آن چه روزی بود مولا جان حسین

آن چه روزی بود مولا جان حسین         روز عاشورای تو مولا حسین
روز خونبار وپر از درد وبلا                    قتل یارانت به دشت کربلا
اززمین وآسمان خون میچکید              ازگلوی طفل تو خون میجهید
العطش فریاد طفلان تو بود                 آب حیران علمدار تو بود
دیو ودد سیراب وسرمست از شراب     قلب شیطان لعین کردند شاد
نا به حق بر لشکر تو تاختند               اسب بر روی مه تو تاختند
شمس آل مصطفی گردن زدند            خیمه ی آل عبا آتش زدند
بردل پاک نبی تیری زدند                    برعلی و فاطمه سیلی زدند
تیرها برجان قاسم رهسپار                نام حق گم گشته در گرد وغبار
جن وانس حیران ظلم ظالمان             غرق ماتم بود عرش وآسمان
دست عباست جدا در الغمه              جنیان وقدسیان در هلهله
تیرها برقلب پاک اکبرت                      یادگار پاک جد اطهرت
درمیان آنهمه ظلم وستم                   پرچم دین را توکرده ای علم
عشق حیران وفاداری توست              آنهمه صبرو میان داری توست
نخل دین ازخون توسیراب شد             تاقیامت نام شیطان خوار شد
خون بهای تو فقط رب جلی ست          راه حق از خون پاکت منجلی ست
جان ما باشد فدای نام تو                  زنده شد اسلام از ایمان تو

.

شعر.محسن حسینی