. ⁽¹⁾  

الحمد لله الذی جعلنا من المتمسکین بولایة

الحمد لله الذی جعلنا من المتمسکین بولایة...

الحمد لله الذی جعلنا من المتمسکین بولایة
سلطان الاولیا
سخنگذار منبر سلونی
ابن عم نبی
دُر هل اتی
مهر برج انّما
شهسوار لافتی
پیشوای انبیاء
عروة الوثقی
کلمة الحسنی
سیدالاوصیا
رکن الاولیا
آیت الله العظمی
خیر المؤمنین
امام المتقین
اول العابدین
اذهد الذاهدین
زین الموحدین
حبل الله المتین
لنگر آسمان و زمین
وجه الله
عین الله
نور الله
سِر الله
روح الله
اُذُن الله
باب الله
عبدالله
اسدالله الغالب
امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب علیه السلام
مولا جان
شهادت میدهم حبل المتین عین الیقین هستی
صراط مستقیم حقی و یعسوب دین هستی
شهادت میدهم دست خدا در آستین هستی
شهادت میدهم مولا امیرالمؤمنین هستی
علی، حکم ولی الهی ات در عرش امضا شد
خدا دستور داد و مصطفی مأمور اجرا شد
تمام عمر بودی گوش بر فرمان پیغمبر ص
پیمبر جان تو بود و تو بودی جان پیغمبر ص
هزاران بار رفتی تا شوی قربان پیغمبر ص
خدا مدح تورا گفته است در قرآن پیغمبر ص
خدا در شرح و مدح تو ، صدها آیه نازل کرد
علی بین نماز انگشتری تقدیم سائل کرد

ایام سوگواری امیرالمؤمنین عــلــی ع تسلیت باد

شب نوزدهم ماه رمضان سال40 هجری در مسجد کوفه

  شب نوزدهم ماه رمضان سال40 هجری در مسجد کوفه 

سال 40 هجری قمری: ضربت خوردن حضرت علی علیه السلام در مسجد کوفه.
عبدالرحمن بن ملجم مرادی، از گروه خوارج و از آن سه نفری بود که در مکه معظمه با هم پیمان بسته و هم سوگند شدند، که سه شخصیت مؤثر در جامعه اسلامی، یعنی امام علی بن ابی طالب علیه السلام، معاویه بن ابی سفیان و عمرو بن عاص را در یک شب واحد ترور کرده و آن ها را به قتل رسانند.

هر کدام به سوی شهرهای محل مأموریت خویش رهسپار شدند و عبدالرحمن بن ملجم مرادی به سوی کوفه رفت و در بیستم شعبان سال 40 قمری وارد این شهر بزرگ شد.
وی به همراهی شبیب بن بجره اشجعی، که از همفکران وی بود و هر دوی آن ها از سوی "قطام بنت علقمه" تحریک و تحریص شده بودند، در سحرگاه شب نوزدهم ماه مبارک رمضان سال 40 قمری در مسجد اعظم کوفه کمین کرده و منتظر ورود امیرمؤمنان علی بن ابی طالب علیه السلام شدند.(1) هم چنین قطام، شخصی به نام "وردان بن مجالد" را که از افراد طایفه اش بود، به یاری آن دو نفر فرستاد.(2)

أشعث بن قیس کندی که از ناراضیان سپاه امام علی علیه السلام و از دو چهرگان و منافقان واقعی آن دوران بود، آنان را راهنمایی، پشتیبانی و تقویت روحی می نمود.(3)

حضرت علی علیه السلام در شب نوزدهم ماه مبارک رمضان، مهمان دخترش ام کلثوم(س) بود و در آن شب حالت عجیبی داشت و دخترش را به شگفتی درآورد. روایت شد که آن حضرت در آن شب بیدار بود و بسیار از اتاق بیرون می رفت و به آسمان نظر می کرد و می فرمود: به خدا سوگند، دروغ نمی گویم و به من دروغ گفته نشده است. این است آن شبی که به من وعده شهادت دادند.(4)

به هر روی، آن حضرت به هنگام نماز صبح وارد مسجد اعظم کوفه شد و خفته گان را برای ادای نماز بیدار کرد. از جمله، خود عبدالرحمن بن ملجم مرادی را که به رو خوابیده بود، بیدار و خواندن نماز را به وی گوش زد کرد. هنگامی که آن حضرت وارد محراب مسجد شد و مشغول خواندن نماز گردید و سر از سجده اول برداشت، نخست شبیث بن بجره با شمشیر برّان بر وی هجوم آورد، ولیکن شمشیرش به طاق محراب اصابت کرد و پس از او، عبدالرحمن بن ملجم مرادی فریادی برداشت: "لله الحکم یا علی، لا لک و لا لأصحابک"! و شمشیر خویش را بر فرق نازنین حضرت علی علیه السلام فرود آورد و سر مبارکش را تا به محل سجده گاهش شکافت.(5)

اعمال مشترک شبهای قدر

اعمال مشترک شبهای قدر

سُبْحانَکَ یا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ اِلاّ اَنْتَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ خَلِّصْنَا مِنَ النَّارِ

سُبْحانَکَ یا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ اِلاّ اَنْتَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ خَلِّصْنَا مِنَ النَّارِ

خدای عزیز من

در این شبها گاهی به کارهایم می اندیشم

بهترین راه سبک شدن بار دلم را ارتباط واستغفار را خلوت با تو میدانم

وقتی دعای“مُجیر” را باز می کنم
“سُبحانَکَ یا اللهُ،تَعالَیتَ یا رَحمنُ، اَجِرنا مِنَ النارِ یا مُجیر”

کم کم،
معصیت هایم از ذهنم عبور می کند
اشک،اشک…
دانه های مروارید اشک هایم را به نخ می کشم،
وقتی به صد و یکی رسید نخ را گره میزنم،
شروع می کنم:
استغفرالله ربی و اتوب علیه…

اما مگر معصیت های من با یک دور تسبیح پاک می شود؟
تو نگاهم کردی،
گناه کردم
گفتی توبه کن،
نکردم
گفته بودی
“شما را نیافریدم مگر برای عبادت”،
اما من……..
اما تو باز هم روزی ام را نبریدی …
 

شرح دعای روز شانزدهم ماه رمضان

شرح دعای روز شانزدهم ماه رمضان

اللهمّ وَفّقْنی فیهِ لِموافَقَةِ الأبْرارِ                            خدایا توفیقم ده در آن به سازش کردن نیکان

وجَنّبْنی فیهِ مُرافَقَةِ الأشْرارِ                                  و دورم دار در آن از رفاقت بدان

وأوِنی فیهِ بِرَحْمَتِکَ الی دارِ القَرارِ                          و جایم ده در آن با مهرت به سوی خانه آرامش

بالهِیّتَکِ یا إلَهَ العالَمین                                          به خدایی خودت ای معبـود جهانیان

شرح دعا

اللهمّ وَفّقْنی فیهِ لِموافَقَةِ الأبْرارِ

”ابرار و نیکوکاران در قرآن”‌

خداوند (عزوجل) در قرآن کریم در مورد ابرار و نیکوکاران پانزده صفت به کار برده است که به آن اشاره می‌نماییم:

1- ایمان به خداوند یگانه 2- ایمان به روز قیامت 3- ایمان به فرشتگان 4- ایمان به قرآن 5- ایمان به پیامبران 6- نیت خالص برای رضای خداوند 7- بخشیدن بخشی از اموال به خویشان 8- کمک به یتیمان 9- کمک به فقیران 10- کمک به رهگذران 11- آزاد نمودن بنده 12- اقامه و برپاداری نماز 13- زکات به مستحقان دادن 14- وفای به عهد 15- صبر در برابر شدائد و سختی‌ها

 که اگر بخواهیم هر یک از این صفات را شرح دهیم آنگاه است که رابطه متقابل هر یک از این صفات را نسبت به یکدیگر در می‌یابیم که به نوعی هر یک از این صفات مکمل یکدیگرند، به طور مثال، کسی که به خداوند عزوجل ایمان آورده است نمی‌تواند بگوید که من به قرآن ایمان ندارم چرا که قرآن است که انسان‌ها را به سوی ایمان به خدا و تعبد و بندگی ذات اقدس هدایت می‌نماید و کسی که به قرآن ایمان آورده است نمی‌تواند منکر نماز و زکات گردد چرا که اگر چنین کند دستورات صریح قرآن را در این باره زیر پا گذاشته است و... که برای واضح شدن این مطلب آیه مورد نظر را بیان می‌داریم: ”