چگونه با امیرالمومنین سنجیده می شویم؟

چگونه با امیرالمومنین سنجیده می شویم؟

 

ملاک برتری و بر حق بودن، از نظر خدای متعال کسی است که خدا ترس باشد

هر چیزی برای خود میزانی دارد و با آن میزان، کیفیت و ارزش آن سنجیده می شود. همانطور که کارکردهای افراد یک کشور، نسبت به قانون آن کشور سنجیده می شود و افراد نباید برای قانون، تعیین تکلیف نمایند.

در خوب بودن و بد بودن افراد، ملاکی وجود دارد. این ملاک از نظر قرآن، تقوای الهی است، آن تقوای الهی که با پیروی از معصومین (علیه السلام) و عقل سلیم مطابقت دارد.

میزان و ملاک حقیقی، تقوای الهی
قرآن کریم آیه ای دارد که میزان و ملاک برتری حقیقی انسان را نشان می دهد. «یا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْناکُمْ مِنْ ذَکَرٍ وَ أُنْثى وَ جَعَلْناکُمْ شُعُوباً وَ قَبائِلَ لِتَعارَفُوا إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاکُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلیمٌ خَبیرٌ؛[حجرات/13] اى مردم! ما شما را از یک مرد و زن آفریدیم و شما را تیره ها و قبیله ها قرار دادیم تا یکدیگر را بشناسید؛ (اینها ملاک امتیاز نیست،) گرامى ترین شما نزد خداوند با تقواترین شماست؛ خداوند دانا و آگاه است». [1]

پیام آیه این است که در میان نژادها و افراد انسانی کره ی خاکی، عامل و ملاک برتری، خداترسی است. امکان دارد یک قومی و کشوری از لحاظ یک یا چند فناوری برتری داشته باشند، اما این ملاک برتری حقیقی نیست و باید این فناوری را در خدمت انسانیت و فطرت قرار داد. این خدا ترسی به معنی بسته بودن دست و پای آدمی نیست بلکه برعکس، انسان را هویت می بخشد و او در چارچوب مشخصی رهنمون میشود.

احادیثی گهربار درباره شناخت خدا

احادیثی گهربار درباره شناخت خدا

 

امام محمد باقر(ع) : خدا را نشناخته آن که نافرمانی اش کند.

احادیثی گهربار درباره شناخت خدا
رسول اکرم صلى الله علیه و آله :
أَفضَلُ العمالِ العِلمُ بِاللّه  إِنَّ العِلمَ یَنفَعُکَ مَعَهُ قَلیلُ العَمَلِ وَکَثیرُهُ وَإِنَّ الجَهلَ لایَنفَعُکَ مَعَهُ قَلیلُ العَمَلِ وَلا کَثیرُهُ؛
بهترین اعمال، خداشناسى است، زیرا با وجود علم و معرفت، عمل، کم یا زیاد تو را سود مى بخشد اما با وجود نادانى (نسبت به خدا) عمل، نه اندکش تو را سود مى بخشد نه بسیارش.

نهج الفصاحه ، ص228

----------------------------------------------
امام على علیه السلام :
وَ لَو ضَرَبتَ فى مَذاهِبِ فِکرِکَ لِتَبلُغَ غایاتِهِ ما دَلَّتکَ الدَّلالَةُ إِلاّ عَلى أَنَّ فاطِرَ النَّملَةِ هُوَ فاطِرُ النَّخلَةِ لِدَقیقِ تَفصیلِ کُلِّ شَى ءٍ و َغامِضِ اختِلافِ کُلِّ حَىٍّ وَ مَا الجَلیلُ وَ اللَّطیفُ وَ الثَّقیلُ و َالخَفیفُ و َالقَوىُّ وَ الضَّعیفُ فى خَلقِهِ إِلاّ سَواءً؛

 اگر راههاى اندیشه ات را در نوردى تا به پایانه هاى آن رسى، هیچ دلیلى تو را جز به این رهنمون نشود که آفریننده مورچه همان آفریننده درخت خرما است و این به سبب دقت و ظرافتى است که جداسازى هر چیزى از چیز دیگر و پیچیدگى و تنوعى است که در هر موجود زنده اى به کار رفته است موجودات بزرگ و کوچک، سنگین و سبک و نیرومند و ناتوان، همگى در آفرینش براى خداوند یکسانند.

نهج البلاغه(صبحی صالح) ، ص271 ، خطبه 185

تیتر روزنامه های فردای ظهور امام عصر(عج)

تیتر روزنامه های فردای ظهور امام عصر(عج)

 

کوفه منتظر قدوم یار

منتقم قیام عاشورایی آمد

نوای دلنشین انا المهدی به گوش‌ها رسید. منتظر شگفت‌زدگی چشم‌هایتان باشید.
 
صاحب جمعه‌های بی قرار تقویم!
خوش آمدی!

 
حضرت مسیح (ع) به یاران حضرت مهدی (عج) پیوست.
به گزارش .... حضرت مسیح علیه‌السلام از پیامبران الهی امروز پس از هبوط به زمین ضمن به جای آوردن سجده شکر به سبب ظهور مولای منتظران، با ایشان بیعت کرده و در صف یاران ایشان قرار گرفت.
گفته می‌شود با پیوستن مسیح علیه‌السلام،‌ عده کثیری از مسیحیان دعوت حضرت بقیه الله الاعظم ارواحنا فداه را لبیک گفته و به مذهب تشیع گرویدند.
نماز ظهر و عصر با امامت حضرت بقیه الله الاعظم در حالی برگزار شد که حضرت مسیح نیز به ایشان اقتدا کرد.
  

درب خانه ات را به روی امام زمان عج نبند

درب خانه ات را به روی امام زمان عج نبند

 

امام عصر(عج) از گناه نفرت دارد و ما باید به گونه‌ای باشیم که اگر هم زمینه گناه پیش آمد، به احترام آن حضرت گناه نکنیم.
برخی که خودشان را به دیدن بعضی از عکس‌ها، فیلم‌ها، سی‌دی‌ها و... عادت می‌دهند، با دست خود از دیدن جمال آن امام محروم می‌شوند.

جوانی که به مجلس امام حسین(علیه السلام) می‌آید و با اشک چشم، این پلیدی‌ها را می‌شوید، نباید دیگر بار به گناه رو کند.
از علمای اصفهان، مرحوم آیت‌الله صافی(ره) بودند که حال معنوی و خوشی داشتند.

در اواخر عمر و قبل از اینکه به رحمت خدا بروند، دیداری هم با آقا داشتند.

روزگاری در حال ساخت خانه بودم، از او پرسیدم:خانه من چگونه باشد خوب است؟

فرمودند:خانه را به گونه‌ای بساز که اگر امام زمان(عج‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) آمدند از اینجا رد شوند و خسته بودند، نگویند در این خانه جای من نیست؛ بگویند در می‌زنیم، یک ساعت استراحت می‌کنیم و می‌رویم.

در خانه‌ات را به روی آقا مبند!
چرا با دل خود کاری می‌کنیم که دیگر جای آن حضرت نباشد؟

چرا با چشمان خود کاری می‌کنیم که او را نبیند؟

مگر نه اینکه هر چه هست به دست خودمان است؟
«علی بن مهزیار» انسان شگفت‌آوری است.

بیست سفر به حج رفته بود تا آن حضرت را ببیند؛ به حج رفتن در قدیم به آسانی حالا نبود.

اکنون هم بیست سفر به مکه رفتن برای دیدن آن حضرت آسان نیست. برخی از ما حتی همت نمی‌کنیم تا به جمکران برویم.

اگر به شما بگویم،‌ دیروز به خدمت مقام معظم رهبری شرفیاب شدم، فوری خواهید پرسید: ایشان به شما چه گفتند؟
بعضی از تشرف‌ها ممکن است به محضر امام عصر(عج) نباشد؛ بلکه تشرف به نزد فرستاده او باشد.

برخی از دیدارها هم مکاشفه است. اگر اصول تشرف‌ها را بدانیم،‌ همین که می‌شنویم، در می‌یابیم که چه نوع تشرفی بوده است. 

ماه شعبان آمادگى براى ماه میهمانى خدا

ماه شعبان آمادگى براى ماه میهمانى خدا

 

توبه، پیش از فرا رسیدن ماه رمضان 

عیون أخبار الرضا علیه‏السلام عن عبدالسلام بن صالح الهرویّ: دَخَلتُ عَلى أبِی الحَسَنِ عَلِیِ بنِ موسَى الرِّضا علیه‏السلام فی آخِرِ جُمُعَةٍ مِن شَعبانَ، فَقالَ لی: «یا أبَا الصَّلتِ، إنَّ شَعبانَ قَد مَضى أکثَرُهُ، و هذا آخِرُ جُمُعَةٍ مِنهُ، فَتَدارَک فیما بَقِیَ مِنهُ تَقصیرَکَ فیما مَضى مِنهُ، و عَلَیکَ بِالإِقبالِ عَلى ما یَعنیکَ و تَرکِ ما لا یَعنیکَ، و أکثِر مِنَ الدُّعاءِ وَالاِستِغفارِ و تِلاوَةِ القُرآنِ، و تُب إلَى الله‏ِ مِن ذُنوبِکَ ... . (1) 

عیون أخبار الرضا علیه‏السلام به نقل از عبد السلام بن صالح هروى ـ نقل می‌کند در آخرین جمعه ماه شعبان، خدمت امام رضا علیه‏السلام رسیدم. به من فرمود:   

«اى ابوصَلْت! بیشترِ شعبان گذشته است و این، آخرین جمعه از آن است. پس در آنچه از آن مانده، کوتاهى‏هایت را در آنچه گذشته است، جبران کن. به کارى روى آور که برایت مفید باشد و آنچه را بیهوده است و به تو مربوط نیست، وا گذار .   

زیاد دعا و استغفار و تلاوت قرآن داشته باش و از گناهانت به درگاه خدا توبه کن، تا در حالى ماه خدا سوى تو آید که براى خدا خالص شده باشى . هیچ امانتى را بر عهده خویش باقى نگذار، مگر آن که ادا کرده باشى، و هیچ کینه‏اى را در دلت نسبت به مؤمنى نگاه مدار، مگر آن که از دل به در آورده باشى، و هیچ گناهى را که مرتکب مى‏شدى، رها مکن، مگر این که از آن، دست برداشته باشى .     

پشت وپناه مظلوم آن یار ودلبرمن

پشت وپناه مظلوم آن یار ودلبرمن

 

پشت وپناه مظلوم آن یار ودلبرمن

یابن الحسن،فدایت حلال مشکل من

من مانده دست برسر با ناله درفراقت

دل مانده پای درگل از دیده ترمن

خوابم چگونه آید مانند شمع هرشب

باشد درآب وآتش بالین وبسترمن

جزکنج غم ندارم جای دگر نگارا

ای پادشاه عالم اینست کشورمن

لیلی وشان عالم مجنون حسن رویت

بیچاره درفراقت گردیده این دل من

ای باد اگر ببینی آن یارسرو قامت

عرض نیاز ما کن با آن صنوبر من
.

الهم عجل لولیک الفرج والعافیة‌ والنصر:آمین

شعر محسن حسینی

امام حسن عسکری علیه السلام و رعایت حقوق دیگران

امام حسن عسکری علیه السلام و رعایت حقوق دیگران

 

احادیث امام حسن عسکری (ع) راجع به رعایت حقوق دیگران

قالَ امام حسن عسکری علیه السلام : بِئْسَ الْعَبْدُ عَبْدٌ یَکُونُ ذا وَجْهَیْنِ وَ ذالِسانَیْنِ، یَطْرى خاهُ شاهِداً وَ یَکُلُهُ غائِباً، إنْ أُعْطِىَ حَسَدَهُ، وَ إنْ ابْتُلِىَ خَذَلَهُ.(98)

امام حسن عسکری (ع) فرمود: بد آدمى است آن که داراى دو چهره و دو زبان مى باشد؛ دوست و برادرش را در حضور، تعریف و تمجید مى کند ولى در غیاب و پشت سر، بدگوئى و مذمّت مى نماید که همانند خوردن گوشت هاى بدن او محسوب مى شود، چنین شخص دو چهره اگر دوستش در آسایش و رفاه باشد حسادت مى ورزد و اگر در ناراحتى و سختى باشد زخم زبان مى زند.

 قالَ امام حسن عسکری علیه السلام : مِنَ التَّواضُعِ السَّلامُ عَلى کُلِّ مَنْ تَمُرُّ بِهِ، وَالْجُلُوسُ دُونَ شَرَفِ الْمَجْلِسِ.(99)

امام حسن عسکری (ع) فرمود: یکى از نشانه هاى تواضع و فروتنى آن است که به هرکس برخورد نمائى سلام کنى و در هنگام ورود به مجلس هر کجا، جا بود بنشینى نه آن که به زور و زحمت براى دیگران جائى را براى خود باز کنى -.

 قالَ امام حسن عسکری علیه السلام : مَنْ رَضِىَ بِدُونِ الشَّرَفِ مِنَ الْمَجْلِسِ لَمْ یَزَلِ اللّهُ وَ مَلائِکَتُهُ یُصَلُّونَ عَلَیْهِ حَتّى یَقُومَ، مِنَال تَّواضُعِ السَّلامُ عَلى کُلِّمَنْ تَمُّرُ بِهِ.(100)

امام حسن عسکری (ع) فرمود: کسى که متکبّر نباشد و موقع ورود به مجلس هر کجا جائى بود بنشیند تا زمانى که حرکت نکرده باشد خدا و ملائکه هایش بر او درود و رحمت مى فرستند؛ از علائم و نشانه هاى تواضع و فروتنى آن است که به هر شخصى برخورد نمودى سلام کنى .

 قالَ امام حسن عسکری علیه السلام : لاتُمارِ فَیَذْهَبُ بَهاؤُکَ، وَ لا تُمازِحْ فَیُجْتَرَأُ عَلَیْکَ.(101)

امام حسن عسکری (ع) فرمود: با کسى جدال و نزاع نکن که بهاء و ارزش خود را از دست مى دهى ، با کسى شوخى و مزاح ناشایسته و بى مورد نکن وگرنه افراد بر تو جرى ء و چیره خواهند شد.
 

اللهم انا نرغب الیک فی دوله کریمه

اللهم انا نرغب الیک فی دوله کریمه

 

ظهور مهدی(عج) با اجتماع یاران او قرین است؛ اصحاب سختکوشی که با حضور خود فرمان موعود را لبیک گفته، گرد آفتاب وجودش حلقه می زنند تا در رکاب او وعده الهی را تحقق بخشیده، حاکمیت دولت اهل بیت(علیهم السلام)را بر جهان بگسترانند.
صبحی دگر می آید ای شب زنده داران
از قله های پر غبار روزگاران
از بیکرانِ سبز اقیانوس غیبت
می آید او تا ساحل چشم انتظاران
آید به گوش از آسمان: اینست مهدی !
خیزد خروش از تشنگان: اینست باران!
 
جوانگرایی
بیشتر یاران قائم(عج) «جوان» اند، آنگونه که امیر سخن، علی(علیه السلام) بدان بشارت داده است:
«یاران قائم جوان هستند و در میان آنها پیرمرد یافت نمی شود جز مانند سرمه در چشم و نمک در طعام، که کمتر از هر ماده در طعام نمک آنست».
موعود نیز خود «جوان» است و هر چند که صدها سال از حیات او گذشته، ولی به اعجاز الهی، سیمایش مانند جوانی خوش چهره می ماند؛ امام حسن(علیه السلام) در بیان این نکته می فرماید: «خداوند، مهدی(عج) را به قدرت خویش در سیمای جوانی کمتر از چهل سال آشکار و ظاهر می کند».
«ای فرماندهان من! ای نزدیکان من! ای کسانیکه خداوند پیش از ظهور من، آنها را برای یاری من در روی زمین ذخیره کرده است! بسوی من بشتابید و به فرمان من گردن نهید» 

دشمنان امام زمان عج پس از ظهور

دشمنان امام زمان عج پس از ظهور

 

امام, دشمنان سخت گیر و کینه توزی نیز در برابر خواهد داشت. معارضانی که در مقدمات نهضت اخلال می کنند و پس از پیروزی نیز در نابودی آن خواهند کوشید.
بررسی درباره مخالفان, نشان می دهد سوای مستکبران بیدادگر که در سرلوحه قهر سپاه مهدی قرار دارند, بیشترین کارشکنیها, از جانب کسانی است که ادعای موافقت با امام دارند و خود را از منتظران مهدی می دانند. اینان, امام را نه به خاطر پیاده کردن اسلام اصیل, بلکه برای همراه کردن امام با آرزوها و هوسهای خود می خواهند. و پس از پیوستن به امام, چون کارها را بر وفق مراد خود نمی بینند و ناچارند از منافع نامشروع خود درگذرند, به توجیه اهداف خود روی می آورند و با سلاح دین و مذهب, به جنگ امام می روند که به فرموده امام صادق(علیه السلام):
چه بسیار از کسانی که ادعای پیروی او را دارند, ولی پس از ظهور حضرت, از او روی می گردانند.1
در این بخش, به برخی از این افراد و یا گروه ها اشاره می کنیم.
 
1 . راحت طلبان
 راحت طلبی ریشه درخود پرستی دارد و خودخواهی, منشاء همه مفاسد است. لذت طلبی حالتی را در انسان ایجاد می کند که همه معیارهای اعتقادی و اخلاقی او را دگرگون می سازد.
لذت طلب, دین را به گونه ای توجیه می کند که با رفاه او در تزاحم نباشد. او بیشتر به دنبال آن دسته از احکام ساده و بدون دردسر است که دنیای او در خطر نیفتد. جمعی از مسلمانان مکّه, پیش از هجرت به مدینه, خدمت پیامبر رسیده ابراز می داشتند: مورد آزار دشمنانیم, اگر اجازه دهی با دشمنان می جنگیم.
پیامبر می فرمود: اکنون مأمور به مبارزه نیستیم. دست نگاه دارید. نماز بخوانید و زکات بدهید. 

غیبت یا غفلت

 غیبت یا غفلت 

 

 بلاى جان سوز عصر ما غیبت نیست، غفلت است.

حال و روز شیعه در این عصر، از دو وجه بیرون نیست:

یا معصوم خاتم را، امام را و ولى اله الاعظم را محبوب و مقصود و مقتداى خود مى داند و یا سر به آستان محبوب و مقتداى دیگر مى ساید.

شیعه اگر گمان کند که حبیب و طبیب و نجات بخشى جز او در عالم هست، راه به خطا برده است و پا از صراط مستقیم تشیّع بیرون نهاده است.

شیعه اگر در حضور آب، دل به سراب مى سپارد، چگونه نام خود را شیعه مى گذارد؟

شیعه بهتر از هر کس مى فهمد که «من مات و لم یعرف امام زمانه مات میتةً جاهلیةً.»
شیعه بهتر از هر کس مى فهمد که میزان و معیار محبت امام است و هر محبتى در راستاى محبت امام معنا مى شود و اگر مدعى است که مرید آن قطب عالم است و محب آن ولى اله الاعظم است، عاشق آن حجت خاتم است، این حال و روز با عشق سر سازگارى ندارد.

کدام عاشق، بى یاد معشوق زیستن مى تواند؟

کدام عاشقى، یک لحظه بى خاطر معشوق سر مى کند؟

کدام عاشقى هر از چند گاه به یاد معشوق مى افتد و محبوب را در ردیف دیگر امور روزمره خویش مى بیند؟

کدام عاشق هجران کشیده اى لذت خورد و خوراک و خواب را مى فهمد؟

این ننگ و عار براى عاشق نیست که از معشوق بشنود که ما تو را از یاد نمى بریم و مراعات تو را فرو نمى گذاریم و او... و او بى اشتیاق زیارت معشوق سر کند و یاد او را فرو بگذارد؟

این اوج بى معرفتى محب نیست که بداند و بشنود که محبوب به شادمانى او شاد مى شود، به اندوه او غمگین مى شود; مریضى اش محبوب را بیمار مى کند، هر گاه دست به دعا بر مى دارد، محبوب «آمین» مى گوید و آن زمان که سکوت مى کند، محبوب برایش و به جایش دعا مى کند و او سر از پاى نشناسد و قالب تهى نکند؟

آرى، بلاى جان سوز عصر ما غفلت است، غیبت نیست.

او غایب نیست، پرده بر چشم هاى ماست.

چه کسى صادقانه دست به دعا برداشته، مخلصانه امام خویش را طلب کرده است و پاسخ نگرفته؟