ویژگی رزقی که از خواندن نماز شب به دست می‌آید

ویژگی رزقی که از خواندن نماز شب به دست می‌آید

از امام صادق (ع) پرسیدند که من هر شب می‌خواهم نماز شب بخوانم اما نمی‌شود، چکار کنم؟ حضرت فرمودند...

ملا محمدعلی مجتهد، معروف به مرحوم آیت‌الله احمد مجتهدی تهرانی از علمای بنام تهران بود که در سال 86 بدرود حیات گفت، اما سخنرانی‌ها و پندهای عرفانی و اخلاقی وی به یادگار مانده است و می‌توانیم هر چند به صورت مجازی هم که شده پای درس این استاد اخلاق تلمذ کنیم.

آیت‌الله مجتهدی رابطه خوبی با طلاب داشت، طوری که فضای گرم و صمیمی بر حوزه علمیه‌شان حاکم بود. این استاد برجسته اخلاقی، مباحث را چنان رسا ارائه می‌‌داد که در دل می‌‌نشست؛ به طوری که حتی هم‌اکنون نیز نشستن پای صحبت و کلاس اخلاق ایشان خالی از لطف نیست.

رزقی که از خواندن نماز شب به دست می‌آید چگونه رزقی است؟
روایت است کسی که نماز شب بخواند روزی‌اش زیاد می‌شود. منظور از این رزق پول نیست، رزق معنوی است. استاد خوب گیرش می‌آید، رفیق خوب پیدا می‌کند، هم اتاقی خوب گیرش می‌آید، هنگام مسافرت همسفر خوب کنارش می‌نشیند، نه هرویینی، نه سیگاری. داماد خوب، عروس خوب، پدر زن خوب، این‌ها رزق هستند.

ما خیال می‌کنیم که رزق یعنی پول بدست آوریم، می‌گوییم پس چرا ما نماز شب خواندیم پول گیرمان نیامد. رزق معنوی مهم‌تراست. اگر کسی نماز شب بخواند رزق معنوی بدست می‌آورد و بعد از آن به اسلام خدمت می‌کند، تالیفات کتاب‌ها. اما اگر نماز شب نخواند، آخوند بخور و بخواب می‌شود. «علم یعلم» را نمی‌تواند بسازد اما «نام ینام» را خوب می‌تواند بسازد! «اکل یاکل» را هم خوب می‌سازد، از علم خبری نیست.
 

آخرت چه جور جایی است؟

آخرت چه جور جایی است؟

آخرت همان باطن دنیاست و در آخرت در واقع حجاب از چشم انسان برداشته می شود

حتماً تا به حال شنیده اید که انسانهایی وجود دارند که آنقدر در عمل و نظر انسانهای وارسته ای هستند که خداوند به آنها چشم برزخی عطا کرده است. این افراد در همین دنیا زندگی می کنند اما چیزهایی مشاهده می کنند که انسان های عادی از درک آن عاجز و محجوب هستند.

اما سوال مهم اینجاست که آخرت چیست؟ جوابی که عقل و نقل آن را تأیید می کنند این است که آخرت باطن همین دنیاست.

دلایل قرآنی و روایی:
1. «یَعْلَمُونَ ظاهِراً مِنَ الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ هُمْ عَنِ الْآخِرَةِ هُمْ غافِلُون » "آنها تنها ظاهرى از زندگى دنیا مى دانند و از آخرت غافلند"( سوره روم آیه 7)

این آیه بیان کرده است که آن افراد ظاهر دنیا را می دانند و هر مخاطبی از این جمله می تواند بفهمد که آن افراد باطن دنیا را نمی دانند و به طور عادی انتظار می رفت که گفته شود آنها از باطن دنیا غافلند، اما گفته شده است که آنها از آخرت غافلند. واضح است که این سیاق گویای این مطلب می باشد که آخرت باطن دنیاست. همانگونه که مثلاً به دوست خود می گوییم تو ظاهر کلام من را فهمیدی و چیز دیگر را نفهمیدی و منظور این است که باطن حرف من را نفهمیدی.

2. «کَلاَّ لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْیَقینِ /لَتَرَوُنَّ الْجَحیم »"نه،قطعاً اگر به علم الیقین برسید/آن وقت دوزخ را خواهید دید"( سوره تکاثر آیه 5و6)

ظاهر این آیه اینست که اگر اینان علم الیقین داشتند آتش را مشاهده می کردند و نگفته در زمان و مکانی دیگر بلکه ظاهرش اینست که همین جا آتش وجود دارد اما این افراد نمی توانند مشاهده کنند.

خداکند توبیایی

خداکند توبیایی

رسیده آخر دوران خداکند توبیایی

                              برای یاری قرآن خدا کند توبیایی

زمین شده پرظلم و زمانه شده پر از درد

                     شکسته حرمت اسلام،خداکند توبیایی

دریده تیغ شیاطین گلوی شیعه مظلوم

                          برای دفع شیاطین خدا کند توبیایی

زسوریه،یمن و زاریا و فلسطین

                          بپاست ناله وافغان،خداکند توبیایی

کمرشکن شده آقا فراق و دوری رویت

                         یگانه منجی انسان،خداکند توبیایی

شعر:محسن حسینی

.
الهم عجل لولیک الفرج والعافیة والنصر:آمین

 از رفتار امام رضا علیه السلام درس بگیریم!

 از رفتار امام رضا علیه السلام درس بگیریم!

«رئوف» از صفات امام علی بن موسی الرضا علیه السلام است

از رفتار امام رضا علیه السلام درس بگیریم!
یکی از صفات امام علی بن موسی الرضا علیه السلام «رئوف» است. جلوه این مهربانی در زندگی آن امام همام بسیار زیاد است. رفتاری که گاهی در برخورد با کینه توزان و غرض ورزان به نمایش گذاشته می شود؛ و گاهی در برخورد با افراد نادان و جاهل؛ گاهی در کمک به فقرا و دستگیری از آنان و در مواقعی در همنشینی با فرودستان و خدمتکاران. همچنین باید با دقت به بررسی این رفتار امام رضا علیه السلام در کنار حاکم جامعه اسلامی آن دوران که با تشریفات زیاد زندگی می کند پرداخت. آیا این رفتار خود مبارزه ای علیه دستگاه حاکم نبود؟

امام رضا (ع) و مدارا با فامیل بد
یکی از برادران امام رضا علیه السلام شخصی به نام عباس است. او فردی تندخود و بد کردار بود و از امام رضا علیه السلام به خاطر جایگاهی که خداوند به ایشان داده بود کینه در دل داشت. بعد از شهادت امام موسی بن جعفر علیهما السلام، این برادر علیه امام رضا علیه السلام نزد قاضی شهر شکایت نمود. او مدعی بود که پدرشان در متن وصیتنامه چیزی نوشته است که امام هشتم به آن عمل نمی کند. او خطاب به قاضی چنین می گوید: «در این وصیتنامه گنجی برای ما نهفته است. اما این برادرم [امام رضا] ما را از آن محروم کرده و می خواهد به تنهایی از آن استفاده کند.»

بعد از این که معلوم شد ادعای عباس سخن گزافی بیش نبوده، او با ناراحتی و عصبانیت خطاب به امام علیه السلام جملاتی گفت و به برادر و پدرش تهمتهایی زد. با این حال امام رضا علیه السلام تا آخرین لحظه بردباری نمود. ایشان خطاب به برادرانش فرمود: «می دانم آنچه شما را وادار به این کار کرده است بدهی های شماست. من همه بدهی شما را از مال خود می پردازم.» جواب عباس به این لطف امام بسیار تند و زننده بود. او گفت: «هر چه که به ما بدهی از اموال خودمان است و طلب ما بسیار بیش از این است.» با این حال امام همچنان مهربانانه با او سخن گفت و برای بردارش دعای خیر نمود. (1)

مهربانی امام رضا (ع) در برخورد با جاهلان
یکی دیگر از جلوه های مهربانی امام در برخورد با جاهلان است. بعد از شهادت امام موسی بن جعفر علیهما السلام، سه تن از وکلای حضرت که مقدار زیادی از وجوهات نزدشان بود انحرافی را آغاز نمودند. ایشان ٓکه بعد از شهادت امام کاظم علیه السلام باید آن اموال را به امام بعد یعنی امام رضا علیه السلام می دادند- برای اینکه این اموال را نزد خود نگه دارند مدعی شدند که حضرت موسی بن جعفر علیهما السلام نمرده و فقط غایب شده است. این گروه که بعدها به "واقفیه" شهرت یافتند، عده ی زیادی را گمراه کردند.

شبهه:آیا طلب حاجت از امامان (و از غیر خدا) و نذر برای شرک نیست؟(ازکتاب شبهای پیشاور)

شبهه:آیا طلب حاجت از امامان (و از غیر خدا) و نذر برای شرک نیست؟(ازکتاب شبهای پیشاور)

در کتب ادعیه شیعیان، زیاد دیده می شود که از امامان خود طلب حاجت می کنند.

آیا از غیر خدا طلب حاجت کردن، دلالت بر شرک شیعیان ندارد؟

حتی فقیران شیعه در معابر عمومی یاعلی، یا حسین، یا ابوالفضل، یا امام رضا می گویند و کمتر کسی از آن ها از کلمه یا الله استفاده می کند که همگی آن ها از مظاهر شرک است (چون به غیر خدا توجه می کنند).

یا نذورات خود را همواره نذر امام و امامزاده می کنند که نذر برای مخلوق و غیر خدا، شرک است.

پاسخ: قبل از پاسخ به این سؤال ابتدا باید تعریف روشن و دقیقی برای شرک، ارائه نمود

1. شرک جلی و آشکار، آن است که انسان در ذات یا صفات یا عبادات و افعال برای خداوند متعال شریک قرار دهد.*

شرک در ذات: یعنی در الوهیت، ذات و وحدانیت خدای تعالی شریک قرار دهد.

مثل نصاری که قائل به پدر، پسر و روح القدس می باشند.

هر کدام از این سه، دارای یک ویژگی می باشند که دو تای دیگر ندارد و تا این سه با هم جمع نشوند ذات خداوندی بارز نگردد.*

شرک در صفات: آن است که صفات خداوند متعال از قبیل علم، حکمت، قدرت، حیات... را زاید بر ذات باری تعالی بدانند و این صفات را عین ذات او ندانند. اشاعره این گونه می باشند.*

شرک در افعال: آن است که خداوند را در معنی و حقیقت، بالذّات نداند. یعنی فردی یا افرادی از مخلوقات را مؤثر (کم یا زیاد، مستقیم یا غیر مستقیم) در افعال و تدابیر الهی بداند. یا آن که امور بعد از خلقت را واگذار شده به خلق بداند.

یهودیان این گونه می باشند، زیرا آن ها معتقدند که خداوند وقتی خلایق را خلق نمود، از تدبیر امور بازماند و به ناچار، کار را به خلق واگذار نموده و خود به کناری رفت.

غلات نیز بدین جهت که عقیده دارند خداوند امور را به امامان تفویض نموده تا آن ها خلق کنند و روزی دهند، این گونه می باشند. بهمین جهت آن ها را مفوّضه نیز می گویند.*

شرک در عبادت: آن است که در موقع عبادت توجه، حضور قلب و نیت خود را به غیر خدا متمایل سازد.

بنابراین هر عبادتی که نیّت آن برای خلق باشد شرک است.

چون برای خدا شریک قرار می دهد و او را در مقام عبادت پرستش می کند

2 . شرک خفی: شرک در اعمال، عبادات و طاعات است و تفاوت آن با شرک در عبادت، بسیار ظریف است.

شرک در اسباب نمونه بارز شرک خفی است.*

شرک در اسباب: و آن زمانی است که چشم امید و خوف به خلق و اسباب داشته باشیم.

مثلاً یک کارمند، مستقلاً و منحصراً به اداره، کارفرما یا صاحب کارش توجه داشته باشد.

اما پاسخ به سؤال درباره شرک شیعیان:*  

چقدر به یاد امام زمان هستیم؟

 چقدر به یاد امام زمان هستیم؟

زنده نگه داشتن یاد امام زمان(عج)

وقتی امام زمان مان همواره به یاد ماست و برایمان دعا می کند، چرا ما به یادش نباشیم؟ چرا ما یادش را همواره زنده نکنیم؟ چرا ما نکوشیم که به حضرتش خدمت کنیم؟ چرا ما نکوشیم که حقوق حضرت را رعایت نکنیم؟ ...

وقتی دعای ندبه می خوانیم که «عَزیزٌ عَلَیَّ أَن أرَی الخَلقَ وَلا تُری» ... باید یادمان باشد که این سخت بودن ندیدن امام را باید با عمل نشان دهیم نه فقط با حرف...!

دعای عهد که می خوانیم ... « اللهمَّ أنِّی أُجَددُ لَه فِی صَبیحَةِ یَومِی هَذَا وَ مَا عِشتَ مِن أیَامِی عَهداً وَ عَقداً وَ بَیعَةً لَهُ فِی عُنُقِی لا أَحُولُ عَنهَا و لا أزُولُ أَبَدا اللهمَّ اجعَلنِی مِن أنصَارِه وَ أعوَانِه وَ الذَّابینَ عَنهُ وَ المُسَارعینَ إلَیه فِی قَضَاءِ حَوائِجِه وَ المُمتَثِلینَ لاوَامِره وَ المُحَامینَ عَنهُ وَ السَّابِقینَ إلی إرادَتِه وَ المُستَشهَدینَ بَینَ یَدَیه»

باید که به عمل نشان دهیم تجدید این پیمان را، پایدار بودن و برنگشتن از این پیمان را، باید که بخواهی تا از یارانش باشی و کمک کارانش و از مدافعان حریمش و از شتاب کنندگان به سویش که خواسته هایش را انجام دهی و دستوراتش را اطاعت کنی ... و برای همه این شدن ها و به عمل نشان دادن ها، در کنار همه آن گام هایی که باید برای انجام وظیفه برداریم، یک گتم دیگر هم هست. می دانی چیست؟

وقتی در جمع دوستانت نشسته ای، وقتی در این جمع از هر دری سخنی می گویید و می شنوید، وقتی درباره هزاران مسئله مورد علاقه تان یا مسائلی که فکرتان را مشغول کرده، با هم سخن می گویید، چقدر برای امام زمانت وقت می گذاری؟ چقدر در جمع دوستانت از فضایل امام می گویی و آثار وجودی حضرتش؟ چقدر از وظایفی که در مقابل امام بر عهده دارید، حرف می زنید؟ اصلاً می دانی حقوق امام چیست؟ تو و دوستانت چه چیزهایی را باید رعایت کنید؟ ...

 زن‌ها بیشتر مقصّرند یا مردها؟

 زن‌ها بیشتر مقصّرند یا مردها؟

با توجه به اینکه قرآن تعداد رکعت های نماز و جزئیات مباحث دیگر را ذکر نکرده است ، اما در رابطه با مسئله حجاب و نگاه به جزئی ترین مسائل پرداخته است! و چه زیبا مجموعه ی عظیمی از این قوانین که توسط رفیع ترین قانون گذار ، نگارش و در کتابی که جمعاً در 114 سرفصل خلاصه می شود! گرد آوری شده و حال مهم نیست برخی اسمش را  قرآن بگذارند و برخی دیگر دفترچه راهنما انسان!

قانون الله نه برای آن است که ما را در تنگنا قرار دهد، بلکه برای آن است که از تنگناها و بدون اینکه آسیبی ببینیم نجاتمان بخشد.

« یُرِیدُ اللّهُ بِکُمُ الْیُسْرَ وَلاَ یُرِیدُ بِکُمُ الْعُسْرَ»
همه چیز از اینجا شروع شد، جوانی از انصار با زنی خوش سیما که طبق عرف جامعه روسری خویش را پشت گوش هایش قرار داده بود و چهره، گردن، گلو و بخشی از سینه اش نمایان بود روبرو گردید و به او خیره شد و چشم از او بر نداشت تا اینکه زن وارد کوچه‌ای شد .

جوان نیز همینطور که با نگاه به پشت سرش آن زن را تعقیب می کرد وارد کوچه تنگی شد و ناگهان صورتش به تیزی استخوانی که از دیوار بیرون زده بود برخورد کرد و شکافته شد. همین که زن رفت، جوان تازه به خود آمد و دید خون از صورتش جاری است!

و بعد از این داستان بود که جوان با همان حال و سر و صورتی خونین به نزد پیامبر آمد و قانون حرمت نگاه در آیه30 سوره نور و در قانون اساسی مسلمین، قرآن بر پیامبر گرامی اسلام نازل شد:

«قُل لِّلْمُۆْمِنِینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ وَیَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذَلِکَ أَزْکَى لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِمَا یَصْنَعُونَ»
«ای پیامبر به مردان مۆمن بگو چشمان خود را فرو بندند و عورت های خود را از گناه حفظ کنند، این عمل برای آنها پاکیزه تر است و قطعاً خدا به آنچه می کنید ، آگاه است».

تبعیضی در کار نیست و سریعاً در آیه ی بعد به زنان نیز، حفظ نگاه و عفتشان گوشزد می شود. البته برای آنکه زینت هایشان بیشتر است مسئولیت هایشان نیز بیشتر می شود.[سوره نساء، آیه 23]

 محرم و نامحرم در بیان قرآن
به حکم صریح قرآن، تنها این افراد، محرم هستند و مابقی حکم نامحرم را دارند.

امّا در جوامع امروز، به هر دلیل، گاهی زن و مرد، بدون در نظر گرفتن مسائل اخلاقى و همچنین احکام محرم و نامحرمی، در ارتباط هستند و دچار ده‌ها مفسده اجتماعى شده و خود و اجتماع را به سمت هلاکت سوق می‌دهند.

این ارتباط ناسالم، خود دارای شدّت و ضعف است و ضعیف‌ترین مرحله آن را می‌توان نگاه حرام دانست؛ حرامی که خدای متعال در مورد آن، مردها را اینگونه مورد خطاب قرار می‌دهد:

«قُل لِّلْمُۆْمِنِینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ...؛[نور/ 30] به مومنان بگو: چشم‌های خود را از نگاه به نامحرم فرو گیرند» و همچنین خطاب به زنان می‌فرماید:

احادیثی زیبا از معصمین در مورد شوهرداری برای بانوان محترم

احادیثی زیبا از معصمین در مورد شوهرداری برای بانوان محترم

امام باقر علیه السّلام فرمودند:
أیما امرأة خدمت زوجها سبعة أیام أغلق الله عنها سبعة أبواب النار وفتح لها ثمانیة أبواب الجنة تدخل من أیها شاءت. وقال علیه السلام : ما من امرأة تسقی زوجها شربة من ماء ... .
هر زنی که هفت روز شوهرش را خدمت کند، خداوند هفت در دوزخ را به روی او ببندد و هشت در بهشت را به رویش بگشاید، تا از هر در که خواهد وارد شود و فرمودند: هیچ زنی نیست که جرعه ای آب به شوهرش بنوشاند مگر آن که این عمل او برایش بهتر از یک سال باشد که روزهایش را روزه بگیرد و شبهایش را به عبادت سپری کند.
وسائل الشیعه، ج 14، ص 123
همسران-شوهر داری

امام باقر علیه السّلام فرمودند:
إنَّ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ کتَبَ عَلَی الرِّجالِ الْجِهادَ وَ عَلَی النِّساءِ الْجِهادَ فَجِهادُ الرَّجُلِ أنْ یَبْذُلَ مالَهُ وَ دَمَهُ حَتّی یُقْتَلَ فِی سَبِیلِ اللهِ وَ جِهادُ الْمَرْأةُ أنْ تَصْبِرَ عَلی ماتَری مِنْ أذی زَوْجِها وَ غِیرَتِهِ.
خداوند متعال برای مردان جهاد را مقرّر داشت و برای زنان نیز جهاد را منظور داشت و جهاد مردان آن است که مال و جان خویش را در راه خدا ایثارکنند. ولی جهاد زنان آنست که بر اذیت های شوهر و غیرت ورزیهای او صبر کنند.
وسائل الشیعه، ج 20، ص 157
همسران-شوهر داری

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
ایما امراة باتت و زوجها علیها ساخطفی حق ، لم تقبل منها صلوة حتی یرضی عنها؛
هر زنی که شب بخوابد در حالی که شوهرش به خاطر (مطلب) حقی از وی خشمگین باشد، هیچ نمازی از او قبول نمی شود، مگرآن که شوهرش از اوراضی شود.
فروع کافی ، ج 5، ص 507
وضو ، اذان و نماز-همسران-شوهر داری

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
أمّا شُؤمُ المَرأةِ فکَثرَةُ مَهرِها وعُقوقُ زَوجِها ؛
شومى و ناخجستگى زن، زیاد بودن مهریه او و نافرمانى از شوهرش مى باشد .
معانی الأخبار: 152 / 1 منتخب میزان الحکمه: 254
خصوصیات(بایدها و نبایدها)-شوهر داری

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
سَألَتْ اُمُّ سَلَمَةَ رسولَ اللّه  صلى  الله  علیه و  آله و سلّم عن فَضلِ النساءِ فی خِدمَهِ أزواجِهِنَّ ، فقال: أیُّما امرَأةٍ رَفَعَتْ مِن بَیتِ زَوجِها شیئا مِن مَوضِعٍ إلى مَوضِعٍ تُرِیدُ بهِ صَلاحا إلاَّ نَظَرَ اللّه  إلَیها ، ومَن نَظَرَ اللّه  إلَیهِ لَم یُعَذِّبْهُ .
اُمّ سلمه از رسول خدا صلى  الله  علیه و  آله و سلّم درباره فضیلت خدمت کردن زنان به شوهرانشان پرسید، آن حضرت فرمودند: هر زنى که در خانه شوهر خود به قصد مرتب کردن آن ، چیزى را جابه جا کند خداوند به او نظر افکند و هر که خداوند به او نظر کند عذابش نکند .
 بحار الأنوار: 103 / 251 / 49
شوهر داری

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
ملعونة ملعونة امرأة تؤذی زوجها وتغمه، وسعیدة سعیدة امرأة تکرم زوجها ولا تؤذیه وتطیعه فی جمیع أحواله.
معلون است، ملعون است آن زنی که شوهر خود را بیازارد و غمگین کند و خوشبخت است، خوشبخت است آن زنی که شوهر خود را احترام نهد و آزارش ندهد و در همه حال (غیر از امور حرام) از وی فرمان برد.
بحار الأنوار، ج 103، ص 253
همسران-شوهر داری

امام علی علیه السّلام فرمودند:
کَتَبَ اللّهُ الْجِهادَ عَلَی الرِّجالِ وَالنِّساءِ، فَجِهادُ الرَّجُلِ بَذْلُ مالِهِ وَنَفْسِهِ حَتّی یُقْتَلَ فی سَبیلِ اللّه، وَجِهادُ الْمَرْئَةِ أنْ تَصْبِرَ عَلی ماتَری مِنْ أذی زَوْجِها وَغِیْرَتِهِ ؛
خداوند جهاد را بر مردان و زنان لازم دانسته است. پس جهاد مرد، آن است که از مال و جانش بگذرد تا جائی که در راه خدا کشته و شهید شود. و جهاد زن آن است که در مقابل زحمات و صدمات شوهر و بر غیرت و جوانمردی او صبر نماید.
وسائل الشّیعة، ج 15، ص 23، ح 19934
اخلاق و توصیه ها-دفاع و جهاد-شوهر داری

در این حالت توبه پذیرفته نمی شود

در این حالت توبه پذیرفته نمی شود

انسان مختار است، مى‏ تواند ایمان آورد و یا کفر ورزد. مى ‏تواند بر ایمان خود پایدار و یا در کفر خود پافشارى کند. مى ‏تواند توبه کند یا بر گناه اصرار بورزد.

إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُواْ بَعْدَ إِیمَانِهِمْ ثُمَّ ازْدَادُواْ کُفْرًا لَّن تُقْبَلَ تَوْبَتُهُمْ وَأُوْلَئِکَ هُمُ الضَّآلُّونَ (آل عمران ـ 90)
کسانى که پس از ایمان خود کافر شدند سپس بر کفر [خود] افزودند هرگز توبه آنان پذیرفته نخواهد شد و آنان خود گمراهانند.

گرچه راه توبه بر احدى بسته نیست، امّا نباید گروهى از این توبه‏ى مقدّس سوء استفاده کنند. کسانى که از ایمان خود دست برداشته و دائماً بر کفر و لجاجت خود مى‏ افزایند و جز لحظه‏ ى مرگ یا غلبه ‏ى مسلمین، حاضر به توبه نیستند، توبه این گونه افراد قابل قبول نخواهد بود، زیرا توبه آداب و شرایط و شیوه‏اى دارد که شامل حال اینها نمى ‏شود.
 
پیام‏ های آیه:
1ـ ایمانى ارزش دارد که تا پایان عمر تداوم داشته باشد. ایمانى که با کفر پایان پذیرد، کارساز نیست. «کَفَرُوا بَعْدَ إِیمانِهِمْ»

2ـ انسان مختار است، مى ‏تواند ایمان آورد و یا کفر ورزد. مى ‏تواند بر ایمان خود پایدار و یا در کفر خود پا فشارى کند. مى ‏تواند توبه کند یا بر گناه اصرار بورزد. «کَفَرُوا بَعْدَ إِیمانِهِمْ»

3ـ هر یک از کمالات و یا انحرافات، قابل افزایش و یا کاهش است.

ازدیاد علم مانند: «زِدْنِی عِلْمًا» (طه، 114)

افزایش هدایت: «زَادَهُمْ هُدًى» (محمّد، 17)

افزایش گمراهى: «ازْدَادُواْ کُفْرًا» (آل عمران، 90)
 

سخاوت و ایثار امیرالمؤمنین علی ع

سخاوت و ایثار امیرالمؤمنین علی ع

ﺳﺨﺎﻭﺕ ﺍﺯ ﻃﺒﻊ ﻛﺮﻳﻢ ﺧﻴﺰﺩ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺟﺎﺫﺑﻪ ﺭﺍ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﺴﺎﺯﺩ،ﺷﺨﺺ ﺳﺨﻰ ﻫﺮ ﻋﻴﺒﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺩﺭ ﺍﻧﻈﺎﺭ ﻋﻤﻮﻡ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺤﺒﺖ ﺍﺳﺖ.

ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺩﺭ ﺳﺨﺎﻭﺕ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﻭ ﻛﻌﺒﻪ ﺁﻣﺎﻝ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪﺍﻥ ﻭ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻫﺮ ﻛﺴﻰ ﺭﺍ ﻓﻘﺮ ﻭ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ ﺩﺳﺖ ﺣﺎﺟﺖ ﭘﻴﺶ ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﻰ‏ﺑﺮﺩ ﻭ ﺁﻧﺤﻀﺮﺕ ﺑﺎ ﻧﺠﺎﺑﺖ ﻭ ﺍﺻﺎﻟﺘﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻓﻄﺮﺕ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻤﻴﺸﺪ ﺁﺑﺮﻭﻯ ﺳﺎﺋﻞ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺷﻮﺩ.

ﺣﺎﺭﺙ ﺣﻤﺪﺍﻧﻰ ﺩﺳﺖ ﻧﻴﺎﺯ ﭘﻴﺶ ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺑﺮﺩ،ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺁﻳﺎ ﻣﺮﺍ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﭘﺮﺳﺶ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ‏ﺍﻯ؟

ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩ ﺑﻠﻰ ﻳﺎ ﺍﻣﻴﺮ ﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ،ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻓﻮﺭﺍ ﭼﺮﺍﻍ ﺭﺍ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻛﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺍﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﻛﺮﺩﻡ ﻛﻪ ﺗﺮﺍ ﺩﺭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻣﻄﻠﺐ ﺧﻔﺖ ﻭ ﺷﻜﺴﺘﻰ ﻧﺒﺎﺷﺪ.

ﺭﻭﺯﻯ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪﻯ ﺑﻌﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ ﻭ ﻭﺟﻬﻰ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻛﺮﺩ،ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺑﻌﺎﻣﻞ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻫﺰﺍﺭ ﺩﻳﻨﺎﺭ ﺑﺪﻫﺪ ﻋﺎﻣﻞ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﺍﺯ ﻃﻼ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﺎ ﻧﻘﺮﻩ؟ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﻓﺮﻗﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻫﺮ ﻛﺪﺍﻡ ﻛﻪ ﺑﺪﺭﺩ ﺣﺎﺟﺘﻤﻨﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻴﺨﻮﺭﺩ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺪﻩ.

ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﻛﻪ ﺩﺷﻤﻦ ﺳﺮﺳﺨﺖ ﺁﻧﺤﻀﺮﺕ ﺑﻮﺩ ﺭﻭﺯﻯ ﺍﺯ ﻳﻜﻰ ﭘﺮﺳﻴﺪ:ﺍﺯ ﻛﺠﺎ ﻣﻴﺂﺋﻰ؟

ﺁﻥ ﺷﺨﺺ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺗﻤﻠﻖ ﮔﻔﺖ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﻋﻠﻰ ﻛﻪ ﺑﺨﻴﻞ‏ﺗﺮﻳﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺳﺖ!ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﮔﻔﺖ ﻭﺍﻯ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺍﺯ ﻋﻠﻰ ﺳﺨﻰ‏ﺗﺮ ﻛﺴﻰ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﻧﺒﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻛﺎﻩ ﻭ ﺍﻧﺒﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻃﻼ ﺑﺎﺷﺪ ﻃﻼ ﺭﺍ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺍﺯ ﻛﺎﻩ ﻣﻴﺒﺨﺸﺪ.

ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻣﺒﺎﺷﺮﺍﻥ ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻋﻮﺍﺋﺪ ﻣﻠﻚ ﺍﻭ ﺭﺍ ﭘﻴﺶ ﻭﻯ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺁﻧﺤﻀﺮﺕ ﻓﻮﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻣﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻔﻘﺮﺍﺀ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻧﻤﻮﺩ ﻋﺼﺮ ﺁﻧﺮﻭﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺨﺺ ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺭﺍ ﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮﺵ ﺭﺍ ﻣﻴﻔﺮﻭﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺧﻮﺩ ﻧﺎﻧﻰ ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﺪ.