مهدویت و انتظار موعود

مهدویت و انتظار موعود

اعتقاد به موعود در سایر ادیان
 اعتقاد به مهدى موعود مسئه اى است که در تمام ادیان ومذاهب مختلف جهان اعم از وثنیت، کلیمیت، مسیحیت، مجوسیت، اسلام وغیره مطرح بوده وهست؛ بدین معنى که در آخر الزمان، مصلحى ظهور خواهد کرد وبه جنایتها وخیانتها وتبعیضهاى بشر خاتمه خواهد داد.
 آرى، (اعتقاد به مهدى)، نه تنها یک باور اسلامى است، که عنوانى مى باشد براى خواسته ها وآرزوهاى همه انسانهاى دردمند وستمدیده، با کیش ومذاهب گوناگون؛ وهمچنین، بازده الهام فطرى مردم است، وبا همه اختلافاتى که در عقیده ومذهب دارند، دریافته اند که براى انسانیت در روى زمین، روز موعودى وانسان موعودى خواهد بود؛ که با ظهورش هدف نهایى ادیان الهى تحقق یافته ومسیر آن به دنبال رنجى بسیار، هموارى واستوارى لازم را مى یابد. بنابراین، مسئله مهدویت با سابقه اى دیرینه، ریشه در مذهب دارد.
 اگر چه غیر از قرآن مجید، تمامى کتابهاى آسمانى دیگر دستخوش تحریف شده اند، لیکن با این وجود، جملاتى از دستبرد دیگران مصون مانده است، که در آنها از آمدن مهدى موعود ومصلح جهانى گفتگو شده است، وچون این مطلب به صورت پیشگویى ومربوط به آینده است، ومضامین آن در قرآن وروایات متواتر وارد شده است از این رهگذر مسلم مى شود که این عبارتها از منطق وحى سرچشمه گرفته واز دستبرد انسانها در طول تاریخ در امان مانده است.
 از جمله روایات متواترى که به ظهور (مهدى موعود) وعده داده، حدیث معروف نبوى است که فرمود: (اگر از عمر دنیا یک روز بیش باقى نمانده باشد، خداوند آن روز را طولانى کند تا مردى از امت وخاندان من که نامش نام من است ظاهر شود، وزمین را از عدل وداد پر کند چنانکه از ظلم وستم پر شده باشد). (1)

---

 پی نوشته :
 1- الفصول المهمه، ابن صباغ مالکى، ص 294.

---

---

 
با تحقیق وجستجو در کتب ادیان ومذاهب آسمانى، به این نتیجه قطعى ومسلم مى رسیم که اعتقاد به مهدى موعود اختصاص به مسلمانان ندارد، بلکه سایر ادیان ومذاهب نیز در این عقیده با مسلمین شریک مى باشند. لطفا دقت کنید:
 1- منابع زردشت: در (زند)، که کتاب مذهبى زردشتیان است، درباره انقراض اشرار ووراثت صالحان آمده است: (لشگر اهریمنان با ایزدان، دائم در روى خاکدان، محاربه وکشمکش دارند، وغالبا پیروزى با اهریمنان باشد؛ اما نه به طورى که ایزدان را محو منقرض سازند؛ چه در هنگام تنگى از جانب (اورمزد) که خداى آسمان است به (ایزدان) که فرزندان اویند، یارى مى رسد ومحاربه ى ایشان نه هزار سال طول مى کشد؛ آنگاه پیروزى بزرگ از آن ایزدان مى شود واهریمنان را منقرض مى سازند. وتمام اقتدار اهریمنان در زمین است ودر آسمان راه ندارند، وبعد از پیروزى ایزدان، وبرانداختن تبار اهریمنان، عالم کیهان به سعادت اصلى خویش رسیده، وبنى آدم بر تخت نیکبختى خواهند نشست.  

آب و خواص آب

آب و خواص آب

خواص آب

آب ماده ای فراوان در کره زمین است. به شکل های مختلفی همچون دریا ، باران ، رودخانه و... دیده می‌شود. آب در چرخه خود ، مرتباً از حالتی به حالت دیگر تبدیل می‌شود، اما از بین نمی‌رود. هر گونه حیات محتاج آب می‌باشد. انسان ها از آب آشامیدنی استفاده می‌کنند، یعنی آبی که کیفیت آن مناسب سوخت و ساز بدن باشد.

خواص آب

شنیده ایم که می گویند هر کس روزی یک سیب بخورد، دیگر نیازی به دکتر پیدا نمیکند. اما 8 لیوان آب در روز چه نفعی برای ما دارد؟ صرفنظر از نفخ شکم، آب مزایای زیادی برای سلامتی ما دارد. هر سلول از بدن ما برای درست عمل کردن به آب نیاز دارد و هر عمل متابولیک در بدن نیز تشنه ی آن است.

تقریباً %55 تا %75 از حجم بدن از آب تشکیل شده است، و اگر آبی که در روز از طریق نفس کشیدن، عرق کردن و ادرار از دست می دهیم را حدود 8 لیوان فرض کنیم، ضروری است که بخواهیم این میزان را با خوردن آب دوباره جبران کنیم.

در این مقاله می خواهیم شما را خواص آب آشنا کنیم تا شاید مشوقی باشد برای اینکه 8 لیوان آب در روز را با کمال میل بخورید!

.یکی از خواص آب این است که  کارایی مغز را بالا می برد:اگر یادتان نمی آید که در مقدمه ی این مقاله چه نوشته بود، احتمالاً مغزتان خشک شده است.از آنجا که تقریباً %80 از بافت مغزی از آب تشکیل شده است، ضروری است که آب کافی به آن برسانید. آزمایشات بالینی نشان داده است که کمبود آب کارایی حافظه کوتاه مدت را پایین می آورد و به قدرت تمرکز آسیب می رساند.منطق پشت این مسئله کاملاً واضح است: اگر آن ماده را از مغزتان کم کنید، گرفتار مشکلات عملکردی می شوید. این مثل راندن ماشین بدون بنزین است.

در مغز، آب مایعاتی را که پروتئین و آنزیم ها را حمل می کنند را رقیق می کند، و به رساندن این مواد به مقصد کمک می کند. وقتی آب بدن کم می شود، این مایعات برای رساندن بار خود کندتر می شوند و عملکرد مغز نیز آسیب می بیند.همچنین یکی دیگر از خواص آب این است که،آب باعث از بین بردن رادیکال های آزاد که باعث خرابی سلول ها در مغز میشود را از بین می برد.

خدای مهربون

خدای مهربون

چند داستان کوتاه از لطف بینهایت خداوند مهربان به بندگان

1)در میان بنى اسرائیل، خانواده اى چادرنشین در بیابان زندگى مى کردند و زندگى آنها به دامدارى و با کمال سادگى و صحرانشینى مى گذشت. آنها علاوه بر تعدادى گوسفند، یک خروس، یک الاغ و یک سگ داشتند خروس آنها را براى نماز بیدار مى کرد، و با الاغ، وسائل زندگى خود را حمل مى کردند و به وسیله آن براى خود از راه دور آب مى آوردند، و سگ نیز در آن بیابان، به خصوص در شب، نگهبان آنها از درندگان بود.
اتفاقا روباهى آمد و خروس آنها را خورد، افراد آن خانواده، محزون و ناراحت شدند، ولى مرد آنها که شخص صالحى بود مى گفت: خیر است انشاء الله.
پس از چند روزى، سگ آنها مرد، باز آنها ناراحت شدند، ولى مرد خانواده گفت: خیر است، طولى نکشید که گرگى به الاغ آنها حمله کرد و آن را درید و از بین برد، باز مرد آن خانواده گفت: خیر است.
در همین ایام، روزى صبح از خواب بیدار شدند و دیدند همه چادرنشین ها اطراف مورد دستبرد و غارت دشمن واقع شده و همه اموال آنها به غارت رفته و خود آنها نیز به عنوان برده به اسارت دشمن درآمده اند، و در آن بیابان تنها آنها سالم باقى مانده اند.
مرد صالح گفت: رازى که ما باقى مانده ایم این بوده که چادرنشینهاى دیگر داراى سگ و خروس و الاغ بوده اند، و به خاطر سر و صداى آنها شناخته شده اند و به اسارت دشمن در آمده اند.
ولى ما چون سگ و خروس و الاغ نداشتیم، شناخته نشدیم، پس خیر ما در هلاکت سگ و خروس و الاغ مان بوده است که سالم مانده ایم.
این نتیجه کسى است که همه چیزش را به خدا واگذار مى کند.

2)زنى به حضور حضرت داوود (ع) آمد و گفت: اى پیامبر خدا پروردگار تو ظالم است یا عادل؟

داوود (ع) فرمود: خداوند عادلى است که هرگز ظلم نمى کند.

سپس فرمود: مگر چه حادثه اى براى تو رخ داده است که این سؤال را مى کنى؟
زن گفت: من بیوه زن هستم و سه دختر دارم، با دستم ریسندگى مى کنم، دیروز شال بافته خود را در میان پارچه اى گذاشته بودم و به طرف بازار مى بردم تا بفروشم و با پول آن غذاى کودکانم را تهیه سازم ، ناگهان پرنده اى آمد و آن پارچه را از دستم ربود و برد و تهیدست و محزون ماندم و چیزى ندارم که معاش کودکانم را تأمین نمایم .
هنوز سخن زن تمام نشده بود که ...
در خانه داوود (ع) را زدند ، حضرت اجازه وارد شدن به خانه را داد ، ناگهان ده نفر تاجر به حضور داوود (ع) آمدند و هر کدام صد دینار (جمعاً هزار دینار) نزد آن حضرت گذاردند و عرض کردند: این پولها را به مستحقش بدهید. حضرت داوود (ع) از آن ها پرسید : علت این که شما دسته جمعى این مبلغ را به اینجا آورده اید چیست ؟ عرض کردند: ما سوار کشتى بودیم ، طوفانى برخاست ، کشتى آسیب دید و نزدیک بود غرق گردد و همه ما به هلاکت برسیم ، ناگهان پرنده اى دیدیم ، پارچه سرخ بسته اى به سوى ما انداخت ، آن را گشودیم ، در آن شال بافته دیدیم ، به وسیله آن مورد آسیب دیده کشتى را محکم بستیم و کشتى بى خطر گردید و سپس طوفان آرام شد و به ساحل رسیدیم و ما هنگام خطر نذر کردیم که اگر نجات یابیم هر کدام صد دینار، بپردازیم و اکنون این مبلغ را که هزار دینار از ده نفر ماست به حضورت آورده ایم تا هر که را بخواهى ، به او صدقه بدهى.

حضرت داوود (ع) به زن متوجه شد و به او فرمود : پروردگار تو در دریا براى تو هدیه مى فرستد، ولى تو او را ظالم مى خوانى ؟ سپس ‍ هزار دینار را به آن زن داد و فرمود : این پول را در تأمین معاش کودکانت مصرف کن ، خداوند به حال و روزگار تو ، آگاهتر از دیگران است.

صبح جمعه چشم در راهیم ما ای عاشقان

صبح جمعه چشم در راهیم ما ای عاشقان

دل هوای روی ماه یار دارد جمعه ها
دل هوای دیدن دلدار دارد جمعه ها

صبح جمعه چشم در راهیم ما ای عاشقان
یار با ما وعده دیدار دارد جمعه ها

چشم های منتظر با اشک های عاشقی
هر نگاهش حرف ها بسیار دارد جمعه ها

آفتابا امرکن تا ابرها ‍پنهان شوند
آسمان بر تابشت اصرار دارد جمعه ها

بی تو دلتنگیم جان مادرت زهرا بیا
بی تو دیگر حالت تکرار دارد جمعه ها

دلخوشم با جمله ای سرشار ازعشق و امید:
یار با ما وعده دیدار دارد جمعه ها

اللهم-عجل-لولیک-الفرج

احادیثی منتخب از ائمه اطهار علیه السلام درباره طول عمر

احادیثی منتخب از ائمه اطهار علیه السلام درباره طول عمر

امام صادق(ع): اگر دوست دارى که خداوند عمرت را زیاد کند، پدر و مادرت را شاد کن

احادیثی درباره طول عمر

حدیث (1) امام صادق علیه‏ السلام :
صِلَةُ الرَّحِمِ تَعمُرُ الدِّیارَ وَ تَزیدُ فى الأعمارِ وَ اِن کانَ اَهلُها غَیرَ اَخیارٍ؛
صله رحم، خانه ها را آباد و عمرها را طولانى مى‏ کند، هر چند صله رحم کنندگان مردمان خوبى نباشند. امالى طوسى، ص 481، ح 18

حدیث (2) امام صادق علیه‏ السلام :
مَن حَسُنَ بِرُّهُ بِأَهلِهِ زادَ اللّه‏ُ فى عُمُرِهِ؛
هر کس به شایستگى در حقّ خانواده‏اش نیکى کند، خداوند عمر او را زیاد مى‏ کند.
کافى، ج8، ص219، ح269

 

حدیث (3) امام على علیه‏ السلام :
بَرَکَةُ العُمرِ فى حُسنِ العَمَلِ ؛
برکت عمر در خوب انجام دادنِ کارهاست.
غررالحکم، ح 4434

حدیث (4) پیامبر صلى‏ الله‏ علیه‏ و‏آله :
صِلَةُ الرَّحِمِ وَ حُسنُ الخُلقِ وَ حُسنُ الجَوارِ یَعمُرانِ الدّیارَ وَ یَزیدانَ فِى العمارِ؛
صله رحم، خوش اخلاقى و خوش همسایگى، شهرها را آباد و عمرها را زیاد مى‏ کند.
نهج الفصاحه، ح 1839

حدیث (5) رسول اکرم صلى ‏الله‏ علیه ‏و‏آله :
مَن اُلهِمَ الصِّدقَ فى کَلامِهِ وَ النصافَ مِن نَفسِهِ وَ بِرَّ والِدَیهِ وَ وَصلَ رَحِمِهِ، اُنسِى‏ءَ لَهُ فى اَجَلُهُ وَ وُسِّعَ عَلَیهِ فى رِزقِهِ وَ مُتِّعَ بِعَقلِهِ وَ لُـقِّنَ حُجَّتَهُ وَقتَ مُساءَلَتِهِ ؛
 به هر کس، راستگویى در گفتار، انصاف در رفتار، نیکى به والدین و صله رحم الهام شود، اجلش به تأخیر مى‏ افتد، روزیش زیاد مى‏ گردد، از عقلش بهره‏مند مى‏ شود و هنگام سئوال [مأموران الهى] پاسخ لازم به او تلقین مى‏ گردد.                             
اعلام الدین، ص 265

حدیث (6) رسول اکرم صلى ‏الله‏ علیه‏ و‏آله :
اَربَعةٌ تَزیدُ فِى العُمرِ: اَلتَّزویجُ بِالبکارِ، وَ الغتِسالُ بِالماءِ الحارِّ وَ النَّومُ عَلَى الیَسارِ وَاَکلُ التُّفاحِ بِالسحارِ ؛
چهار چیز، بر عمر مى ‏افزایند: ازدواج با دختران، شستشو با آب گرم، خوابیدن بر شانه چپ و خوردن سیب در سحرگاهان.
مواعظ العددیه، ص 211

حدیث (7) رسول اکرم صلى ‏الله ‏علیه ‏و‏آله :
 مَن وَلىَ مِن اُمورِ المُسلِمینَ شَیئا فَحَسُنَت سیرَتُهُ رُزِقَ الهَیبَةَ فى قُلوبِهِم... وَ اِذا عَدَلَ فیهِم مُدَّ فى عُمُرِهِ ؛
هر کس اداره بخشى از امور مسلمانان را بر عهده بگیرد و رفتارش خوب باشد، در دل‏هاى آنان هیبت مى‏ یابد... و اگر در میان آنان به عدالت رفتار کند، عمرش افزون مى‏ گردد.
ذیل تاریخ بغداد، ج 2، ص 136، ح 419

حدیث (8) امام صادق علیه‏ السلام :
اِن اَحبَبتَ اَن یَزیدَ اللّه‏ُ فى عُمُرِکَ فَسُرَّ اَبَـوَیکَ ؛ 
اگر دوست دارى که خداوند عمرت را زیاد کند، پدر و مادرت را شاد کن.
بحارالأنوار، ج 74 ، ص 81 ، ح 84

حدیث (9) امام صادق علیه‏ السلام :
تَجَنَّـبُوا البَوائِقَ یُمَدَّ لَکُم فِى العمارِ؛ 
از فتنه‏ ها و بدى‏ ها کناره بگیرید، تا عمرتان طولانى شود.
عیون أخبار الرضا علیه‏السلام، ج 2، ص 40، ح 90

حدیث (10) امام صادق علیه‏ السلام :
اِغسِلُوا اَیدیَکُم قَبلَ الطَّعامِ وَ بَعدَهُ فَاِنَّهُ یَنفِى الفَقرَ وَ یَزیدُ فِى العُمُرِ؛ 
دست‏هایتان را قبل و بعد از غذا خوردن بشویید، که فقر را مى‏ بَرَد و بر عمر مى‏ افزاید.
محاسن، ج 2، ص 202، ح 1594 

حدیث (11) رسول اکرم صلى ‏الله‏ علیه‏ و‏آله :
مَن اَرادَ الـبَقاءَ و لا بَقاءَ: فَلیُباکِرِ الغَداءَ وَلیُجَوِّدِ الحِذاءَ وَلیُخَفَّفِ الرِّداءَ وَلیُقِلَّ مُجامَعَةَ النِّساءِ. قیلَ یا رَسولَ اللّه‏ِ وَ ما خِفَّةُ الرِّداءِ؟ قالَ: قِلَّةُ الدَّینَ ؛ 
هر کس ماندگارى مى‏ خواهد ـ و البته ماندگارى [ابدى] وجود ندارد ـ باید صبحانه را زودتر بخورد، کفش مناسب بپوشد، رداى (بالاپوش) خود را سبک کند و کمتر با زنان بیامیزد. پرسیدند: اى پیامبر خدا! سبک بودن رَدا به چیست؟ فرمودند: به کم بودنِ بدهى.
من لایحضره الفقیه، ج 3، ص 555، ح 4902

حدیث (12) امام صادق علیه‏ السلام :
لا تَدَع زیارَةَ الحُسَینِ بنِ عَلىّ علیه‏السلام و مُر اَصحابَکَ بِذالِکَ، یَمُدُّ اللّه‏ُ فى عُمرِکَ و یَزیدُ اللّه‏ُ فى رِزقِکَ و یُحییکَ اللّه‏ُ سَعیدا و لاتَموتُ اِلاّ سَعیدا و یَکتُبکَ سَعیدا؛
زیارت امام حسین علیه ‏السلام را رها نکن و دوستان خود را هم به آن سفارش کن، که در این صورت، خداوند عمرت را طولانى و روزى‏ ات را زیاد مى ‏کند و زندگى ‏ات را همراه با سعادت مى‏ کند و جز سعادتمند نمى‏ میرى و نام تو را در شمار سعادتمندان، ثبت مى‏ کند.
کامل الزیارات، ص 286

حدیث (13) رسول اکرم صلى ‏الله‏ علیه‏ و‏آله :
اِذا غَضِبَ اللّه‏ُ تَعالى عَلى اُمَّةٍ ثُمَّ لَم یُنزِل بِهَا العَذابَ غَلَت اَسعارُها و قَصُرَت أعمارُها و لَم یَربَح تُجّارُها و لَم تَزکُ ثِمارُها و لَم تَغزُر اَنهارُها و حُبِسَ عَنها اَمطارُها و سُلِّطَ عَلَیها اَشرارُها؛
هرگاه خداوند متعال بر مردمى خشم بگیرد و بر ایشان عذاب نفرستد، اجناس آنها گران و عمرشان کوتاه مى‏ شود، بازرگانان آنها سود نمى‏ برند، میوه‏ هایشان سالم نمى‏ ماند، رودخانه‏ هاى آنها پر آب نمى ‏گردد، باران از آنها دریغ مى ‏شود و بَدان آنان بر ایشان مسلّط مى‏ گردند.
من لایحضره الفقیه، ج 1، ص 524، ح 1489

حدیث (14) امام صادق علیه ‏السلام :
ثَلاثَةٌ اِن یَعلَمُهنَّ المُؤمِنُ کانَت زیادَةً فى عُمُرِهِ وَ بَقاءَ النِّعمَةِ عَلَیهِ: تَطویلُهُ فى رُکوعِهِ وَ سجودِهِ فى صلاتِهِ وَ تَطویلُهُ لِجلوسِهِ عَلى طَعامِهِ اِذا اَطعَمَ عَلى مائِدَتِهِ وَ اصطِناعُهُ المَعروفَ اِلى اَهلِهِ؛
سه چیز است که اگر مؤمن از آنها مطلع شود، باعث طول عمر و دوام بهر‏مندى او از نعمت‏ها مى‏ شود: طول دادن رکوع و سجده، زیاد نشستن بر سر سفره‏اى که در آن دیگران را اطعام مى‏ کند و خوش رفتارى‏ اش با خانواده.
 کافى، ج 4، ص 49، ح 15

حدیث (15) رسول اکرم صلى‏ الله ‏علیه‏ و‏آله :
مَوتُ النسانِ بِالذُّنوبِ اَکثَرُ مِن مَوتِهِ بِالجَلِ وَ حَیاتُهُ بِالبِرِّ اَکثَرُ مِن حَیاتِهِ بِالعُمُرِ؛ 
مرگ انسان‏ها در نتیجه گناهان، بیشتر از مرگ آنها در نتیجه فرا رسیدنِ اَجَل است و زنده ماندن انسان‏ها در نتیجه نیکى‏ هایشان، بیشتر از زندگى کردنشان به خاطر باقى بودنِ عمر است.
مکارم الاخلاق، ص 362

 

حدیث (16) رسول اکرم صلى‏ الله‏ علیه ‏و‏آله:
اِنَّ القَومَ لَیَکونونَ فَجَرَةً وَ لا یَکونونَ بَرَرَةً فَیَصِلونَ اَرحامَهُم فَتَنمى اَموالُهُم وَ تَطولُ اَعمارُهُم فَکَیفَ اِذا کانوا اَبرارا بَرَرَةً!؟
مردمى که گناهکارند و نه نیکوکار، با صله رحم، اموالشان زیاد و عمرشان طولانى مى‏ شود. حال اگر نیک و نیکوکار باشند، چه خواهد شد!؟ 
 کافى، ج 2، ص 155، ح 21

حدیث (17) رسول اکرم صلى‏ الله‏ علیه ‏و‏آله :
کانَ فى ما اَعطَى اللّه‏ُ تَعالى مُوسى فِى اللواحِ... اُشکُر لى وَ لِوالِدَیکَ اَقِکَ المَتالِفَ وَ اُنسِى‏ء لَکَ فى عُمُرِکَ وَ اُحیِیکَ حَیاةً طَیِّـبَةً وَ اَقلَبَکَ اِلى خَیرٍِ مِنها؛
در آنچه خداى متعال در «الواح» به موسى علیه‏السلام داد، از جمله چنین بود:... مرا و پدر و مادرت را سپاسگزارى کن، تا از نابود شدن‏ها حفظت کنم و اجلت را به تأخیر بیندازم و به تو زندگى‏ اى پاک ببخشم و تو را از این زندگى به سوى بهتر از آن، ببرم.
تاریخ دمشق، ج 61، ص 128

حدیث (18) رسول اکرم صلى‏ الله‏ علیه‏ و‏آله :
یا عَلىُّ، مِن کَرامَةِ المُؤمِنِ عَلَى اللّه‏ِ اَنـَّهُ لَم یَجعَل لاَِجلِهِ وَقتا حَتّى یَهُمَّ بِبائقَةٍ فَاِذا هَمَّ بِبائقَةٍ قَبَضَهُ اِلَیهِ ؛
اى على! از ارجمندى مؤمن در نزد خدا این است که برایش وقت مرگ، معیّن نفرموده است، تا زمانى که قصد شرّى کند. آن گاه خداوند جانش را بستاند.
عیون أخبار الرضا علیه السلام، ج 2، ص 40، ح 90

حدیث (19) رسول اکرم صلى‏ الله‏ علیه ‏و‏آله :
بَشِّروا المَحرورینَ بِطولِ العُمرِ ؛
گرم‏ مِزاجان را به طول عمر، مژده دهید.
بحارالأنوار، ج 62، ص 290

 

حدیث (20) رسول اکرم صلى‏ الله‏ علیه ‏و‏آله :
فِى الزِّنا سِتُّ خِصالٍ: ثَلاثٌ مِنها فِى الدُّنیا وَ ثلاثٌ فِى الآخِرَةِ، فَاَمّا الَّتى فِى الدُّنیا فَیَذهَبُ بِالبَهاءِ وَ یُعَجِّلُ الفَناءَ وَ یَقطَعُ الرِّزقَ وَ اَمّا الَّتى فِى الآخِرَةِ فَسوءُ الحِسابِ وَ سَخَطُ الرَّحمنِ وَ الخُلودُ فِى النّارِ؛
زِنا، شش پیامد دارد: سه در دنیا و سه در آخرت. سه پیامد دنیایى‏اش این است که: آبرو را مى ‏بَرد، مرگ را شتاب مى‏ بخشد و روزى را مى ‏بُرد و سه پیامد آخرتى‏ اش: سختى حسابرسى، خشم خداى رحمان و ماندگارى در آتش است.
خصال، ص 321، ح 3

 

حدیث (21) رسول اکرم صلى‏ الله‏ علیه ‏و‏آله :
مَن سَرَّهُ اَن یُنسَاَلـَهُ فى عُمُرِهِ وَ یُوَسَّعَ لَهُ فى رِزقِهِ فَلیَتَّقِ اللّه‏َ وَ لیَصِل رَحِمَهُ؛
هر کس دوست دارد که عمرش طولانى و روزى‏ اش زیاد شود، تقواى الهى پیشه کند و صله رحم نماید.
بحارالأنوار، ج 74، ص 102، ح 56

 

حدیث (22) رسول اکرم صلى‏ الله ‏علیه‏ و‏آله :
اَکثِر مِن الطَّهورِ یَزِدِ اللّه‏ُ فى عُمُرِکَ؛ 
وضو زیاد بگیر تا خداوند، عمرت را زیاد کند.
امالى مفید، ص 60، ح 5

 

حدیث (23) امام على علیه ‏السلام :
کَثرَةُ اصطِناعِ المَعروفِ تَزیدُ فِى العُمُرِ وَ تَنشُرُ الذِّکرَ ؛ 
 زیاد کار نیک انجام دادن، عمر را مى‏ افزاید و نام را پرآوازه مى ‏سازد.
غررالحکم، ح 7113

حدیث (24) امام باقر علیه السلام:
اَلبِرُّ وَ الصَّدَقَةُ یَنفیانِ الفَقرَ وَ یَزیدانِ فِى العُمرِ وَ یَدفَعانِ عَن صاحِبِهِما سَبعینَ میتَةَ سوءٍ ؛ 
کار خیر و صدقه، فقر را مى ‏بَرند، بر عمر مى‏ افزایند و هفتاد مرگ بد را از صاحب خود دور مى‏ کنند.
ثواب الاعمال، ص 141

حدیث (25) امام صادق علیه‏ السلام :
ما نَعلَمُ شَیئا یَزیدُ فِى العُمرِ اِلاّ صِلَةَ الرَّحِمِ، حَتّى اِنَّ الرَّجُلَ یَکونُ اَجَلُهُ ثَلاثَ سِنینَ فَیکونُ وَصولاً لِلرَّحِمِ فَیَزیدُ اللّه‏ُ فى عُمرِهِ ثَلاثینَ سَنَةً فَیَجعَلُها ثَلاثا وَ ثَلاثینَ سَنَةً، وَ یَکونُ اَجَلُهُ ثَلاثا وَ ثَلاثینَ سَنَةً فَیَکونَ قاطِعا لِلرَّحِمِ، فَیَنقُصُهُ اللّه‏ُ ثَلاثینَ سَنَةً وَ یَجعَلُ اَجَلَهُ اِلى ثَلاثِ سِنینَ
ما، غیر از صله رحم، چیزى نمى‏ شناسیم که بر عمر بیفزاید، تا آن‏جا که گاهى عمر کسى سه سال است، و وقتى که اهل صله رحم مى‏ شود، خداوند هم سى سال بر عمرش مى‏ افزاید و آن را سى و سه سال مى‏ کند و گاهى عمر کسى سى و سه سال است و قطع رحم مى‏ کند و خداوند هم سى سال از عمر او مى‏ کاهد و عمرش را به سه سال، کاهش مى‏ دهد.

کافى، ج 2، ص 152، ح 17

 

حدیث (26) امام صادق علیه ‏السلام :
مَن رَجَعَ مِن مَکَّةَ وَ هُوَ یَنوِى الحَجَّ مِن قابِلٍ زیدَ فى عُمرِهِ ؛ 
هر کس از مکّه بر گردد و تصمیم داشته باشد که سال بعد هم به حجّ برود، بر عمرش افزوده مى ‏شود.
کافى، ج 4، ص 281، ح 3

حدیث (27) امام صادق علیه‏ السلام :
اَلذُّنوبُ الَّتى تُغَیِّیرُ النِّعَمَ البَغىُ وَ الذُّنوبُ التَّى تورِثُ النَّدَمَ القَتلُ وَ الَّتى تُنزِلُ النِّقَمَ الظُّلمُ وَالَّتى تَهتِکُ السُّتورَ شُربُ الخَمرِ وَ الَّتى تَحبِسُ الرِّزقَ الزِّنا وَ الَّتى تُعَجِّلُ الفَناءَ قَطیعَةُ الرَّحِمِ وَالَّتى تَرُدُّ الدُّعاءَ وَ تُظلِمُ الهَواءَ عُقوقُ الوالِدَینِ؛ 
گناهی که نعمت‏ها را تغییر مى ‏دهد، تجاوز به حقوق دیگران است. گناهى که پشیمانى مى‏ آورد، قتل است. گناهى که گرفتارى ایجاد مى ‏کند، ظلم است. گناهى که آبرو مى‏ بَرد، شرابخوارى است. گناهى که جلوى روزى را مى‏ گیرد، زناست. گناهى که مرگ را شتاب مى ‏بخشد، قطع رابطه با خویشان است. گناهى که مانع استجابت دعا مى ‏شود و زندگى را تیره و تار مى ‏کند، نافرمانى از پدر مادر است.
علل الشرایع، ج 2، ص 584 

حدیث (28) امام باقر علیه السلام:
اِنّ الحُسَینَ صاحِبَ کَربَلا قُتِلَ مَظلوما، مَکروبا عَطشانا، لَهفانا فآلَى اللّه‏ُ عَزَّوَجلّ عَلى نَفسِهِ اَن لا یاتیَهُ لَهفانٌ و لا مَکروبٌ و لا مُذنِبٌ و لا مَغمومٌ و لا عَطشانٌ و لا مَن بِهِ عاهَةٌ ثُمَّ دَعا عِندَهُ و تَقَرَّبَ بِالحُسَینِ بنِ عَلىٍّ علیه السلام اِلَى اللّه‏ِ عَزَّوَجَلَّ إلاّ نَفَّسَ اللّه‏ُ کُربَتَهُ وَ اَعطاهُ مَسأَلَتَهُ و غَفَرَ ذَنبَهُ وَ مَدَّ فى عُمُرِهِ وَ بَسَطَ فى رِزقِهِ فَاعتَبِروا یا اُولـِى الاَبصار 

حسین، بزرگ مرد کربلا، مظلوم و رنجیده خاطر و لب تشنه و مصیبت‏ زده به شهادت رسید. پس خداوند، به ذات خود، قسم یاد کرد که هیچ مصیبت ‏زده و رنجیده خاطر و گنهکار و اندوهناک و تشنه ‏اى و هیچ بَلا دیده‏ اى به خدا روى نمى‏ آورد و نزد قبر حسین علیه السلام دعا نمى‏ کند و آن حضرت را به درگاه خدا شفیع نمى ‏سازد، مگر این‏که خداوند، اندوهش را برطرف و حاجاتش را برآورده مى ‏کند و گناهش را مى‏ بخشد و عمرش را طولانى و روزى‏ا ش را گسترده مى‏ سازد. پس اى اهل بینش، درس بگیرید!
بحارالأنوار، ج 101، ص 46، ح 5

حدیث (29) رسول اکرم صلى‏ الله‏ علیه‏ و‏آله :
اَلصَّدَقَةُ عَلى وَجهِها وَ بِرُّ الوالِدَینِ وَ اصطِناعُ المَعروفِ یُحَوِّلُ الشَّقاءَ سَعادَةً وَ یَزیدُ فِى العُمرِ؛ 
صدقه دادن با مراعات شرایطش و خوبى کردن به پدر و مادر و انجام دادن کارهاى نیک، بدبختى را به خوشبختى تبدیل مى‏ کند و بر عمر مى ‏افزاید.
کنزالعمال، ح 4444 

 

حدیث (30) رسول اکرم صلى‏ الله‏ علیه‏ و‏آله :
مَن قَلَّمَ اَظفارَهُ یَومَ الجُمُعَةِ یَزیدُ فى عُمُرِهِ و مالِهِ؛ 
هر کس در روز جمعه ناخن‏هایش را کوتاه کند، عمر و مالش زیاد مى‏شود.
جامع الأخبار، ص 333

 

حدیث (31) امام سجّاد علیه السلام:
مَن صَلّى فى مَسجِدِ السَّهلَةِ رَکعَتَینِ زادَ اللّه‏ُ عَزَّوَجَلَّ فى عُمُرِهِ سَنَتَینِ ؛ 
هر کس در مسجد سهله دو رکعت نماز بخواند، خداوند، دو سال بر عمر او مى‏ افزاید.
المزار للمفید، ص 14

حدیث (32) امام صادق علیه ‏السلام :
اَلبِرُّ وَ حُسنُ الخُلقِ یَعمُرانِ الدّیارَ وَ یَزیدانِ فِى العمارِ ؛ 
نیکوکارى و خوش اخلاقى، خانه‏ ها را آباد و عمرها را طولانى مى‏ کنند.
 کافى، ج 2، ص 100، ح 8 

حدیث (33) امام على علیه‏ السلام :
وَیحُ النّائِمِ ما اَخسَرَهُ! قَصُرَ عُمرُهُ وَ قَلَّ اَجرُهُ؛ 
واى بر آن‏که در خواب (غفلت) است! چه زیانکار است! عمر او کوتاه شده است و پاداش او کم.
عیون الحکم والمواعظ، ص 504، ح 9239

حدیث (34) امام على علیه‏ السلام :
مَن جارَ قَصُرَ عُمرُهُ ؛ 
هر کس ظلم کند، عمرش کوتاه مى‏ شود.
عیون الحکم والمواعظ، ص 429، ح 7334

حدیث (35) امام صادق علیه‏السلام :
اَربَعَةٌ تُهرِمُ قَبلَ اَوانِ الهَرَمِ: اَکلُ القَدیدِ وَ القُعُودُ عَلَى النَّداوَةِ وَ الصُّعودُ فِى الدَّرَجِ وَ مُجامَعَةُ العَجوزِ؛ 
چهار چیز، انسان را پیش از فرا رسیدن هنگام پیرى، پیر مى‏کند: خوردن گوشت خشکیده، نشستن بر جاى مرطوب، بالا رفتن از پلّه و آمیزش با پیر زنان.
تحف العقول، ص 317

 

حدیث (36) رسول اکرم صلى‏ الله‏ علیه و‏آله :
مَن کَثُرَ عَفوُهُ مُدَّ فى عُمُرِهِ؛
هر کس پر گذشت باشد، عمرش طولانى شود.
اعلام الدین، ص‏315

---

منبع : ahlulbaytclub.com



آی مردم پسر فاطمه تنهاست هنوز

آی مردم پسر فاطمه تنهاست هنوز

هر که درطایفه منتطران جا دارد
چشم امید به بیداری فردا دارد
ما که یک عمر دم از یاری مولا زده ایم
گرچه گفتیم ولی وقت عمل جازده ایم
ما نفهمیده دراین قائله سربار شدیم
عاشقی دردسری بود گرفتارشدیم
غیر هرجمعه که ما لحظه شماری کردیم
تا به پایان برسد فاصله کاری کردیم
ما نشستیم وفقط درد سرودیم ازتو
غزل ساده برگرد سرودیم از تو
با حساب دل خود هرچه شمردیم نشد
بی ریا هیج دعایی به تو تقدیم نشد
انتظار فرج ودیده تر کافی نیست
ندبه و عهد به هنگام سحر کافی نیست
آی مردم پسر فاطمه تنهاست هنوز
قرنها رفته واومنتظرماست هنوز
یازده قرن گذشته است وزمستان باقیست
یوسفی رفته وتنها غم هجران یاقی است
گرچه گاهی دل او رابه گنه لرزاندیم
عهد خواندیم وبرآن عهد مصمم ماندیم
شک نداریم که این معرکه رد خواهد شد
شاید این جمعه همان جمعه که می آید شد

الهم عجل لولیک الفرج:آمین

ترک کننده زیارت اباعبدالله الحسین(ع)عاق شده رسول الله(ص) است

ترک کننده زیارت اباعبدالله الحسین(ع)عاق شده رسول الله(ص) است

شخصى به خدمت امام صادق (ع ) عرض کرد: فداى تو شوم ، چه مى فرمائید در حقّ کسى که ترک کند زیارت قبر حضرت حسین (ع ) را، و در حالى که قادر به زیارت آنحضرت باشد؟
فرمود: مى گویم که او عاقّ حضرت رسول (ص ) و عاقّ ما شده است ، و سبک شمرده است امرى را که براى او نافع است .
و هر که آن حضرت را زیارت کند خدا حوائج او را متکفل مى گردد.

و کفایت مهمّات دنیائى او رامى نماید. و زیارت آن حضرت بارى بنده روزى جلب مى نماید، و آنچه در این راه خرج نماید خدا به او عوض مى دهد، و گناه پنجاه ساله او را مى آمرزد، در حالى بسوى اهل خویش باز مى گردد که هیچ گناه و خطائى بر او نباشد، مگر آنکه از نامه عمل او محو شود.

و اگر در این سفر بمیرد ملائک نازل مى شوند و او را غسل مى دهند و گشاده شود براى او درى بسوى بهشت که داخل شود بر او نسیم بهشتى .
و اگر سالم بماند گشاده شود براى او درى که نازل شود از آن در روزى او و حقتعالى به عوض هر درهمى که او خرج کرده است هزار درهم به او بدهد وبراى او ذخیره نماید، و چون محشور شود به او گویند که خدا این عوض ‍ را براى تو ذخیره کرده است و امروز به تو رسانید.

---

التهذیب ج 6 ص 45 - المستدرک ج 2 ص 204.

حسین است

حسین است

با قلب بشر مونس و دمساز حسین است

در خلوت دل ، محرم و هم راز حسین است

زهرا و علی ، هر دو چو دریای گوهر بار

خلقت ، صدف است و گهر راز حسین است

آن عاشق فرزانه و ، معشوق دو عالم

بر طاق فلک غلغله انداز حسین است

هر آیتی از جانب حق ، معجزه ای بود

آن آینه که هر دم کند اعجاز حسین است

راهی که بشر را به خداوند رساند

عشق است و در این فاصله پل ساز حسین است

در راه نگهداری قرآن محمد

سرباز فداکار سرافراز حسین است

شاهی که ز حر بن یزید ، از ره اکرام

بگذشت و نمود آن همه اعزاز حسین است

فطرس که پرش را شرر قهر خدا سوخت

باز آن که بدادش پر پرواز حسین است

ماهی که به هر کلبه ی تاریک بتابد

شاهی که به سائل نکند ناز حسین است

از مردم دنیا ، مطلب حاجت خود را

در خواست از او کن که سبب ساز حسین است

گر خلق تو را از خود جمله برانند

آن کس که پناهت بدهد باز حسین است

امید"حسان" جان جهان رحمت یزدان

باب کرمش بر همه کس باز حسین است

شعر:استاد حبیب الله چایچیان

هشداری از پیامبر(ص)در باره وظایف فرزند در مقابل پدر و مادر

هشداری از پیامبر(ص)در باره وظایف فرزند در مقابل پدر و مادر

امام حسن عسکری علیه السلام به نقل از امیرالمؤ منین علی علیه السلام حکایت فرماید: روزی پیرمردی به همراه فرزندش نزد رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله شرفیاب شد.

پیرمرد با گریه و زاری عرضه داشت: یا رسول اللّه! من پسرم را بزرگ کردم و هزاران رنج و زحمت برایش متحمّل شدم و از مال و ثروت خود، او را کمک کردم تا آن که مستقلّ و خودکفا گردید، ولی امروز که من ضعیف و ناتوان گشته ام و تمام اموال و هستی خود را از دست داده ام، او از هر گونه کمکی به من دریغ می کند و حتّی لقمه نانی هم به من نمی دهد.

حضرت رسول صلّی اللّه علیه و آله خطاب به فرزند کرد و فرمود: تو در این مورد چه جوابی داری؟

گفت: یا رسول اللّه! من چیزی زاید بر مخارج خود و عائله ام ندارم.

حضرت به پدر فرمود: اکنون چه می گوئی؟

گفت: یا رسول اللّه! او دارای چندین انبار گندم و جو و کشمش می باشد و نیز کیسه هائی پر از درهم و دینار دارد.

رسول خدا به فرزند فرمود: چه پاسخی داری؟

اظهار داشت: یا رسول اللّه! او اشتباه می کند، چون من هیچ ندارم.

در این هنگام، حضرت رسول خطاب به فرزند کرد و فرمود: از عذاب خداوند بترس و نسبت به پدرت که آن همه برای تو زحمت کشیده است، نیکی و احسان کن.

پسر گفت: یا رسول اللّه! من چیزی ندارم.

حضرت فرمود: این ماه از بیت المال به او کمک می کنیم؛ ولی از ماه آینده باید پدرت را کمک نمائی و به یکی از اصحاب خود به نام اُسامه بن زید دستور داد تا صد درهم به آن پیر مرد بپردازد.

در پایان ماه، پدر دو مرتبه به همراه پسر خود نزد رسول خدا آمد وعرضه داشت: یا رسول اللّه! فرزندم چیزی به من نداد

و پسر همچنین گفت: من چیزی ندارم.

حضرت به فرزند اشاره نمود: که تو دارای ثروت بسیاری هستی؛ ولی با این برخوردی که نسبت به پدرت داری، همین امروز فقیر و تهی دست خواهی شد.

همین که فرزند از نزد حضرت برگشت متوجّه شد که داد و فریاد افرادی که در همسایگی انبارهای آذوقه او هستند، بلند است.

و هنگامی که چشمشان به پسر پیرمرد افتاد فریاد زدند: بوی گندیده انبارهای تو به همه ما اذیّت و آزار می رساند.

و او را مجبور کردند تا اجناس فاسد شده انبارهایش را تخلیه کند؛ او نیز چندین کارگر گرفت و با پرداخت پولی بسیار، آن اجناس فاسدشده را در بیابان های شهر تخلیه کرد.

و چون به کیسه های طلا و نقره اندوخته شده مراجعه کرد، آن ها را چیزی جز سنگ و ریگ ندید و تمام زندگی و ثروت او تباه گردید وسخت در تنگ دستی قرار گرفت، به طوری که حتّی محتاج لقمه نانی برای شام خود گردید و در نهایت مریض و رنجور شد.

سپس حضرت رسول صلّی اللّه علیه و آله، در رابطه با اداء حقوق والدین چنین فرمود: مواظب باشید که پدر و مادر خود را ناراحت و غضبناک نکنید و راضی نباشید که آنان نیازمند و محتاج گردند؛ وگرنه بدانید که غیر از عذاب دنیا نیز در قیامت به عقاب دردناک الهی مبتلا خواهید شد.

---

چهل داستان و چهل حدیث از حضرت رسول خدا (ص)/ عبدالله صالحی

منبع: اندیشه قم
 

عملی که باعث فقر می شود !

عملی که باعث فقر می شود !

 امانت و راستگویى روزى را زیاد مى کند و خیانت و دروغگویى باعث فقر و نفاق مى شود

 دروغ در دنیا و آخرت انسان را از رحمت الهی محروم می کند و در میان مردم، فرد را بی اعتبار می نماید و اعتماد عمومی را سلب و جامعه را به بیماری نفاق دچار می سازد و از آفات زبان و خراب کننده ایمان است. علت اصلی دروغ، عقده، حقارت و خود کم بینی انسان دروغگو می باشد.

اما باید دانست که این عمل آثار فراوانی به همراه دارد چنانچه از امام سجاد(ع) نقل شده است که ایشان فرموده اند: اِتَّقُوا الکَذِبَ الصَّغیرَ مِنهُ وَالکَبیرَ، فى کُلِّ جِدٍّ وَهَزلٍ فَإِنَّ الرَّجُلَ إِذا کَذِبَ فِى الصَّغیرِ اجتَرَأَ عَلَى الکَبیرِ؛ از دروغ کوچک و بزرگش، جدّى و شوخیش بپرهیزید، زیرا انسان هرگاه در چیز کوچک دروغ بگوید، به گفتن دروغ بزرگ نیز جرأت پیدا مى کند.

علاوه بر این حضرت محمد (ص) درباره آثار دروغ در زندگی افراد می فرمایند: اَلکَذِبُ یَنقُصُ الرِّزقَ؛ دروغ، روزى را کم مى کند، و نیز امام موسى کاظم (علیه السلام) در سخمی گرانسنگ بیان می دارند: اَداءُ الاَمانَةِ وَ الصِّدقُ یَجلِبانِ الرِّزقَ، و َالخیانَةُ وَ الکَذِبُ یَجلِبانِ الفَقرَ وَ النِّفاقَ؛ اداى امانت و راستگویى روزى را زیاد مى کند و خیانت و دروغگویى باعث فقر و نفاق مى شود.

همچنین امام على (ع) بیان می دارند: یَکتَسِبُ الکاذِبُ بِکَذِبِهِ ثَلاثا: سَخَطُ اللّه عَلَیهِ و َاستِهانَةُ النّاسِ بِهِ و َمَقتُ المَلائِکَةِ لَهُ؛ دروغگو با دروغگویى خود سه چیز بدست مى آورد: خشم خدا را نسبت به خود، نگاه تحقیرآمیز مردم را نسبت به خود و دشمنى فرشتگان را نسبت به خود.

 ==========================

پی نوشت ها:
1-علامه مجلسی. بحارالأنوار، ج 78: 327؛ ج72: 262.
2-آمدی. غررالحکم، ج6: 480.
3-یافعی. الترغیب و الترهیب، ج3، ص596.
4-حرانی. تحف العقول: 278.

منبع:ahlulbaytclub.com